Σημασία έχει να νιώσουμε αυτό το "μετέωρο" μέσα μας και να κάνουμε το άλμα, με θάρρος ότι δεν θα χάσουμε τίποτα...
Και γι' αυτό το "δεν θα χάσουμε τίποτα" δεν μπορεί να πάρεις επιβεβαιώσεις από κανέναν...
Εκεί είναι και η δυσκολία των επιλογών...
Εκεί που δεν νιώθεις ελεύθερος να επιλέξεις, από τον φόβο μήπως τελικά χάσεις κάτι...
πόσο λίγο τελικά τολμώ να πώ οτι με ήξερα πραγματικά...και είμαι ακόμα στην αρχή...και το μόνο που χρειαζόταν είναι απλά να κάτσεις για λίγο και να ακούσεις τον εαυτό σου... σου μιλάει συνέχεια αλλά που χρόνος γμτ να ασχοληθείς???έχεις άλλα πράγματα να κάνεις πιο "σοβαρά" και "επίγεια"!!!
Σεβαστείτε τον Εαυτό σας, δείξτε άπειρη ευγνωμοσύνη στον Εαυτό σας, αισθανθείτε δέος για τον Εαυτό σας. Ρίξτε τα τείχη που μας χωρίζουν, με το να αντιληφθείτε ότι μέσα στον Εαυτό σας περικλείεται η θυσία Μου, η αγάπη Μου, η συνειδητότητά Μου. Και θα διαπιστώσετε ότι η "θυσία" μου δεν είναι τίποτα άλλο από την εκδήλωση της αγάπης χωρίς όρους. Δεν περιμένω τίποτα από εσάς, παρά μόνο να Με αντιληφθείτε στον εαυτό σας. Και να Με εκδηλώσετε σε κάθε σας σκέψη και πράξη. Χωρίς αμφιβολίες και διαπραγματεύσεις. Μέσα από την ταπεινότητα και την αγνότητα. Χωρίς πολέμους και αντιπαραθέσεις. Υπάρχετε άρα Υπάρχω.
"Ευχαριστώ που βρίσκομαι μεσα στην Ανάσα Σου"!
---------------------------- Πολεμα και Οραματισου!
Υπάρχει Εφούλα μία λεπτή ισορροπία μεταξύ του τι νομίζουν οι άλλοι πως είμαι και του τι δεν ξέρω εγώ ακόμα για μένα...
αν αυτήν την αναλογία την σεβαστείς, τότε δεν θα χρειαστούν οι άμυνες, γιατί θα σε εμποδίσουν να αγγίξεις με σεβασμό τον Εαυτό σου...
Η ανάπτυξη μας είναι πάντα προς τα μέσα...Εκεί που οι "άλλοι" δεν χωράνε σαν φόβος, αλλά σαν Αγάπη...
Ο κόσμος πληγώνει, το ξέρω...΄Ομως χίλιες φορές περισσότερο πληγώνουμε εμείς τον Εαυτό μας, όταν νομίζουμε και δεν είμαστε παρόντες στην Ζωή Μας...
Πόσο αληθινά είναι τα λόγια σου!!! Παρατηρώντας τον εαυτό μου καθημερινά συνειδητοποίησα ότι προσπαθώ μια ζωή να αποδείξω στους άλλους ότι "αξίζω", με πόνο, με κόπο, με θυμό, με θυσίες, κυρίως με θυμό... γιατί πως να ευχαριστήσω τους άλλους όταν δε γνώριζα καν τι προσπαθούσα.
Πάντα πίστευα ότι είμαι τυχερή στη ζωή μου.... σήμερα θα το φωνάξω Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΞΙΖΩ!!!
και σ' όποιον αρέσω, για τους άλλους δεν θα μπορέσω...
Αν δεν θέλεις πια να παίζεις τον ρόλο σου τότε λυπάμαι πολύ. Εμείς εδώ έτσι ζούμε, με ρόλους. Για να υπάρχει και μια ιεραρχία βρε αδερφέ... τι νομίζεις πως είμαστε, ίσοι; Ε όχι βέβαια, πρέπει να αποδεικνύεις καθημερινά την όποια αξία σου, τα κριτήρια της οποίας φυσικά ορίζουμε εμείς. Και αν αποφασίσουμε ότι αξίζεις, μην αγχώνεσαι, θα ανέβεις..
Αυτό απαντά η αυθεντία.. και να γιατί ξεχάσαμε.. γιατί φοβηθήκαμε την πιο κρίσιμη στιγμή, φοβηθήκαμε την μοναξιά και όχι την μοναχικότητα όπως ειπώθηκε.
Όσο και να την βρίζουμε την μάζα οι περισσότεροι μαζί με αυτήν πορευόμαστε.
