Τα παιδιά μιλούν για την αγάπη...

[Vasoula]

Ας τα ρωτήσουμε λοιπόν Σκαπανέα...

Ας ρωτήσουμε το παιδί μέσα μας...

Η δική μου οικογένεια μου έδωσε την υλική ασφάλεια και με δίχασε πνευματικά. Δεν μου έδωσε "τροφή" για το πνεύμα μου, παρά με έκανε να θεωρώ αξία μου το τι γνώμη έχουν οι άλλοι για μένα. Με "ανάγκασε" να προσαρμοστώ σε μια κοινωνία που απορρίπτει όποιον δεν φοράει "λακόστ" και δεν έχει πέντε χιλιάδες διπλώματα και δεν μου έμαθε ότι η αγάπη δεν είναι να βοηθάμε τους φτωχούς, δίνοντας τους χρήματα, αλλά αγάπη είναι να αποδεχόμαστε το διαφορετικό.
Μου έδωσε όλα τα χαρίσματα της ύλης, όπως εγωισμός, ψέμματα, διαχωρισμός, ισχύς, δύναμη και με έφτασε στην τρελλή ηθική να θεωρώ κακό τον έρωτα και το πάθος.

Το πνεύμα μου έμεινε παραπονεμένο, λοιπόν, από την ανατροφή μου, παρ' όλο που αυτή περιείχε πολύ αγάπη και θυσία, κατά τα λεγόμενα των γονιών μου. Με είδαν, με λίγα λόγια, σαν υποχρέωση και όχι σαν ανάταση...

Κατά τα άλλα ζούσα σε μια φυσιολογική οικογένεια, βλέποντάς τους γονείς μου, με τα μάτια της κοινωνικής ευθύνης.
Δεν με χτυπούσαν, δεν με άφησαν να μεγαλώσω σαν φυτό, μου έδωσαν ότι καλύτερο σαν μόρφωση και υλικά αγαθά...Ε και?

Μόνη μου αναπτύχθηκα πνευματικά, μόνη μου βρέθηκα μέσα στο πέλαγος της ζωής, να μην ξέρω τι να κάνω τα διπλώματα...
Γιατί βλέπεις ο θεός δεν τα δεχόταν...

Τι σημασία που οι γονείς μου ήταν μαζί? Που δεν είχαν χωρίσει, παρόλο το χάσμα που τους χώριζε?
Αγαπημένοι ήταν πολύ...αλλά ό,τι τους έλειπε από την σχέση τους, το αναπλήρωσαν με τα παιδιά τους. Βρήκαν σκοπό στην ζωή τους, για να σπρώξουν τα παιδιά τους σε μια ζωή που ήταν το δικό τους όνειρο...και να περιμένουν από εμάς να τους ανταποδώσουμε όλα όσα έκαναν για εμάς...

Ο ένας άθεος, η άλλη βαθιά θρησκευόμενη...Πάρε νάχεις δηλαδή...
΄Αντε να μείνει το πνεύμα μου σε σύνδεση μαζί μου, άντε να μου δώσουν κίνητρα για να κατανοήσω τι θα πει θεός και θεϊκή ποιότητα, αφόύ το μόνο που γινόταν ήταν να μας τρέχουν στην εκκλησία με τα καλά μας, για να μας δουν όλοι τι καλοί Χριστιανοί είμαστε...
Και, γμτ,δεν είμαστε!!!

Δεν έπεφτε ξύλο...ε και?
Τις πληγές από τα ψέμματα που είχα στην ψυχή μου, ποιός θα τις επούλωνε????

Προτιμώ την υλική από την πνευματική στέρηση...Και έτσι "αναγκάστηκα" ευτυχώς, να βρω την αφθονία μου και αυτήν να μεταδώσω στα παιδιά!!!

Αυτά λέει το παιδάκι μέσα μου...

Αγνοώντας το πρότυπο "οικογένεια" και θεωρώντας την αγάπη σαν ολοκληρωτική ελευθερία από τις δεσμεύσεις της κοινωνικής ύπαρξής μου, μετάδωσα την ουσία της σε αυτούς που με επέλεξαν για "μητέρα"!!!!

[galazia_sfaira]

Τα προβλήματα εκείνα είναι περισσότερο Νομικά.

