γιατί δεν μπορούν όλοι να γίνουν δάσκαλοι του reiki?

[Ελενίτσα]

Βασούλα μας...

[Danielli]

Πέρασα αρκετά δύσκολα σαν μαθήτρια και μυούμενη

Τι εννοεις? σε σχεση με τον Δασκαλο σου?

[Πεταλούδα]

Καλημέρα και Χρόνια πολλά ολόψυχα!!!

Ω ναι Danny μου, μέχρι και που ήρθα και με δεχτήκατε στην παρέα σας είχα πέσει σε βαθύ σκοταδισμό, σε ότι αφορά στον Δάσκαλο. Πάντα είχα μέσα μου όμως μια φωνούλα που μου έλεγε "δεν είναι έτσι, κοίτα λίγο και πιο κάτω".
Αν δεν έκανα μια τελική βόλτα στο διαδίκτυο, να ψάξω, να ρωτήσω θα το παρατούσα το ρέικι και βέβαια θα πήγαιναν στράφει και οι 2 βαθμοί μου.
Στράφηκα στο reiki για την αγάπη μου στον άνθρωπο και στην προσφαρά, αλλά και για μένα, δεν πήρα το reiki για να κατεβάζω το κεφάλι στον Δάσκαλο και να είμαι προσκολημένη πάνω του. Είτε είναι φίλος είτε όχι.

Για μένα δεν υπάρχει η φράση " αυτό που λέω εγώ και μην αμφισβητείς τον Δάσκαλο" . Ήθελα να ρωτήσω πράγματα και έπεφτα σε τοίχο, όχι πως δεν έμαθα, έμαθα και είμαι ευγνώμων για αυτό αλλά μέχρι εκεί. Από εκεί και εκεί ο δρόμος είναι δικός μου, να μάθω και άλλα πράγματα.
Αυτό λοιπόν αποκόμισα και τράβηξα τον δικό μου δρόμο πάντα ευγνώμων για το φως που μου έδειξαν και τον δρόμο στον οποίο μπήκα αλλά ως εκεί.
Σας φιλώ γλυκά όλους σας ευχαριστώ πολύ για όλα, εύχομαι να είμαι στην υγειή παρέα σας για πολύ καιρό ακόμα, θα ήθελα πολύ να βρεθούμε από κοντά και να συζητήσουμε ακόμα περισσότερα για αυτή την Συμπαντική Ευλογία.
Χρόνια πολλά σε όλους και πάλι!!!

[Fotinoula]

[Vasoula]

θα το παρατούσα το ρέικι

όχι μην τα παρατάς, πεταλούδα...όχι, συνέχισε!

[ALEXOULA]

Πεταλούδα

[Ellaki]

Πεταλούδα

[AMALIA]

Πεταλουδα συνεχισε με αφοσειωση,εμπιστοσυνη, πιστη, και θεληση!!!

[VasilisM]

Τελικά και οι ταμπέλες δάσκαλος-μαθητής, είναι ένα πρότυπο. Τουλάχιστον αυτό έχω καταλάβει.

Οι περισσότεροι όταν ήρθαμε σε επαφή με το ρεικι, είχαμε μια ιδέα οτι είναι κάτι που πηγάζει από τις ανατολικές θρησκείες, και είχαμε ακούσει οτι εκεί λειτουργούν με αυτούς τους ρόλους, και έτσι ασυνείδητα τους ακολουθήσαμε και εμείς νομίζωντας πως θα γίνουμε κάτι ανάλογο με τους τότε μαθητές, υπήρχε μια ανάγκη να ζήσουμε κάτι πολύ ζεν, κάτι που θα μας διαχώριζε από τους άλλους και θα μας έκανε "πιο..".

Αλλά αυτά ανήκουν σε μια άλλη εποχή, δεν υπάρχει πια αυτή η ανάγκη, ας αφήσουμε πίσω και αυτές τις ταμπέλες, και ας είμαστε Φίλοι μεταξύ μας, που μοιραζόμαστε τις εμπειρίες που αποκομίσαμε από τον Δρόμο μας, ελαφρύνοντας έτσι το βάρος ο ένας του άλλου.

