ΤΟ "ΑΘΩΟ" ΧΑΣΙΣΑΚΙ...

[Ταρούλα]

Στέλλα

ο κάθε δρόμος έχει την δική του ιστορία...Πίστεψέ με όμως ότι είναι ίδια σε όλους...Και όταν αυτό καταφέρεις και το διακρίνεις, τότε σταματάνε οι άμυνες και αρχίζεις να ξαναγράφεις την δική σου Ζωή, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού που ξαναγεννιέται...

[Έφη]

Στελλάκι ...

[nondas]

Στέλλα

[Δεκατριούλης]

Τελικά γιατί τα γράφω όλα αυτά;Γιατί με βοηθάει το να μιλάω για αυτό,ξαλαφρώνω και σπάει τις ανασφάλειες και τη μη αποδοχή του εαυτού μου..Έστω και έτσι,μέσω του υπολογιστή Γιατί σε αγνώστους ,πρόσωπο με πρόσωπο δε θα το έλεγα ποτέ.

Και φυσικά τα όρια τα βάζουμε εμείς,η αγάπη δεν έχει...και η αγάπη δύνει τόοοοση δύναμη που όταν παύει να έχει σημασία η μέτρηση γίνεται αυτό που είναι..απλά είναι.Και είναι ωραίο να είμαι,να είμαστε,χωρίς κριτική χωρίς φόβο χωρίς σύγκριση..απλά είμαστε.
[/color]

Νομιζω θα έρθει η ώρα που θα μπορούμε να τα λέμε και προσωπο με πρόσωπο αυτά.
Ευχαριστούμε πολύ για το μοιρασμα.

[Βικούλα]

Στέλλα

[eirini]

Στέλλα

[celestial]

Ψυχούλες!!!

Δε θα'ταν όμορφη μια κοινωνία που δε θα αναγνώριζε διαφορετικότητα αποσκοπώντας ή ορμώμενη από την κριτική και την απόρριψη;;;
Αυτό με κάνει και αναρωτιέμαι η αποδοχή από μέρους σας
Σας ευχαριστώ

Νομιζω θα έρθει η ώρα που θα μπορούμε να τα λέμε και προσωπο με πρόσωπο αυτά.
Ευχαριστούμε πολύ για το μοιρασμα.

Καλώς να έρθει ,όταν θελήσει, η ώρα ,να σας γνωρίσω και να με γνωρίσετε

[Vasoula]

Δε θα'ταν όμορφη μια κοινωνία που δε θα αναγνώριζε διαφορετικότητα αποσκοπώντας ή ορμώμενη από την κριτική και την απόρριψη;;;
Αυτό με κάνει και αναρωτιέμαι η αποδοχή από μέρους σας
Σας ευχαριστώ

Στέλλα μου, για να γίνει αυτό σε μια κοινωνία, θα έπρεπε οι άνθρωποι να έχουν ανακαλύψει πρώτα την ομοιότητα, σ' αυτό που τους φαίνεται διαφορετικό...
Όταν όλα όσα ανισόρροπα περιέχεις εσύ, τα έχω ανακαλύψει και εγώ μέσα μου, τότε τι να επικρίνω? Μόνο να αποδεχτώ μπορώ και να αγκαλιάσω...Και έτσι μπορώ να οδηγηθώ σε μια βαθύτερη ομοιότητα ποιοτήτων που εδράζουν μέσα στον άνθρωπο...

Η διαφορετικότητα μεταξύ μας είναι μία ψευδαίσθηση του ύπνου, όσο δεν είμαστε συνειδητοί...
Και η διαδικασία της αφύπνισης αυτό έχει σαν στόχο και τίποτα άλλο...Να μην ζούμε με συναισθηματικές ψευδαισθήσεις που προκαλεί το ασυνείδητο, στην πρώτη του φάση, που αφορά τον συναισθηματικό μας κόσμο...Ο φόβος εκεί μέσα είναι ίδιος και αν εκφράζεται διαφορετικά σε κάθε άνθρωπο, είναι λόγω των παιδικών τραυμάτων και συναισθηματικών μπλοκαρισμάτων που δημιουργούν και τις ανάλογες συμπεριφορές μας...
Αν παρατηρήσεις, αυτό που μας διαχωρίζει είναι ακριβώς αυτές οι συμπεριφορές και η εικόνα μας...
Ο θυμός όμως είναι θυμός για όλους, το μίσος ίδιο, η μνησικακία ίδια, ανεξάρτητα πως εμφανίζεται στην επιφάνεια και νιώθουμε αδικημένοι ή προσπαθούμε συνεχώς να δικαιωθούμε, η παραιτούμαστε από κάθε ελεύθερη βούληση...