Στα οποία δυστυχώς δεν είμαστε πάντα σε θέση να κλείσουμε τα μάτια..... :( :( :(

Ίσως είναι δευτερεύοντα.......αλλά πολλές φορές σημαντικά. Είτε αφορούν τα δύο μέλη της "Εταιρίας", είτε τους καρπούς αυτής....!

Όπως το ότι για να δώσει ο μπαμπάς των παιδιών χρήματα για να ζήσουν τα παιδάκια του, πρέπει να περάσεις πρώτα από το δικαστήριο, γιατί βλέπεις είναι μάγκες μερικοί..........και σκληροί Αντρες.....!

τσπ......δεν θάθελα να συνεχίσω στην αναφορά αυτών των προβλημάτων.
Απλώς, είναι κρίμα στην σημερινή εποχή.........έτσι απερίσκεπτα, να σπέρνουμε και να φεύγουμε.....!
Το πρόβλημα όμως, έχει πολύ βαθύτερα αίτια, για να σταθώ στα Νομικά...!

Δεν ειχα με κανενα μπαμπα προβήματα Νομικά.
Εζησα δυο διακστηρια εναν με τον πρωτ κιε ναν με τον Δευτερο.....εκεινο που μου έμεινε ηταν η επιβεβαιωση γαι ττο ποσο καλα εκανα καιχωρισα και ποσο δυνατή μπορουσα να γινω χωρις αυτους.
Οχι δεν ζητησα τιποτα μια μικρη αυξηση μιας πενιχρής διατροφής που ποτε δεν εδωσα σημασία.Ηταν την εποχη που ο Βασιλης πηγε στην δευτερα λυκειου και ξεκιναγε φροντιστηριο.
Και για τον μικρο μου οταν εγινε η πρωτη εκεινη δεν ξρω πως λεγεται παρασταση γαι επιμελεια και διατροφή(που να ειναι ααργε πεταμενα ολα αυτα μετα απο τοσα χρονια...)κι εκει μου εμεινε το σκηνικό του πατερα του παιδιου μου.
Μπα δεν κανω κανενα δικαστηριο δεν θελω τιπτα απο οσα δεν μπορουν να δωσουν και δεν ειμαιεγω που θ αμαθω μεσω δικαστηριων και ασφαλιστικων μετρων σε κανενα τι σημαινει πατερας.
Τα παιδια μου τους αγαπάν αλλα ταυτοχρονα ξερουν.Οταν μεγαλωσουν ,ηδη οι μεγαλοι εχουν παρει θεση ,ας πανε να τους βρουνε κι ας πουνε τα δικα τους.Για μενα ηταν συντροφοι στην ζωή μου,τους αγαπησα ,και τώρα τους αγαπω και θελω να ειναι καλα,απλά εμεις δεν θα μπορουσαμε να ειμασταν ευτυχισμενοι και τελειωσαν ολα.Δεν μετανοιωσα,δεν ειμαι πια κακιωμενη και πικραμενη αλλά δοξαζω τον καλο Θεουλη για τα παιδια που μου εδωσε κι αυτα τον δοξαζουν για την μαμα που τους εδωσε και για τον μπαμπα τους γιατι ετσι ολοι μαθαμε και γιγαντωσαμε.
Ως άγαμη μητερα δε Πεννη μου μονο ενα προβλημα αντιμετωπιζω οτι καθε φορα που παω να παρω οικογενειακης καταστασης θυμωνω γιατι τα παιδια μου ειναι στην μεριδα του πατερα τους και το θεωρω γελείο...... αλλα ειναι τυπικο ,γιατι τα παιδιά μου ειναι διπλα μου και περηφανα γαι μενα.Τους εξηγω ότι εχω δυο παιδια απο τον πρωτο μου γαμο κι ενα παιδι εκτος γαμου χαμογελωντας , και βγαζοντας τους απο την δυσκολη θεση.Δεν με αντεχουν με τιποτα. :roll:

[Skapaneas]

Ο ένας άθεος, η άλλη βαθιά θρησκευόμενη...Πάρε νάχεις δηλαδή...

Να λοιπον που πηρες κατι εξαιρετικα σημαντικο: Το Τελειο Προτυπο του Δυαδισμου στον Πνευματικο χωρο...

Το οποιο εκ των πραγματων οφειλεις να γεφυρωσεις μεσα σου, αν ηδη δεν το εχεις κανει.

