Ενοχές και ασθένεια
Re: Ενοχές και ασθένεια
Γιωτούλα
"Το να είσαι τέλειος είναι μια πρόκληση του «δεν μπορώ»
Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η πρόκληση του «Θέλω»…" Β.Ν.
Πολέμα και οραματίσου!
Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η πρόκληση του «Θέλω»…" Β.Ν.
Πολέμα και οραματίσου!
Re: Ενοχές και ασθένεια
Βικούλα
Αν ο Θεός είναι η πρωταρχική Αιτία η Αγάπη θα είναι το αποτέλεσμα
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου
Re: Ενοχές και ασθένεια
"Το να είσαι τέλειος είναι μια πρόκληση του «δεν μπορώ»
Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η πρόκληση του «Θέλω»…" Β.Ν.
Πολέμα και οραματίσου!
Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η πρόκληση του «Θέλω»…" Β.Ν.
Πολέμα και οραματίσου!
Re: Ενοχές και ασθένεια
έτσι είναι Βκούλα μου
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο...
Re: Ενοχές και ασθένεια
Στο παρελθόν, εννοείται πως κι εγώ ασθενούσα! Ένιωθα πολύ έντονα μέσα μου πως ότι και να έκανα ήτανε λάθος..., ήταν κακό! Ελάχιστες ήταν οι φορές που ένιωθα το αντίθετο. Αυτή φυσικά ήταν μια πεποίθηση που είχε περαστεί από το οικογενειακό περιβάλλον και που ουδεμία σχέση είχε με την πραγματικότητα εν τέλει! Σήμερα αυτό έχει αλλάξει. Δεν θα έλεγα πως ότι κάνω είναι ούτε κακό ούτε καλό... Δε μιλάμε φυσικά για ακραία πράγματα, πχ να χτυπήσεις έναν άνθρώπο κλπ...Βασούλα έγραψε:Υπάρχουν εκείνοι που δεν νιώθουν ποτέ ότι κάνουν κάτι κακό και εκείνοι που νιώθουν πάντα ότι κάνουν κάτι κακό!
΄Ομως και οι δύο κατηγορίες ασθενούν το ίδιο...
Θα ήταν ενδιαφέρον να συζητούσαμε αν πιστεύετε πως υπάρχει καλό και κακό...
Και αν ναι, τι είναι αυτό...
Νομίζω πως τελικά όλα είναι σχετικά και εννοείται υποκειμενικά.
Μεγαλώνοντας και δουλεύοντας με τον εαυτό μου, έχω καταλήξει πως έχει να κάνει κυρίως με την αντίληψη του καθενός μας για αυτά και τις εμηνείες που δίνουμε εμείς οι ίδιοι μέσα μας σε ένα γεγονός. Οπότε το καλό και το κακό είναι περισσότερο μια αίσθηση. Κυρίως το νιώθεις... Όταν κάνεις κάτι που είναι βλαπτικό όχι μόνο για τον άλλον, αλλά και για τον ευατό σου, κάτι δνε σου κάθεται καλά, κάτι σε τρώει... Άρκει βέβαια να έχεις μάτια να το δεις και αυτιά να το ακούσεις...
Αν τώρα μέσα σε όλο αυτό υπάρχει και ο οικογενειακός, κοινωνικός και θρησκευτικός δάχτυλος, τότε δυστυχώς τα πράγματα ερμηνεύονται μέσα από μια πολύ περιοριστική εώς ασφυκτική οπτική..., που κάνει την απόσταση με τον εαυτό μας να μεγαλώνει... και να μεγαλώνει... και να μεγαλώνει...
Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...