Ο τρόπος μας διαφέρει και αυτό μας κάνει και διαφορετικούς...
Για να μπορέσει η κοινωνία να γίνει ειρηνική, χρειάζεται ο καθένας μας να ξυπνήσει μέσα του και να δει τον πόλεμο και πως αυτός συμβαίνει σε έναν περιορισμένο χώρο, που λέγεται ασυνείδητο...
Μέσα στο ασυνείδητο τα πάντα φαίνονται διαφορετικά...Οι πίστεις, οι προσδοκίες, οι θεωρίες, οι θρησκείες, οι δρόμοι, οι ιδέες...όμως η αλήθεια είναι ότι μέσα στο ασυνείδητο τα πάντα είναι ίδια...κοιμισμένα και παραπλανημένα συναισθήματα, που έχουν προλάβει και έχουν γίνει ήθη και δεισιδαιμονίες...

Η αφύπνιση έχει λανθασμένα οριστεί σαν συγκεκριμένος δρόμος μιας συγκεκριμένης θεωρίας προς μια συγκεκριμένη ελπίδα...Και εκεί το χάνουμε και πολεμάμε μεταξύ μας...Παραπλανημένοι πάντα για το τι είναι Αλήθεια...

[Stefanos]

Στέλλα

[Μάνος]

Βασούλα μου

[Δωρουλα]

Στέλλα ευχαριστούμε πολύ για το μοίρασμά σου!

[Annoula]

Στέλλα σε ευχαριστούμε για το μοίρασμα σου

Όταν όλα όσα ανισόρροπα περιέχεις εσύ, τα έχω ανακαλύψει και εγώ μέσα μου, τότε τι να επικρίνω? Μόνο να αποδεχτώ μπορώ και να αγκαλιάσω...Και έτσι μπορώ να οδηγηθώ σε μια βαθύτερη ομοιότητα ποιοτήτων που εδράζουν μέσα στον άνθρωπο...

[ALEXOULA]

panagiotis o dekatrioulis έγραψε:

Νομιζω θα έρθει η ώρα που θα μπορούμε να τα λέμε και προσωπο με πρόσωπο αυτά.
Ευχαριστούμε πολύ για το μοιρασμα.




Καλώς να έρθει ,όταν θελήσει, η ώρα ,να σας γνωρίσω και να με γνωρίσετε

Στέλλα μου σε ευχαριστούμε για το μοίρασμά σου ,
ξαλαφρώνουμε και μας κάνει καλό να μοιραζόμαστε χωρίς να γνωρίζουμε τους άλλους ,
πράγματα που έχουμε μέσα μας και μας έχουν σημαδέψει ,
όμως πιστεύω πως αν τα συζητούσαμε από κοντά και κοιταζόμστε στα μάτια
θάταν ακόμα πιο όμορφα ,
γιατί το γνωρίζω καλά πια πως η διαφορετικότητα μας είναι πλασματική,
στην ουσία όλα οσα έχουμε μέσα μας είναι τόσα κοινα ,
και αυτό που διαφέρει ίσως νά είναι πως εκδηλώνονται διαφορετικά

[Μάνος]

όμως πιστεύω πως αν τα συζητούσαμε από κοντά και κοιταζόμστε στα μάτια
θάταν ακόμα πιο όμορφα ,
γιατί το γνωρίζω καλά πια πως η διαφορετικότητα μας είναι πλασματική,
στην ουσία όλα οσα έχουμε μέσα μας είναι τόσα κοινα ,
και αυτό που διαφέρει ίσως νά είναι πως εκδηλώνονται διαφορετικά

Αυτό!!!

[Θοδωράκος]

Στελλάκι

Αναρωτιώμουν πριν λίγες μέρες, πότε ήταν η πρώτη φορά που έπαθα κρίση πανικού. Διαβάζοντας το μοίρασμά σου, θυμήθικα ότι η πρώτη φορά ήταν όταν είχα καπνίσει κάποτε χόρτο.

Δεν έκανα ποτέ συστηματική χρήση, απλά για κάνα εξάμηνο κάπνιζα άντε το πολύ ένα τον μήνα. Οι λόγοι που το έκανα ήταν κυρίως επειδή ήταν κάτι το "απαγορευμένο" και με διέγειρε αυτή η ιδέα, με κάποιον περίεργο τρόπο. Ταυτόχρονα έπαιζε μέσα και ένα σενάριο αυτοκαταστροφής, νομίζω.

Θεωρώ πως είχα κάποια άνωθεν "προστασία", στο ότι ποτέ μου δεν μπόρεσα να βρω κάπου/κάποιον να αγοράσω, οπότε και προστατεύτικα από το να πέσω με τα μούτρα (είχα ένα θέμα με τις εμμονές).