Βασούλα έγραψε:Όλο εκεί γυρίζουμε γύρω από την αλλαγή, αλλά τελικά τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, χωρίς να ξέρεις πως θέλεις να γίνεις…
Αληθινά όμως πως θέλεις να γίνεις, όχι νοητικά...
Να λες Θέλω και να το εννοείς...Να είναι η πιο βαθιά ανάγκη σου.
Να «κοιτάς» τον Θεό χωρίς να περιμένεις να σε αλλάξει...Απλά να τον «κοιτάς» και να Είσαι ο Άνθρωπός Του…
Όμως δεν ξέρουμε ακριβώς τι σημαίνει «ο Άνθρωπός Του»…
Δεν έχουμε παραδείγματα, παρά μόνο κάποιων ανθρώπων που απομονώθηκαν από τον κόσμο, τάχα για να βρουν τον θεό…
Και το παράδειγμα εκείνου του Ανθρώπου που έζησε μέσα στον κόσμο σαν Άνθρωπος, το προσπερνάμε…Εδώ και χιλιάδες χρόνια το προσπερνάμε, απλά γιατί ήταν διαφορετικός από όλους μας…
Και αν τύχει και συναντήσουμε έναν τέτοιον Άνθρωπο, κάνουμε το ίδιο που έκαναν και κάνουν οι άνθρωποι, εδώ και χιλιάδες χρόνια…Δεν βλέπουμε αυτό που Είναι, αλλά βλέπουμε ότι ζει σαν Άνθρωπος, όπως όλοι μας…΄Ότι έχει φυσικές ανάγκες και αισθήματα, άρα αποκλείεται να είναι Θεός, άρα αποκλείεται να είναι Άνθρωπος…όπως όλοι μας!
Κι ας μάθαμε ότι «κι εσείς είστε σαν Εμένα»….Ας μας το είπε…
Έτσι δεν ξέρουμε πως θέλουμε να γίνουμε…
Είμαι σίγουρη όμως, ότι όλοι ξέρουμε πως θέλουμε να γίνει ο άλλος!
Αν ακούγαμε την Ψυχή μας να μιλάει, τότε ίσως το παίρναμε αλλιώς…
Ίσως η αλλαγή που μνημονεύουμε, αυτή που ξεκινάει από μέσα μας, να έβρισκε τότε ανοιχτή πόρτα στην Ζωή μας, κλείνοντας πίσω της την πόρτα στον εγωισμό μας.
Αν δεν κλείσεις όμως μία πόρτα, καμία άλλη δεν μπορεί να ανοίξει…
Νόμος της Ζωής…
Αν ακούγαμε την Ψυχή μας να μιλάει, τότε ίσως το παίρναμε αλλιώς…
Σκληρά τα λόγια της…μα ίσως τότε να είχαμε μια ελπίδα, να ξέρουμε τι χρειάζεται να αλλάξουμε
Βασούλα έγραψε:Δεν ξέρεις καν τι θέλω, άνθρωπε, πως μπορείς να ξέρεις τι είναι αλαζονεία?
Βουλιάξαμε μαζί στην λάσπη και αντί να παίξουμε μαζί της δημιουργικά, την ενοχοποιήσαμε...
Εσύ έγινες ένας μικρός εαυτός και εγώ έγινα μια φοβισμένη ψυχή...
Χάσαμε το Πνεύμα μας και οι δύο, δίνοντας ο ένας στον άλλον κατηγορίες, για όσα δεν είχαμε και δεν μπορούσαμε να βιώσουμε...
Εσύ ήθελες διακαώς να γίνεις "καλός" και εγώ ήθελα απλά να βιώσω την Ζωή χωρίς επιλογές...
Και κάθε φορά, μα κάθε φορά, μου έλεγες ότι έχουμε ελεύθερη βούληση...Και λοιπόν? αυτό το θεωρείς προσόν? Α, καημένε άνθρωπε, δεν αναγνώρισες την βαθύτερη παγίδα των επιλογών μας...
Πώς να γίνεις «καλός» όταν όλα σου δείχνουν ότι έχεις κι άλλη επιλογή?
Πώς να νιώσεις αγάπη, όταν όλα σε οδηγούν στον φόβο?
Προσπαθείς διακαώς να ζήσεις αιώνια και δεν σκέφτηκες ποτέ ότι το μόνο άφθαρτο που έχεις μέσα σου είμαι εγώ…Διεκδικείς άνθρωπε να ζήσεις αιώνια και αυτό το αιώνια το ντύνεις με μύθους και φόβο για να μπορέσεις να λιγοστέψεις την ζωή σου…
΄Όταν καταλάβεις, συνείδησή μου, ότι εσύ είσαι φθαρτή και εγώ αιώνια, τότε δεν θα φοβάσαι τον θεό…
Και ίσως τότε του ζητήσεις με ταπεινότητα, αυτό που πάντα είναι έτοιμος να σου δώσει…
;)
