Σας έχω πει ότι το πέος είναι μεγάλο βάρος για την πρωτιά του άντρα, αν δεν έχει προλάβει να γίνει Άνθρωπος. Και η αιτία είναι κρυμμένη, πολύ κρυμμένη, για να γίνει άμεσα αντιληπτή...Ο κάθε άντρας λοιπόν πορεύεται με τα κόμπλεξ του και βρίσκει διεξόδους για να τα ξεχάσει...
Ενώ η γυναίκα του εμφανίζει τα κόμπλεξ του, προσπαθώντας να μειώσει τα δικά της...
Η πλειοψηφία είναι έτσι και αυτός που θα πάρει αλλιώς τα πράγματα θα βιώσει και την Αγάπη από μέσα του και θα είναι άρτια προετοιμασμένος να πολεμήσει την αναπηρία του, αφού θα την έχει ήδη αποδεχτεί...
Το "δεν με αφορά" είναι μια πολύ εύκολη λύση, για να μην πολεμήσει κανείς την αναπηρία του
Το "με αφορά αλλά δεν μπορώ" είναι η δεύτερη εύκολη λύση
για να δούμε
Απλά να έχετε ύπόψη ότι αυτοί οι πέντε τύποι γυναικών-μητέρων είναι οι περισσότερο αναγνωρισμένοι. Υπάρχουν πάρα πολλοί περισσότεροι, γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι μια κατηγορία από μόνος του, και δεν καταγράφονται όλες οι διαστρεβλώσεις του...
Η μάνα πίσω από το αρσενικό
Όντας η πρώτη γυναίκα στη ζωή ενός άνδρα, διαμορφώνει ασυνείδητα τη μελλοντική ερωτική του ζωή. Υπερπροστατευτική, απόμακρη, ευνουχιστική… Ο ψυχαναλυτής Alain Braconnier σκιαγραφεί 5 προφίλ μητέρων και αναλύει την επιρροή τους.
Πρόκειται για έναν έρωτα που δεν μοιάζει με κανέναν άλλο. Ακόμα κι αν δεν το διατυπώνει με αυτόν τον τρόπο, είτε το παραδέχεται είτε όχι, μια μητέρα ξέρει πόσο η σχέση που τη συνδέει με τον γιο της είναι έντονη και μοναδική. Όντας η πρώτη γυναίκα στη ζωή του «αγοριού της», βρίσκει σε αυτή τη σχέση μια απαράμιλλη συναισθηματική ασφάλεια, η οποία την κάνει να συμπεριφέρεται σαν να μην έχει αντίζηλο. Πράγμα το οποίο -σύμφωνα με τον Freud- ισχύει. Αφού για τον θεωρητικό του οιδιπόδειου συμπλέγματος -τον οποίο μάλιστα η μητέρα του αποκαλούσε “ο χρυσός μου Siggi*”- «η σχέση μητέρας-γιου βασίζεται στον ναρκισσισμό, τον οποίο κανένας μεταγενέστερος ανταγωνισμός δεν μπορεί να διαταράξει». Αν η κόρη, μπαίνοντας στο στάδιο του οιδιπόδειου, αλλάζει αντικείμενο αγάπης, παίρνοντας αποστάσεις από τη μητέρα της και στρεφόμενη προς τον πατέρα της, ο γιος παραμένει στραμμένος σ’ εκείνη. «Όταν γνωρίζουμε πόσο ο ανταγωνισμός διαπνέει τις ανθρώπινες σχέσεις, εκτιμούμε το βάρος μιας σχέσης που στερείται παντελώς αυτού του στοιχείου, καθώς και την επίδρασή της στη μελλοντική ερωτική ζωή των αγοριών», εξηγεί ο Alain Braconnier.
Ο ψυχαναλυτής υπενθυμίζει επίσης ότι η σχέση μητέρας-γιου έχει διαμορφωθεί από συστατικά όπως στοργή και γοητεία, επιθυμία και ευχαρίστηση, καθώς και από την εικόνα του ιδεώδους που έχει η ίδια η μητέρα, την οποία προβάλλει πάνω στη σχέση αυτή, αλλά και από την εμπειρία που η ίδια έχει αποκτήσει από τη σχέση με το ανδρικό φύλο. Πέντε τύποι μητέρων συνυπάρχουν σε καθεμιά από αυτές. Η προσωπικότητά τους και η προσωπική τους ιστορία ενισχύουν μια τάση περισσότερο απ’ ό,τι μια άλλη, ακριβώς όπως ο ρόλος του συντρόφου και κυρίως η ικανότητά του ή η ανικανότητά του να διασπάσει το ζεύγος μητέρας-γιου […].