Διοτι αυτος ειναι και ο στοχος της εισοδου μας στη Γη δια μεσου της συμπραξης των δυο γονεων στη δημιουργια του φυσικου σωματος.

• • Ποιησομεν ανθρωπο κατ' εικονα ημετερα και καθ' ομοιωσιν

Ο ανθρωπος εντυπωνεται βαθια το Δυαδικο Προτυπο και εξ αναγκης κατευθυνεται στο οτι, πρεπει μεσα στη συνειδηση του να γεφυρωσει το χασμα των δυο υπαρξεων και να τους κανει μεσα του ενα.

Διοτι ετσι ο Δυαδισμος μετατρεπεται σε Ενοτητα.

[Vasoula]

Μωρέ Σκαπανέα, κάτι μας είπες τώρα!

Εννοείται ότι πρέπει να γεφυρώσεις τον δυαδισμό, μόνο με την αλήθεια...Ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος μου την είπαν...
Απλά αναμασούσαν τα πρότυπά τους...Και ξεσήκωσαν τα δικά μου, που όμως ήταν επιλογή μου να "εξαλείψω"...

Και γι' αυτό, είχα όλη την βοήθεια!!!!!

Καμία θρησκεία δεν μου είπε την αλήθεια...

Αυτήν μόνο ο εσωτερικός μου δάσκαλος μου την είπε...

Το αποτέλεσμα αυτού?

Η ζωή μου, συγκρινόμενη με την ζωή του ευλαβικού πιστού, του θεοσεβούμενου, που για μένα σαν παράδειγμα ήταν η μητέρα μου!!!!
Και φυσικά και όποιου άλλου...
΄Οπως συγκρινόμενοη και με την ζωή του μηδενιστή, που για μένα σαν παράδειγμα ήταν ο πατέρας μου...
και όποιος άλλος...

[Skapaneas]

Δεν ειμαι σιγουρος οτι εννοουμε το ιδιο πραγμα, γι' αυτο γραφω λιγο πιο αναλυτικα τη σκεψη μου.

Συμφωνα με τα τελευταια σου λογια, Θεοσεβουμενη μητερα και Μηδενιστης πατερας, σημαινει οτι οφειλεις να ακολουθησεις, εσωτερικα παντα, τη γραμμη του Θεοσεβουμενου Μηδενιστη.

Ο Θεοσεβουμενος Μηδενιστης αποτελει το συνδυασμο των δυο αντιθετων που αναφερεις, οι οποιοι αντιθετοι προτυπωνονται για σενα στους γονεις σου.

Αυτο που οφειλεις να κανεις, ως ελαχιστο δειγμα ευγνωμοσυνης προς αυτους που σε εφεραν στη ζωη [ και σου εδωσαν την παρουσα ευκαιρια στη ζωη να... στα ψαλλω ( και να λες μετα οτι "γκρινιαζω" ) ] ειναι να τους ενοποιησεις εντος σου, ωστε να αποκαταστησεις την ενοτητα στο χασμα που αντιπροσωπευουν για σενα, οπως και οι γονεις ολων μας για τον καθενα βεβαια ξεχωριστα.

Αυτη η ενοποιημενη κατασταση που περιγραφεται σε πρωτη προσεγγιση ως Θεοσεβουμενος Μηδενιστης, σφραγιζεται με την Αληθεια που ειναι Ο Χριστος και σταθεροποιειται το εργο της ενοτητας που εχεις πραγματοποιησει, αυτων των δυο συγκεκριμενων αντιθετων πολων του Δυαδισμου.

Γι' αυτο και χρειαζεται η επικοινωνια με τον Ανωτερο Εαυτο μας...

Διοτι Αυτος ειναι που μας φερνει με τη σειρα του σε επικοινωνια με τον Χριστο, απο τον οποιο κα αντλουμε την Αληθεια, η οποια μετουσιωνει το γεφυρωματικο μας εργο ( για σενα του Θεοσεβουμενου Μηδενιστη, με οτι κι αν σημαινει αυτο για σενα ως σχεδιο πρακτικης εφαρμογης ) σε δρομο Ασφαλη και Ακμαιο.