Φανταζόμαστε πως είναι πανεύκολο ή πανδύσκολο να εξατομικευτούμε και αυτός είναι ο λόγος που συνεχώς το αναβάλουμε.
Ο κόσμος καθημερινά πηγαίνει ένα βήμα προς την αυτοκαταστροφή και μας παρασύρει μαζί του, εδώ καταλαβαίνει κανείς πόσο αγκιστρωμένος είναι.
Αυτό που θέλω να πω είναι πως για να απαγκιστρωθεί κανείς από τους γύρω του και να αγκαλιάσει το μέσα του, αναπόφευκτα θα ματώσει.. μερικές τεχνικές και λίγες δηλώσεις δεν αρκούν για να Ζήσεις, ίσως μόνο για λίγο.
δυστυχώς, δεν αρκουν όλες οι τεχνικές του κόσμου τούτου...
όσο για τις δηλώσεις...εκείνες κι αν δεν αρκούν...!!!
το μόνο που έχει αξία στον Δρόμο τούτον τον εσωτερικό, είναι η Αγάπη...Να μπορείς να κοιτάς τον Εαυτό σου στα μάτια και να μην ντρέπεσαι, γιατί πραγματικά νιώθεις Αγάπη γι' Αυτόν...
Αν τα μάτια σου βλέπουν απλά τα μάτια σου, ή βλέπουν την Ψυχή Σου, έχει αξία, στον κόσμο τούτον!
Γιατί όσες τεχνικές κι αν κάνουν οι άλλοι για να σε βγάλουν "σκάρτο" τελικά, αρκεί αυτό το αιώνιο βλέμα που έχεις πάντα μέσα σου, για να νιώσεις αυτάρκης...και ας είσαι μόνος σου στον κόσμο τούτον!
και εμεις...μεταξύ θεωρίας και πράξης μένουμε "μετέωροι"...
Σημασία έχει να νιώσουμε αυτό το "μετέωρο" μέσα μας και να κάνουμε το άλμα, με θάρρος ότι δεν θα χάσουμε τίποτα...
Και γι' αυτό το "δεν θα χάσουμε τίποτα" δεν μπορεί να πάρεις επιβεβαιώσεις από κανέναν...
Εκεί είναι και η δυσκολία των επιλογών...
Εκεί που δεν νιώθεις ελεύθερος να επιλέξεις, από τον φόβο μήπως τελικά χάσεις κάτι...
Vaso έγραψε:
το μόνο που έχει αξία στον Δρόμο τούτον τον εσωτερικό, είναι η Αγάπη...Να μπορείς να κοιτάς τον Εαυτό σου στα μάτια και να μην ντρέπεσαι, γιατί πραγματικά νιώθεις Αγάπη γι' Αυτόν...
Αν τα μάτια σου βλέπουν απλά τα μάτια σου, ή βλέπουν την Ψυχή Σου, έχει αξία, στον κόσμο τούτον!
Γιατί όσες τεχνικές κι αν κάνουν οι άλλοι για να σε βγάλουν "σκάρτο" τελικά, αρκεί αυτό το αιώνιο βλέμα που έχεις πάντα μέσα σου, για να νιώσεις αυτάρκης...και ας είσαι μόνος σου στον κόσμο τούτον!
Βάσω έγραψε:΄Ολοι ζούμε μέσα στην "παράνοια" των ρόλων, γιατί τα παίρνουμε όλα σαν "δεδομένα" και δεν παρατηρούμε ποτέ τις "αντιθέσεις" των λέξεων με τις πράξεις μας...Δεν εμβαθύνουμε στον Εαυτό μας ποτέ...
Βάσω έγραψε:Αυτός ο κόσμος του θεού συμφιλιώνει το «προσκήνιο» με το «παρασκήνιο» Να μην χαμογελάς στο «προσκήνιο», κουβαλώντας την θλίψη στο «παρασκήνιο», σημαίνει ότι έχεις, πέρα από κάθε αμφιβολία, ενώσει τους κόσμους μέσα σου ΄Όμως για να ενώσεις δύο κόσμους, χρειάζεται να τους έχεις γνωρίσει καλά και τους δύο, αλλιώς τι να ενώσεις?
Βάσω έγραψε:Αυτή η Ζωή έχει λουλούδια και ηλιοβασιλέματα, έχει άστρα και πλανήτες, έχει θάλασσες και λίμνες, έχει βουνά και πεδιάδες, έχει χώμα και άσφαλτο!
Αυτή η Ζωή έχει έναν θεό, πατέρα παντοκράτορα και έναν άνθρωπο «μικρό» που ελπίζει να γίνει «μεγάλος»!
Αυτή η Ζωή έχει και ποιότητες όμως έχει Νόμους έχει ΄Ηθος έχει τον Ανθρωπο!
Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...