Η ερωτευμένη μητέρα
Το προφίλ της: το βλέμμα της, οι κινήσεις της, τα λόγια της μαρτυρούν τον ερωτικό θαυμασμό που τρέφει για τον γιο της, πάνω στον οποίο προβάλλει εξ ολοκλήρου το αρσενικό ιδεώδες της. Σπεύδει να εκθειάσει τα προτερήματά του, σωματικά και ηθικά, και καμαρώνει όταν εκείνος έχει θεαματικές επιτυχίες. Είτε με ρητό είτε με σιωπηρό τρόπο, σχεδιάζει για εκείνον ένα λαμπρό μέλλον. Θέλει για τον γιο της μόνο το καλύτερο σε όλα και είναι έτοιμη να θυσιαστεί για κείνον, ο οποίος αποτελεί τον λόγο ύπαρξής της. Η υποστήριξη που του προσφέρει βρίσκεται σε συνάρτηση με τις υψηλές απαιτήσεις που έχει από εκείνον, αφού δεν ανέχεται από εκείνον τη μετριότητα – ούτε και γύρω του άλλωστε. Εναποθέτει όλες της τις ελπίδες σε κείνον. Ακόμα και όταν είναι διακριτική, αναδιπλωμένη, τον ενθαρρύνει με γερές δόσεις κομπλιμέντων και τον κανακεύει μέχρι τέλους. Είναι ο χαρακτηριστικός τύπος μητέρας των «επιφανών ανδρών».
Η επιρροή της: η δύναμη που μεταδίδει αυτή η μητέρα είναι ισχυρή. Ο γιος αντλεί από εκείνη μια πολύ στέρεη αυτοπεποίθηση, χάρη στην οποία θα αντιμετωπίσει άφοβα τα απρόοπτα της ζωής. Όσον αφορά το συναισθηματικό κομμάτι, έχει σιγουριά και φιλοδοξία. Έχοντας γαλουχηθεί με μια άνευ όρων μητρική αγάπη, αυτός ο «εκλεκτός» θα βγει προς αναζήτηση εκείνης που θα πάρει τη σκυτάλη από τη μητέρα του και που με το ίδιο εκστασιασμένο βλέμμα θα τον περιβάλλει για την υπόλοιπη ζωή του. Οι ελπίδες του συχνά διαψεύδονται και οι σχέσεις διαδέχονται ταχύτατα η μία την άλλη. Η αναζήτηση μετατρέπεται σε κατάκτηση και ο γοητευτικός πρίγκιπας μεταμορφώνεται σε -συχνά απογοητευμένο και ενίοτε πικρόχολο- Δον Ζουάν. Αν τελικά βρει το σπάνιο μαργαριτάρι του, ο κατακτητής θα απαιτήσει αυταπάρνηση και αφοσίωση εφ’ όρου ζωής. Σε γενικές γραμμές, οι δυναμικές, ανεξάρτητες και γοητευτικές γυναίκες ελάχιστα τον ενδιαφέρουν.
Η υπερπροστατευτική μητέρα
Τα προφίλ της: […] αγχώδης, παρεμβατική, κτητική και συγχωνευτική. Ο στόχος της: να παρατείνει όσο το δυνατόν περισσότερο την αποκλειστικότητα στη σχέση με τον γιο της. Για να το καταφέρει, δε διστάζει να τον υποβάλλει τακτικά σε «σκωτσέζικα ντους», μεταχειριζόμενη πότε τον φόβο (υπερβάλλει κάθε κίνδυνο, είτε συναισθηματικό είτε πρακτικό) και πότε τη μητρική θαλπωρή (τον παρηγορεί, τον κακομαθαίνει και τον κανακεύει). Όντας η ίδια βαθιά αγχωμένη, μεταδίδει στον γιο της την απαισιόδοξη οπτική της σχετικά με τις ανθρώπινες σχέσεις, πράγμα το οποίο έχει ως αποτέλεσμα να επιτείνει το άγχος του και τη συναισθηματική του εξάρτηση.