Το αν κάποιος είναι μπροστά από εμάς ή πίσω μας στο Μονοπάτι, δεν πρέπει να μας επηράζει στην συμπεριφορά. Ούτε ψευτοαγάπη πρέπει να δείχνουμε στον "δάσκαλο" ούτε ειρωνεία στον νεοεισερχόμενο στο Μονοπάτι.. Ας είμαστε αληθινοί και να δείχνουμε αυτά που πραγματικά νοιώθουμε, μόνο τότε πιστεύω πως κάνουμε ουσιαστική δουλειά, μόνο τότε ξεκινά η ανα-γέννηση..

Σκέψεις..

[Vasoula]

σκέψεις υγιείς Βασίλη μου....

μερικές φορές νομιζουμε ότι το μονοπάτι είναι και ο Δρόμος μας και ξεχνάμε ότι απλά είναι ένα παρακλάδι του Δρόμου μας...

΄Οταν πατήσουμε στον αληθινό Δρόμο με αφοσίωση, τότε διανύουμε την αληθινή 'μαθητεία"...Γιατί τότε μόνό μπορούμε να έχουμε και πρακτική εφαρμογή της "μαθητειας" στην Ζωή μας...

Πάντα έλεγα ότι για να εμπνευστώ από έναν ΄Ανθρωπο και τον Δρόμο του, χρειαζόμουν να δω την Ζωή του...να νιώσω Αλήθεια μέσα σ' αυτήν και κυρίως να νιώσω ακεραιότητα...

Την Αγάπη την είχα βγάλει από τις παράμετρους μου, γιατί ήξερα ότι στην αρχή θα την λάμβανα με υποκειμενικό τρόπο...
΄Ομως όταν ένας ΄Ανθρωπος έχει αποκαταστήσει την Αγάπη εντός του, δεν μπορεί παρά η Ζωή του να είναι Φως στον Δρόμο μου...

Δυστυχώς δεν το βρήκα, όσο και να έψαξα...Πίσω από το Φως κρύβονταν τα "φαινόμενα"...

Ετσι προχώρησα μόνη μου με Δάσκαλο Εκείνον που διαρκώς μου θύμιζε τον Δρόμο, την Αλήθεια, την Ζωή...

Σαν "μαθήτρια" στον φυσικό κόσμο δεν περίμενα τίποτα από τους άλλους, αλλά τα πάντα από τον Εαυτό μου...

Εκεί βρίσκεται το μυστικο, του τι μπορείς να λάβεις από κάποιον άνθρωπο που επέλεξες να σε διδάξει κάποια συγκεκριμένη στιγμή...

παίρνεις ότι είναι χρήσιμο, αφήνοντας στην άκρη τα μη ωφέλιμα...

Την Αλήθεια μπορείς να την νιώσεις μόνο στην Ψυχή σου και εκεί γίνεται το μεγάλο ξεκαθάρισμα της ιδιοτελούς από την αγνή φιλία...Αν έχεις αυτήν την διάκριση να το κατανοήσεις...

Τώρα για τους δασκάλους ρέικι...
Είναι πάρα πολλοί οι άνθρωποι με τους οποίους ένας δάσκαλος ρέικι θα έρθει σε επαφή και θα μυήσει...Είναι αδύνατον να κρατήσει επαφή με όλους...Φυσικά και πρακτικά είναι αδύνατον...

Γι' αυτό και υπήρξε η αναγκαιότητα αυτού του χώρου...
΄Ηταν η δική μου πνευματική "πρόβλεψη"...

Μερικοί το θεωρούν χάσιμο χρόνου...Ο κάθε άνθρωπος εκμεταλλεύεται την τεχνολογία, σύμφωνα με το τι θεωρεί εκείνος όφελος...Και ο νους είναι ο περιορισμός μας στον χώρο και τον χρόνο...Νοητικά όμως δεν προσεγγίζεται καμία Αλήθεια...Ούτε καν η δική μας...

[Λεών]

Τελικά και οι ταμπέλες δάσκαλος-μαθητής, είναι ένα πρότυπο. Τουλάχιστον αυτό έχω καταλάβει.

Οι περισσότεροι όταν ήρθαμε σε επαφή με το ρεικι, είχαμε μια ιδέα οτι είναι κάτι που πηγάζει από τις ανατολικές θρησκείες, και είχαμε ακούσει οτι εκεί λειτουργούν με αυτούς τους ρόλους, και έτσι ασυνείδητα τους ακολουθήσαμε και εμείς νομίζωντας πως θα γίνουμε κάτι ανάλογο με τους τότε μαθητές, υπήρχε μια ανάγκη να ζήσουμε κάτι πολύ ζεν, κάτι που θα μας διαχώριζε από τους άλλους και θα μας έκανε "πιο..".