[galazia_sfaira]

Διοτι Αυτος ειναι που μας φερνει με τη σειρα του σε επικοινωνια με τον Χριστο, απο τον οποιο κα αντλουμε την Αληθεια, η οποια μετουσιωνει το γεφυρωματικο μας εργο ( για σενα του Θεοσεβουμενου Μηδενιστη, με οτι κι αν σημαινει αυτο για σενα ως σχεδιο πρακτικης εφαρμογης ) σε δρομο Ασφαλη και Ακμαιο.
_________________
Με ολο τον σεβασμό σε οσα αναφερεις γαιτην Βασω μπας και μπορείς να βρεις και το δικό μου γεφυρωματικο εργο ................δεν ξερω γαιτι στο λεω......αλλα τοσα εχω πει ..........που ξερεις .....μπορεί να ειναι παλι διαισθητική η ερωτηση μου.

[Vasoula]

Ο θεοσεβούμενος μηδενιστής...τώρα είμαι εγώ?

Και Σκαπανέα έχω άπειρο σεβασμό και ευγνωμοσύνη για τους γονείς μου, αλλά πολύ περισσότερο έχω για την ζωή μου.
Ευκαιρία μου έδωσαν, τα άλλα ήταν και είναι δική μου υπόθεση..."Συμβόλαιο" μόνο μεταξύ εμού και του θεού!

Τι θα πει, αλήθεια "θεοσεβούμενος μηδενιστής"??? :shock: :shock:

σαν "μπλιάχ" μου ακούγεται....

Πειράζει απλά να είμαι η Βάσω με όλες τις ενσαρκώσεις μου σε μία?
Που αυτό σημαίνει μαζί με τον Ανώτερο Εαυτό μου...??? :roll:

[Skapaneas]

Ο θεοσεβούμενος μηδενιστής...τώρα είμαι εγώ?

Και Σκαπανέα έχω άπειρο σεβασμό και ευγνωμοσύνη για τους γονείς μου, αλλά πολύ περισσότερο έχω για την ζωή μου.
Ευκαιρία μου έδωσαν, τα άλλα ήταν και είναι δική μου υπόθεση..."Συμβόλαιο" μόνο μεταξύ εμού και του θεού!

Τι θα πει, αλήθεια "θεοσεβούμενος μηδενιστής"??? :shock: :shock:

σαν "μπλιάχ" μου ακούγεται....

Πειράζει απλά να είμαι η Βάσω με όλες τις ενσαρκώσεις μου σε μία?
Που αυτό σημαίνει μαζί με τον Ανώτερο Εαυτό μου...??? :roll:

Τωρα που το ξανασκεφτομαι, διαπιστωνω με πραγματικη εκπληξη οτι ο ορος αυτος σε περιγραφει ακριβεστατα.

Σκεψου το και θα δεις...

Και λαβε υποψη σου ουσιαστικα προερχεται απο σενα...

Οσο για αυτο "μπλιαχ" που λες, αυτο ειναι που βρισκεται στη ριζα του λαβυρινθου σου...

Διοτι ο λαβυρινθος σου, βασιζεται στο DNA σου και αυτο προερχεται αποκλειστικα απο τους γορεις σου.

Οσο για το τι σημαινει Θεοσεβουμενος Μηδενιστης, αυτο μονο εσυ μπορεις να αυτο πεις αναλυοντας με θαρρος τον τυπο.

Εμπειρη εισαι...

Ξερεις απο Λαβυρινθο...

Αντιμετωπιζεις τον τελευταιο σου Εφιαλτη πριν βγεις οριστικα στο Φως

[Skapaneas]

Με ολο τον σεβασμό σε οσα αναφερεις γαιτην Βασω μπας και μπορείς να βρεις και το δικό μου γεφυρωματικο εργο ................δεν ξερω γαιτι στο λεω......αλλα τοσα εχω πει ..........που ξερεις .....μπορεί να ειναι παλι διαισθητική η ερωτηση μου.

Αν μιλησεις με καθαροτητα, αμεσοτητα και διαυγεια για τις αντιθετικες συμπεριφορες των γονεων σου που σε "σημαδεψαν" ως παιδι, οπως εκανε η Βασω εντελως απροσχεδιαστα, θα ... δω τι μπορω να κανω 8)

[Vasoula]

Ακου τώρα...