Η επιρροή της: συντετριμμένοι από αυτή την αδυσώπητη αγάπη, αυτοί οι γιοι μεγαλώνουν μέσα στο άγχος, τη συναισθηματική ανωριμότητα και την ενοχή. Δυσκολεύονται να αναπτύξουν στενές σχέσεις με τους άλλους, η επικοινωνιακή τους ικανότητα είναι περιορισμένη, τα συναισθήματά τους «κλειδωμένα»… Αυτές είναι οι συνέπειες και οι αμυντικοί μηχανισμοί που μπορούν να θέσουν σε λειτουργία -στο μόνιμα αμυνόμενο σώμα τους- αυτοί οι άντρες που είναι κυριολεκτικά δεμένοι με τη μητέρα τους. Αν καταφέρουν να κόψουν τον ομφάλιο λώρο, αυτό γίνεται με τρόπο βίαιο και οριστικό. Στην αντίθετη περίπτωση, παραμένουν αφοσιωμένοι σ’ εκείνη και κρατούν σε απόσταση τις γυναίκες που γνωρίζουν. Αυτές οι γυναίκες, όπως είναι αναμενόμενο, σπανίως κερδίζουν την ευμένεια της υποψήφιας πεθεράς τους. Εξ ου και η επιλογή κάπως ανώριμων γυναικών, οι οποίες θα μπορούν να «υιοθετηθούν» με τη σειρά τους από τη «μαμά».
Η απόμακρη μητέρα
Το προφίλ της: επειδή ακριβώς αμφιβάλλει σε μεγάλο βαθμό για τις ικανότητές της ως μητέρας, αυτή η μητέρα ζει μέσα στον φόβο μήπως κάνει κάτι λάθος, και άρα μήπως κάνει το παιδί της να υποφέρει. Θεωρεί ότι οτιδήποτε προέρχεται από εκείνη κρύβει έναν ενδεχόμενο κίνδυνο: τα συναισθήματά της, οι πρωτοβουλίες της, η επαφή με το παιδί της. Κι έτσι αποτραβιέται, τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά. Πράγμα το οποίο δε σημαίνει ότι δεν αγαπάει τον γιο της. Κάθε άλλο. Αλλά όσο εκείνος δεν αποκωδικοποιεί τον πόνο που κρύβεται πίσω από την ψυχρότητα της μητέρας του, νιώθει παραμελημένος.
Η επιρροή της: μεταξύ των γιων που έχουν απόμακρες μητέρες συγκαταλέγονται συχνά οι μισογύνηδες – αν όχι οι μισάνθρωποι. Μην έχοντας χαρεί τη θαλπωρή και την ασφάλεια της μητρικής αγάπης, δυσκολεύονται να εμπιστευτούν τις γυναίκες και αναπτύσσουν συχνά έναν κυνικό λόγο σε ό,τι αφορά τον έρωτα και τη σεξουαλικότητα. Στις συναισθηματικές τους σχέσεις, πορεύονται πάντα κρυμμένοι πίσω από μια μάσκα, προληπτικά, και επιδεικνύουν μια αποθαρρυντική ψυχρότητα, ως μέσον αυτοπροστασίας. Αποτέλεσμα: αναπαράγουν με τις γυναίκες την απόσταση που έχουν με τη μητέρα τους και υποφέρουν. Από την άλλη, αν χαμηλώσουν επαρκώς τις άμυνες και γνωρίσουν ένα άτομο καθησυχαστικό, ζεστό και γενναιόδωρο, δίνονται ολοκληρωτικά στη σχέση τους.
Η ευνουχιστική μητέρα
Το προφίλ της: είτε το συνειδητοποιεί είτε όχι, βρίσκεται σε πόλεμο με τους άντρες, τους οποίους θέλει να θέσει υπό τον έλεγχό της. Από ψυχαναλυτική άποψη, είναι μια γυναίκα που θέλει τον «φαλλό» (την εξουσία) μόνο για τον εαυτό της. Δεσποτική, αυταρχική, άγει και φέρει τους πάντες. Είτε απροκάλυπτα είτε με πιο υπόγειο τρόπο -τύπου «σιδερένιο χέρι με βελούδινο γάντι»-, υπενθυμίζει ανά πάσα ώρα και στιγμή στον γιο της πως υπάρχει μόνο ένα αφεντικό.