Αλλά αυτά ανήκουν σε μια άλλη εποχή, δεν υπάρχει πια αυτή η ανάγκη, ας αφήσουμε πίσω και αυτές τις ταμπέλες, και ας είμαστε Φίλοι μεταξύ μας, που μοιραζόμαστε τις εμπειρίες που αποκομίσαμε από τον Δρόμο μας, ελαφρύνοντας έτσι το βάρος ο ένας του άλλου.

Το αν κάποιος είναι μπροστά από εμάς ή πίσω μας στο Μονοπάτι, δεν πρέπει να μας επηράζει στην συμπεριφορά. Ούτε ψευτοαγάπη πρέπει να δείχνουμε στον "δάσκαλο" ούτε ειρωνεία στον νεοεισερχόμενο στο Μονοπάτι.. Ας είμαστε αληθινοί και να δείχνουμε αυτά που πραγματικά νοιώθουμε, μόνο τότε πιστεύω πως κάνουμε ουσιαστική δουλειά, μόνο τότε ξεκινά η ανα-γέννηση..

Σκέψεις..

Χμμμμ αν παρω τώρα την λογική σου...και το δω με τα δικά σου λόγια....

Λες λίγο πολύ πως όλα είναι ταμπέλες...αναμεσα σε δασκάλους..και μαθητές...

Γιατί θεωρείς πως το δάσκαλος είναι ανώτερο του μαθητή.
’ρα ο Ιησούς λάθος ονομάστηκε δάσκαλος...
όπως και ο Πλάτωνας όπως και ο Ιπποκράτης όπως και η Υπατία.

Το οτι μας έμαθαν πολλά δεν σημαίνει πως ήταν ανώτεροι και αυτό
θα το δείς...γιατί δεν θεώρησαν ποτέ τον εαυτό τους κατι ανώτερο,
απ τους άλλους .
Απλά είχαν γνώσεις και τις μετέφεραν παρακάτω...
όπως έχω και εγώ τον μέντορά μου.
Που με έμαθε πρώτα απο όλα ποιος είμαι εγώ.
Αυτά όλα δεν προήλθαν απο καμία θρησκεία.
Αλλά απ την πραγματικότητα.

Το να δέχεσαι την γνώμη και την γνώση που δεν είχες
απο κάποιον
άλλο είναι μαγκιά.

Είναι δύσκολο όταν δέχεσαι να χαλάσεις τον κόσμο σου
για κάποιες γνώμες που είχες και να δεχτείς κάτι καινούργιο.
Γιατί καταβάθος το καταλαβαίνεις πως είναι σωστό.


Όπως και στα σχολεία αυτά που θεωρούμε σωστά τα κρατάμε
μέσα μας όπως τον Οδυσσέα,τον Ηρακλή και τους άθλους του..
πολλά τα βάζουμε στην άκρη...
Γιατί θεωρούμε πως δεν θα μας βοηθήσουν μελλοντικά.
Έτσι λειτουργούν και οι δάσκαλοι..μας μαθαίνουν.
Ώστε να μπορούμε να διδάξουμε και εμείς..

(δάσκαλοι κάθε έννοιας)

Θα σε δώσω ένα παράδειγμα του εαυτού μου.

Πρίν αφεθώ μέσα μου να γνωρίσω την αλήθεια..
είχα δάσκαλο στην μαύρη μαγεία.
Έμαθα πάρα πολλά...για το πως μπορώ να παίξω με όλους τους
ανθρωπους αλλά και με μένα.

Όταν έφυγα επειδή ο δάσκαλος μου άρχισε να ανακαλύπτει κάτι
σε μένα που εγώ δεν γνώριζα..και ήθελε να το εκμεταλλευτή..
Εγώ φεύγοντας...κράτησα αυτά που ήθελα για να ξέρω
και πως θα μπορώ να ανταποδίδω απο εδώ και πέρα καθε είδους
μαγεία που θα συναντήσω μπροστά μου...
Αλλά και πως να μάθω τους ανθρώπους να μην τους ακουμπάνε.


Οπότε οι *ταμπέλες* αυτές είναι νομίζω οι πιο σωστές...
που απλά δείχνουν τι ήμασταν και τι γίναμε.
Δεν είναι κατι αρνητικό.

[VasilisM]

Χαίρομαι γι αυτήν την συζήτηση!