Βάσω έγραψε:όταν οι ρόλοι σταματήσουν μέσα σου, όταν μπορείς να νιώθεις πια αυθεντικά τον Εαυτό σου, τότε γίνεσαι ο "εχθρός" του λαού...
΄Ισως είναι και το μόνο εμπόδιο που μας κάνει να "υποκρινόμαστε" εξακολουθητικά...Γιατί μας φαντάζει τεράστιος ο "σταυρός" του "εχθρού" του λαού, μια και ο καθένας έχει για τον άλλον χιλιάδες χαρακτηρισμούς και ταμπέλες...
όμως...Υπάρχει ένας ΄Ανθρωπος!!!
Βάσω έγραψε:Σεβαστείτε τον Εαυτό σας, δείξτε άπειρη ευγνωμοσύνη στον Εαυτό σας, αισθανθείτε δέος για τον Εαυτό σας. Ρίξτε τα τείχη που μας χωρίζουν, με το να αντιληφθείτε ότι μέσα στον Εαυτό σας περικλείεται η θυσία Μου, η αγάπη Μου, η συνειδητότητά Μου. Και θα διαπιστώσετε ότι η "θυσία" μου δεν είναι τίποτα άλλο από την εκδήλωση της αγάπης χωρίς όρους. Δεν περιμένω τίποτα από εσάς, παρά μόνο να Με αντιληφθείτε στον εαυτό σας. Και να Με εκδηλώσετε σε κάθε σας σκέψη και πράξη. Χωρίς αμφιβολίες και διαπραγματεύσεις. Μέσα από την ταπεινότητα και την αγνότητα. Χωρίς πολέμους και αντιπαραθέσεις. Υπάρχετε άρα Υπάρχω.
Βάσω έγραψε:Είνα βαρύ το φορτίο της επίκρισης, για να το αντέξεις χρειάζεται να είσαι στην Αγάπη και όχι να την φαντάζεσαι...
Κλείνουν οι καρδιές των ανθρώπων γμτ, γιατί ενώ λένε ότι δεν τους νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι γι' αυτούς συνειδητά, ασυνείδητα φοβούνται την ίδια τους την επίκριση και την αμφιβολία που "κοσμικά" τους κατατάσσει στους "τρελούς", στους "φαντασιόπληκτους"...
Πόσες αλήθειες μαζεμένες...
Η Ψυχή μας έχει απλότητα, αγάπη και τον θεό μέσα της!
όλα τα άλλα είναι "έργα" ανθρώπων, όχι του θεού...
Λες και τρώμε το χειμώνα παγωτό.
Λες και πέφτουμε σε τοίχους μ’ εκατό.
Έτσι ανάποδα λυγάω το βράδυ αυτό
του νου τη βέργα.
Λες και η στάθμη της αγάπης πάει να βρει
πόσοι κρύβονται στη λάσπη θησαυροί.
Πώς κοπήκανε στα δάχτυλα οι σταυροί
γι’ ανθρώπων έργα.
Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές
με κουμπιά και φερμουάρ κατεστραμμένα
δυο κουβέντες μου σου πέσανε βαριές
κι αποφάσισες να ζεις χωρίς εμένα.
Λες και στρώσαμε τον Αύγουστο χαλί
λες και βγήκε τ’ ασανσέρ σ’ ένα κελί
που ένας το βλέπε το φως γι’ ανατολή
κι άλλος για δύση.
Λες και μέσα μας τ’ αντίθετα τραβάν
να ψηφίσουνε στο ίδιο παραβάν
σαν αιώνιο Ιησούν ή Βαραβάν
του ανθρώπου η φύση.
Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...
Σεβαστείτε τον Εαυτό σας, δείξτε άπειρη ευγνωμοσύνη στον Εαυτό σας, αισθανθείτε δέος για τον Εαυτό σας. Ρίξτε τα τείχη που μας χωρίζουν, με το να αντιληφθείτε ότι μέσα στον Εαυτό σας περικλείεται η θυσία Μου, η αγάπη Μου, η συνειδητότητά Μου. Και θα διαπιστώσετε ότι η "θυσία" μου δεν είναι τίποτα άλλο από την εκδήλωση της αγάπης χωρίς όρους. Δεν περιμένω τίποτα από εσάς, παρά μόνο να Με αντιληφθείτε στον εαυτό σας. Και να Με εκδηλώσετε σε κάθε σας σκέψη και πράξη. Χωρίς αμφιβολίες και διαπραγματεύσεις. Μέσα από την ταπεινότητα και την αγνότητα. Χωρίς πολέμους και αντιπαραθέσεις. Υπάρχετε άρα Υπάρχω.
Όπου είναι ο Εαυτός μας είναι και ο Θεός και όπου είναι ο Θεός είναι όλα....