Η επιρροή της: πώς να μη φοβάται ο γιος μιας τέτοιας μητέρας την στενή σχέση με τις γυναίκες; Αυτοί οι γιοι πανίσχυρων γυναικών τηρούν μια παράδοξη στάση. Μοιάζουν να τις αποφεύγουν ψάχνοντας το πιστό τους αντίγραφο, έτσι ώστε να ξαναπαίξουν με τη σύντροφό τους τους ρόλους κυρίαρχου-υποτελούς. Παρ’ όλα αυτά, όταν η σχέση γίνεται μακροχρόνια, προσπαθούν μέσω της απιστίας να αποκοπούν από αυτόν τον ασφυκτικό δεσμό, χωρίς εντούτοις να καταφέρνουν να απελευθερωθούν. Αλλά η υποταγή τους στο θηλυκό έχει και όρια: μπορούν να γίνουν επίσης πολύ βίαιοι, είτε λεκτικά είτε σωματικά, όταν αισθάνονται ότι η αρρενωπότητά τους απειλείται από τις γυναίκες, παίρνοντας έτσι εκδίκηση για όλες τις ταπεινώσεις που έχουν υποστεί από τη μητέρα τους.
Η καλοπροαίρετη μητέρα
Το προφίλ της: είναι πάνω απ’ όλα μια ευτυχισμένη μητέρα, πλήρως ικανοποιημένη από τον σύντροφό της, η οποία δεν προβάλλει πάνω στον γιο της ούτε υπερβολικές προσδοκίες ούτε άπιαστα ιδεώδη. Έχοντας στραμμένη την προσοχή της στις ανάγκες του παιδιού, δεν κατακλύζεται από άγχος ούτε επιζητεί την αποκατάσταση του ναρκισσιστικού της ελλείμματος. Φροντίζει για την ευζωία της οικογένειάς της και αφήνει στον πατέρα τον ρόλο που του αναλογεί. Αντλεί ευχαρίστηση από πολλές και διαφορετικές πηγές· το παιδί της δεν είναι ο μοναδικός λόγος ύπαρξης για κείνη. Το ότι είναι πάντα πρόθυμη να ακούσει τον γιο της και το ότι γνωρίζει πώς να είναι το στήριγμά του δε σημαίνει ότι -ιδίως στην εφηβεία- θα γίνει παρεμβατική ούτε κτητική. Με μια λέξη: τον αγαπάει χωρίς να τον εμποδίζει να επιθυμεί και να αγαπάει και άλλες γυναίκες εκτός από εκείνη.
Η επιρροή της: αυτή η μητέρα «φτιάχνει» άντρες με αυτοπεποίθηση, που αισθάνονται καλά με την αρρενωπότητα τους και είναι άνετοι με το γυναικείο φύλο. Το να έχεις μια ευτυχισμένη μητέρα σε κάνει να θέλεις κι εσύ να ικανοποιήσεις μια γυναίκα. Οι γιοι καλοπροαίρετων μητέρων γνωρίζουν πώς να δέχονται και να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, καθώς και να γοητεύουν χωρίς να μπλοφάρουν, ούτε να εξουσιάζουν. Ξέρουν να εναλλάσσουν με δεξιοτεχνία τους ρόλους του φίλου και του εραστή και δε νιώθουν απειλούμενοι από σχέσεις που ο ένας προσπαθεί να επιβληθεί στον άλλο. Η «Αχίλλειος πτέρνα» τους: η τάση τους να κάνουν σχέσεις που βασίζονται περισσότερο στην καλή προαίρεση και λιγότερο στον έρωτα. Όπως έλεγε ο Αριστοτέλης, που μάλλον ανήκε σε αυτή την κατηγορία ανδρών: «Η φιλία είναι το καλύτερο πεπρωμένο της συζυγικής αγάπης».
psycho-logos.com.gr
https://socialsecurity.gr/%CF%88%CF%85% ... %BA%CF%8C/" onclick="window.open(this.href);return false;