Αρχικά να ξεκαθαρίσω οτι αναφέρομαι στις ταμπέλες μαθητή-δασκάλου με τις οποίες ταυτιζόμαστε εμείς οι ενσαρκωμένοι, αλλά και για το περιεχόμενο που λανθασμένα αποδίδουμε σε αυτές.

Τι εννοώ..

Νομίζω πως πλανάται γενικά στην ατμόσφαιρα οτι όποιος είναι δάσκαλος, αναλαμβάνει την εξέλιξη του μαθητή. Κάτι τέτοιο θεωρώ πως είναι καταστροφικό, και για τους δύο, γιατί ο ένας το κάνει για λόγους τόνωσης του εγώ του, και του άλλου παραβιάζεται η ελεύθερη βούληση.

Για τις Πνευματικές Οντότητες που αναφέρεις δεν έχω ιδίαν εμπειρία, αλλά γνωρίζω πως κι αυτοί δεν ψάχνουν υπηκόους, αλλά ανθρώπους που διψούν να εξελιχθούν με την βοήθεια της διδασκαλίας τους.

Αλλά έναν αναληφθέντα διδάσκαλο μπορώ να τον αποκαλώ Δάσκαλο, γιατί το γεγονός πως δεν βρίσκεται πια σε ενσάρκωση σημαίνει πολλά που δεν είναι η ώρα να αναλύσουμε. Αλλά έναν ενσαρκωμένο άνθρωπο, ο οποίος δεν μπορεί να κουμαντάρει την ζωή του, και προσπαθεί να μου το παίξει και δάσκαλος συγνώμη αλλά δεν μπορώ να τον δεχθώ ως τέτοιον, μόνο ως συνοδοιπόρο μπορώ..

..Που με έμαθε πρώτα απο όλα ποιος είμαι εγώ.

Δεν μπορώ να καταλάβω τον τρόπο που μπορεί κάποιος να μου μάθει τον Εαυτό μου. Η εμπιστοσύνη που λέγαμε πιο πάνω, μάλλον έγκειται στο οτι εμπιστεύεσαι ανθρώπους που θα σε βοηθήσουν στον Δρόμο σου και όχι στο ποιος Είσαι. Την Αλήθεια την ανακαλύπτει ο καθένας μόνος του πιστεύω. Πολλοί άνθρωποι προσπάθησαν να μου πουν αλήθειες, αλλά εγώ δεν μπόρεσα να τις αφομοιώσω, γιατί ήταν μια νοητική διεργασία από την οποία μου έλειπε κάτι βασικό για να είναι ολοκληρωμένη.. το συναίσθημα. Δεν βίωνα συναισθηματικά αυτά που μου έλεγαν και αυτό όχι απλά δεν ήταν εποικοδομητικό, αλλά ήταν καταστρεπτικό, γιατί υπήρχε τεράστιο χάσμα ανάμεσα στην νόηση μου και στο συναίσθημα! Κάτι που μου προκαλούσε πόνο, συναισθηματικό..

Έτσι λοιπόν καταλήγω πως ο καθένας χρειάζεται τις εμπειρίες που του παρουσιάζονται στον Δρόμο του, και όχι εμπειρίες που δεν είναι δικές του. Μπορεί βέβαια και να κάνω λάθος, αλλά η Ζωή μου, μου λέει οτι μάλλον έτσι είναι.. Πάντως δεν θέλω να σε πείσω οτι έχω δίκαιο. Η δική σου Αλήθεια μπορεί κάλλιστα να είναι εντελώς διαφορετική, και φυσικά είναι απόλυτα σεβαστή

Όπως και στα σχολεία αυτά που θεωρούμε σωστά τα κρατάμε
μέσα μας όπως τον Οδυσσέα,τον Ηρακλή και τους άθλους του..
πολλά τα βάζουμε στην άκρη...
Γιατί θεωρούμε πως δεν θα μας βοηθήσουν μελλοντικά.
Έτσι λειτουργούν και οι δάσκαλοι..μας μαθαίνουν.
Ώστε να μπορούμε να διδάξουμε και εμείς..

Εδώ αναφέρεσαι στην εξωτερική γνώση έτσι;

Εγώ μιλάω για την Γνώση που αναδύεται από τον πυρήνα της ύπαρξης μας, είναι κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω γιατί κι εγώ τώρα το ανακαλύπτω. Πάντως είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα.. Ανεπαρκής η απάντηση μου, αλλά δεν μπορώ να το αναλύσω..