Το Dna το έχω μετασχηματίσει εδώ και 2 χρόνια (άλλωστε αυτό είναι και ορατό)

Θεοσεβούμενος μηδενιστής δεν είναι ο εφιάλτης στο βάθος του λαβύρινθου...Εκεί υπάρχει μόνο η ύπαρξή μου!!!

Αν η ύπαρξή μου είναι θεοσεβούμενος μηδενιστής, θα έχει και τον τρόπο να μου το στηρίξει, για να το φέρω με ενσυναίσθηση σαν αλήθεια μου...έτσι γίνεται πάντα.

Και οι "εφιάλτες" Σκαπανέα, έχουν "πεθάνει" για μένα...
Μέσα στον "λαβύρινθο" πια βρίσκω μόνο αγάπη!!!

Τελευταία δοκιμασία για μένα είναι η ουδετερότητα, και ότι περιέχει αυτός ο δρόμος!!!

[Skapaneas]

Τελευταία δοκιμασία για μένα είναι η ουδετερότητα, και ότι περιέχει αυτός ο δρόμος!!!

Αυτος ακριβως ειναι ο δρομος της ουδετεροτητας: Η Συνθεση των Αντιθετων!

Με θεμελιωδες και πρωταρχικο μελημα, Την Ευλογημενη Συνθεση Των Γονεων Μας!

[Vasoula]

Ευλογημένη σύνθεση ΝΑΙ
Ενοποίηση ΝΑΙ

για να "καθαριστούν" όμως και οι δύο μέσα μου, και όχι για να αναδυθεί η ενότητα των δύο.

Γιατί αύτό δεν θα με οδηγούσε πουθενά...

Ο δρόμος της ουδετερότητας δεν είναι η σύνθεση των αντιθέτων.

Αυτός ο δρόμος έχει προηγηθεί...

Ο δρόμος της ουδετερότητας είναι η τέλεια αποστασιοποίηση από το συναισθηματικό πεδίο... Η τέλεια όμως...

Ακόμα εκεί παρουσιάζω "ατέλειες"...
Και "γκρινιάζει" ο φίλος μας...

[Emmaki]

Διάβασα αρκετά προσεκτικά τα post....

Εμένα η δική μου τοποθέτηση πάνω σε αυτό είναι ως εξής..

Δεν θε ήθελα μια οικογένεια "μονιασμένη" με την "απόσταση" μεταξύ της να διαπερνάει τους τοίχους του σπιτιού..
Τι εννοώ??

Εννοώ οτι χίλιες φορές οι γονείς μου να έμεναν χώρια αν δε μπορούσαν να τα βρουν, παρα να μένουν μαζί για τα μάτια μου και μόνο!!
Ειλικρινά το θεωρώ τραγικό να ανέχεσαι τον άλλον, να κάνεις υπομονή και να χάνεις τη ζωή σου για τον παράγοντα παιδιά...
Τα παιδιά κάποια στιγμή θα καταλάβουν (αφου τους εξηγήσεις έγκαιρα)..τον δικό σου χαμένο χρόνο πότε θα τον ξαναβρείς..??

Εγώ μεγάλωσα σε μια οικογένεια που οι δικοί μου χώρισαν όταν ήμουν 5 χρονών..
Πάντα αντιμετώπιζα τον κοινωνικό ρατσισμό στο σχολείο μου...
-"Αυτό το παιδί είναι απο χωρισμένη ή κατεστραμμένη οικογένεια..."

Εμένα όμως δε με ένιαζε γιατί αν και μικρή ήξερα την αλήθεια...η μητέρα μου φρόντισε και μου εξήγησε!
Οταν μου το έλεγαν αυτό, πάντα τους απαντούσα το ίδιο πράγμα, χωρις ποτε να το σκεφτώ.."οι γονείς μου δεν ήταν ευτυχισμένοι μεταξύ τους και για να μην καταλήξουμε κι εμείς στη δυστυχία χώρισαν..."

Με κοιτούσαν καλά, καλά..

Και όταν μου έλεγαν οτι η μαμα μου δεν θα τα καταφέρει γιατι είναι μια μόνη γυναίκα σε αυτή την κοινωνία με δυο παιδιά, τους απαντούσα πάλι χωρίς να το σκεφτώ..."η μαμα μου κάνει για 10 μπαμπάδες...μακάρι οταν μεγαλώσω να έχω τη δική της δύναμη.."