[Vasoula]

Νομίζω πως πλανάται γενικά στην ατμόσφαιρα οτι όποιος είναι δάσκαλος, αναλαμβάνει την εξέλιξη του μαθητή

την πνευματική εξέλιξη αναλαμβάνει ένας δάσκαλος ή οδηγός ή μέντορας (όπως λεει και ο Λεών) και αυτό δεν πλανάται, αλλά είναι πραγματικότητα...Αλλιώς πως μπορεί να γίνει Βασίλη μου?

λες...

Για τις Πνευματικές Οντότητες που αναφέρεις δεν έχω ιδίαν εμπειρία

οπότε δεν μπορείς να έχεις εσωτερικό δάσκαλο και να επικοινωνείς μαζί του...΄Ομως πως θα γνωρίσεις τον Εαυτό σου? Πως θα αντλήσεις γνώση από μέσα σου, αν οι μνήμες δεν ανοίξουν? Και για να φτάσεις σ' αυτές τις μνήμες χρειάζεται στην αρχη ένας επίπονος δρόμος αντοχών και μαχών με τους δαίμονες...Εκεί ποιός θα σε βοηθήσει?

Δεν μπορώ να καταλάβω τον τρόπο που μπορεί κάποιος να μου μάθει τον Εαυτό μου.

πως θα μάθεις τον Εαυτό σου? από που θα ξεκινήσεις?

ακόμα και από την ψυχανάλυση να ξεκινήσεις, οφείλεις να "υπακούς" στον ψυχαναλυτή, στην αρχή...

Αυτό ακριβώς θέλει να σου πει ο Λεών... Οι δάσκαλοι είναι πάντα χρήσιμοι στην αρχή του δρόμου, αλλιώς μπορεί να νομίζεις ότι έχεις πάρει τον Δρόμο σου, αλλά εσύ να περπατάς σε μονοπάτια...

Αν δεν έχεις δυνατότητα να επικοινωνήσεις με κάποιον πνευματικό δάσκαλο εσωτερικά, τότε πως θα μάθεις όσα χρειάζονται για τον Εαυτό σου? Διαβάζοντας, δεν γίνεται...Δεν είναι τόσο απλό...
Αλλωστε το λες και μόνος σου...

αλλά εγώ δεν μπόρεσα να τις αφομοιώσω, γιατί ήταν μια νοητική διεργασία

Ο όρος "δάσκαλος" ούτε εμένα μου αρέσει, ούτε τον ενστερνίζομαι φυσικά...΄Ομως στον φυσικό κόσμο, ένας πιο έμπειρος από εσένα σ' αυτό που έχεις επιλέξει να κάνεις, έτσι λέγεται..."δάσκαλος"!
Και φυσικά είναι ρόλος και όχι ταμπέλα απαραίτητα...

Το ποιός τον σέβεται (είτε ο μεν, είτε ο δε) αυτό είναι άλλη ιστορία...

΄Εχεις δει όμως πολλούς ανθρώπους να σέβονται τους ρόλους τους? Ούτε καν οι γονείς μας...γιατί κι αυτός ρόλος είναι...

Εχεις δίκιο πως ένας πιο έμπειρος άνθρωπος στον εσωτερικό δρόμο δεν πρέπει να σου δίνει την αλήθεια "μασημενη", αλλά να σε υποστηρίζει να την δεις μόνος σου...Αλλά τουλάχιστον στην αρχή χρειάζεται να τον εμπιστευθείς...Γιατί δεν είναι εύκολο να αντιληφθείς την αλήθεια αμέσως, όταν μέσα σου παίζουν χιλιάδες δεισιδαιμονίες, για τις οποίες δεν έχεις ιδέα...
Η επιλογή λοιπόν έχει και ρίσκο...Γιατί ούτε την διάκριση έχεις, στην αρχή του Δρόμου σου, να κατανοήσεις τον σεβασμό του στον ρόλο που καλέστηκε να "παίξει" για σένα...

που θα σε βοηθήσουν στον Δρόμο σου και όχι στο ποιος Είσαι.

ένας φυσικός άνθρωπος, σαφώς δεν ξέρει ποιός είναι...
Ταυτίζεται με την προσωπικότητά του σε πάρα πολλές περιπτώσεις και μπερδεύεται με τους φόβους του...

΄Ετσι θεωρητικά μπορεί να ξέρει ποιός είναι, αλλά, σε διαβεβαιώ, ότι στην ουσία, ούτε καν το υποψιάζεται...Του λείπει η πνευματική διάννοια για να κατανοήσει και να αντιληφθεί, αρχικά τουλάχιστον, τι σημαίνει "είμαι"...