Και πάλι με κοιτούσαν καλά, καλά..

Ούτε μια φορά δεν την αμφισβήτησα, ούτε μια φορά δεν την πρόδωσα με την σκέψη μου...ήξερα οτι τα είχε ήδη καταφέρει..!

Μεγαλώνοντας όλα αυτά που έλεγε τόσα χρόνια τα έκανε πράξεις...και φυσικά δε μιλάω για το υλικό επίπεδο...αλλά για το πνευματικό...

Μεγαλώσαμε εμείς μαζί της και αυτή μαζί μας...υπήρχε αλληλουποστήριξη, αληθινή αγάπη, κατανόηση και ελευθερία..

Σήμερα θεωρώ τον εαυτό μου καλό άνθρωπο χάρις στη δική της πρωτοβουλία να είναι ευτυχισμένη πρώτα εκείνη....και για να μην μπερδευτείτε εννοώ την πρωτοβουλία που πήρε να χωρίσει τον άντρα της...

Γιατί αν δεν ήταν εκείνη γεμάτη, ολοκληρωμένη και ευτυχισμένη....εγώ δεν θα ήμουν σήμερα αυτή που είμαι!!!!!!

Καλύτερα λοιπόν παράλληλα με τα παιδιά μας να κοιτάμε και τη δική μας ευτυχία...γιατί τα παιδιά δεν θέλουν τους γονείς τους μαζί και δυστυχισμένους....τους θέλουν αγαπημένους..!

Και το μόνο σίγουρο είναι οτι κανένας δε μπορεί να προσποιηθεί σε ένα παιδί.....γιατί ξέρει!!!!!

[galazia_sfaira]

Με ολο τον σεβασμό σε οσα αναφερεις γαιτην Βασω μπας και μπορείς να βρεις και το δικό μου γεφυρωματικο εργο ................δεν ξερω γαιτι στο λεω......αλλα τοσα εχω πει ..........που ξερεις .....μπορεί να ειναι παλι διαισθητική η ερωτηση μου.

Αν μιλησεις με καθαροτητα, αμεσοτητα και διαυγεια για τις αντιθετικες συμπεριφορες των γονεων σου που σε "σημαδεψαν" ως παιδι, οπως εκανε η Βασω εντελως απροσχεδιαστα, θα ... δω τι μπορω να κανω 8)

Με καθαρότητα;
Με αμεσότητα και διαυγεια.....; Ε θα κανω μαι προσπαθεια και ο Θεός βοηθός.
Η μαμα μου ηταν και παραμενει ενας άνθρωπος λεπτός ,κοινωνικός ,της απολυτης προσφοράς και του δοσίματος ,της τελιότητας και του καθωσπρεπεισμου.
Πντρεύτηκε απο συνοικεσιο και ποτε δεν θεωρησε αξιο τον μπαμπά μου για κεινη.Η αληθεια ειναι ότι τον χρακτηριζει η εσωστρεφεια το άξεστον και το αδιαφορον.
Η μαμά μου φροντιζε γαι ολα μεσα στο σπιτι,εκεινος για οσα μπορουσε εξω αποτ οσ πιτι και χωρις ζορια πολλα.
Η μαμά μου ακουγε τρίτο προγραμμα και ο μπαμπας μου "Ολοι οι ρεμπετες του ντουνιά".
Ο σεβασμός δενυπηρχε μεταξυ τους αλλα σχεση εξουσίας και συμβιβασμου.Αγαπη δεν ξερω αν ειδαν τα ματια μου αναμεσα τους,Αντιθετα ειδα οργή,περιφρονηση,βιαιότητα,κλαμα και αδυναμία και δουλικότητα.
Μεγαλωνα σαν να ειμουν πλουσια γιατι και οι δυο ηταν κουβαλητες στο σπιτι και η μαμά μου με μερακι και φινετσα σε ολα.
Δεν βρηκαν ομως ποτε χρονο να μας χαιδεψουν αλλά μας φροντιζαν εμενα και τα αδελφια μου.Η δυστυχια ηταν διαχυτη για οσα μας άξιζαν και οσα δεν θα γινουν.Μεχρι τωρα η σχεση του η ίδια παραμενει απλά μεγαλωσαν.Μεχρι τωρα η μαμα μου θεωρει οτι εχασε την ζωη της για τα παιδια της.
Δεν θα αντεχα να εχω μαι οικογενεια ετσι.
Δεν θα άντεχα σαν μανα να μετεφερα αυτα τα μηνυματα στα παιδια μου και να τα καθιστω υπαυθυνα για τα οσα εγω δεν καταφερνα να κανω και να αποφασισω.
Δεν θα αντεχα να μην μπορω να προσφερω στα παιδια μου αγάπη,ηρεμια,γαληνη,χαμόγελα,αγκαλιες και δυναμη γαι τον εαυτο τους.
Η ελλειψη αυτοσεβασμου των γονιών μου με κηνυγουσε χρονια.Εγινε και δικη μου.Ετσι εκανα τους "γαμους" μου.Γιατι ....τι αλλαο θα μπορουσα να κανω απο τον ειμαι με καποιον γαι μενα και τα παιδια μου.
Δεν θα ηθελα παρα μονο ενα πραγμα αν γυριζα τον χρονο πισω..........δεκα χρονια θαθελα.μαλλον 8,να πηγαινα ισω στα 42 μου ετσι οπως ειμαι τωρα.Θα κερδιζα αλλες εκατο ζωές.Γιατι θεωρω οτι καιτωρα εκατο εχω ζησει.Απλάθα ηταν 8 χρονια πιο συνηδειτοποιημενα πιο καθαρά ,πιο γεματα.Τιπτοα αλλο δεν θα αλλαζα.Εξαλου απο τα 42 και μετα εμεινα μονη ουσιαστικά.Αυτα τα χρονια ,αυτης της διαδρομης θα ηθελα μαι ακόμα ευκαιρια για να τα ζησω μετην τωρινή μου διασταση οποια κιαν ειναι αυτή.Θ α μου πειτε απο δω και περα τι θα κανεις ,ο χρονος ειναι μπροστα σου.
Χεχεχε η δεκαετία 42 και πανω ειναι η πιο ζωτική όμορφη δημιουργική και για τα ουρανια και για τα γήινα.
Τους γονεις μου και τους δυο τους ευγνωμονώ.Πηρα κι απο τους δυο οτι λατρευω απανω μου.Συνενωσα την φιλοσοφία του πατερα μου για το οτι "δεν με ξανακανει η μανα μου",με την μαχητικότητα,την δημιουργια της μανας μου.Συνενωσα τον ζαμαμφουτισμό του ενος με την αυξημενη αισθηση περι δικαιου της αλλης.Συνενωσα την Δυση θαρρώ μαζι με την Ανατολή κι εγινα οτι εγινα.
Α ναι το σπουδαιότερο ο ένας Αθεος η αλλη οχι θρησκευόμενη πολυ αλλα με πίστη στον Θεό.

[Rainmaker]

Καλύτερα λοιπόν παράλληλα με τα παιδιά μας να κοιτάμε και τη δική μας ευτυχία...γιατί τα παιδιά δεν θέλουν τους γονείς τους μαζί και δυστυχισμένους....τους θέλουν αγαπημένους..!

Και το μόνο σίγουρο είναι οτι κανένας δε μπορεί να προσποιηθεί σε ένα παιδί.....γιατί ξέρει!!!!!

Εμμανουέλα μου.. Το έχω ζήσει απο μια διαφορετική πλευρα απο τη δική σου.. οι δικοί μου δεν χωρισαν παρα μόνο προσφατα.. και έχω ζήσει 20 χρονια σε ένα σπίτι που ενω είμασταν όλοι μαζι τις περισσότερες φορές.. αλλα η απόσταση των γονιών μου μεταξύ τους ήταν τεράστια... πολλοι καυγαδες πολλές φωνές και μερικές τυπικές οικογενειακές στιγμές...
Τυπικά χαμόγελα και κουβέντες σε παρέες.. προσωπεία για να μην εξακριβωσουν όλοι αυτό που ήδη ξέρανε και λέγανε όταν δεν είμασταν μπροστα... δεν με πείραζαν τα σχόλια... το μόνο που με πείραζε ήταν η ψευτιά ... και η δυστυχεία και των δυο γονιών μου..
πολύ καιρό είχα να δω την μητέρα μου και τον πατέρα μου να γελάνε αληθινα..
το είδα όταν χωρισαν και αφου πέρασε λίγος καιρός...