Εγώ μιλάω για την Γνώση που αναδύεται από τον πυρήνα της ύπαρξης μας,

Βασίλη μου, δυστυχώς, αυτόν τον πυρήνα της θεϊκής μνήμης τον καλύπτει ένα ολόκληρο ασυνείδητο...και για να φτάσεις έως εκεί΄χρειάζεται να το "υπερκαλύψεις", είτε με κάποιον έμπειρο άνθρωπο, είτε με έναν πνευματικό δάσκαλο...΄Αλλος τρόπος δεν υπάρχει...

Οι δρόμοι είναι πολλοί και δυσβατοι γιατί, όπως πολύ σωστά λες...

Αλλά έναν ενσαρκωμένο άνθρωπο, ο οποίος δεν μπορεί να κουμαντάρει την ζωή του, και προσπαθεί να μου το παίξει και δάσκαλος συγνώμη αλλά δεν μπορώ να τον δεχθώ ως τέτοιον, μόνο ως συνοδοιπόρο μπορώ..

και δυστυχώς δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου...

όμως είσαι σίγουρος ότι η κριση σου δεν είναι εντελώς υποκειμενική, όταν παρατηρείς την ζωή ενός ανθρώπου?

Υπάρχουν κάποιες πεποιθήσεις μέσα μας που φεύγουν τελευταίες γμτ! Ιδιαίτερα όταν αφορούν τον εαυτό μας...

Η αντικειμενική κρίση είναι αρκετά δύσκολο να αναπτυχθεί στην αρχή του Δρόμου...γιατί πολλά από αυτά που γνωρίζεις ως "καλά" μπορούν να σε επηρεάσουν με υποκειμενικό (και κυρίως ασυνείδητο) τρόπο...

Εγώ ξέρεις τι λέω?

Ακόμα και αν κάνουμε λάθος επιλογή στην αρχή του Δρόμου μας, ακόμα και αν δούμε ότι αυτός που μας οδηγεί είναι μία μη τελειωμένη προσωπικότητα και έχει χιλιάδες ελαττώματα, ακόμα και τότε κρατάμε το όφελος τους λάθους μας με σεβασμό για το παρακάτω...

Γιατί συνοδοιπόροι είναι όλοι οι άνθρωποι μεν, αλλά δεν μπορούν όλοι να πάρουν συγκεκριμένους "ρόλους" στην πνευματική μας αυτοπραγμάτωση...Κάποιοι μόνο μπορούν και αυτούς χρειάζεται να αναζητήσουμε...

[Danielli]

Εχεις δίκιο πως ένας πιο έμπειρος άνθρωπος στον εσωτερικό δρόμο δεν πρέπει να σου δίνει την αλήθεια "μασημενη", αλλά να σε υποστηρίζει να την δεις μόνος σου...Αλλά τουλάχιστον στην αρχή χρειάζεται να τον εμπιστευθείς...Γιατί δεν είναι εύκολο να αντιληφθείς την αλήθεια αμέσως, όταν μέσα σου παίζουν χιλιάδες δεισιδαιμονίες, για τις οποίες δεν έχεις ιδέα...
Η επιλογή λοιπόν έχει και ρίσκο...Γιατί ούτε την διάκριση έχεις, στην αρχή του Δρόμου σου, να κατανοήσεις τον σεβασμό του στον ρόλο που καλέστηκε να "παίξει" για σένα...

Ειναι αλήθεια αυτο... στην αρχή του δρόμου είχα τόσα πρότυπα , και τόσες διαστερυλωμένες συπεριφορές που καλιστα θα μπορούσα να γίνω... μοντέλο!

Φυσικά και τις έβλεπε η δασκάλα μου, αλλά δεν θα είχε καμμιά αξια να μου δώσει αυτο που έβλεπε "μασημένο", αν δεν είμουν ωριμη να τις βιώσω ως επιγνώσεις και να αναγνωρίσω τον Εαυτο μου και τις ανάγκες του, και να γίνει δική μου αλήθεια.

Οπως κάποια πράγματα ωρίμασαν και τώρα τα βλέπω ξεκάθαρα, ετσι ίσως κάποια άλλα-που ούτε μπορώ να διανοηθώ τωρα- να τα δω σε 1 ή 2 χρόνια ενώ η δασκαλα μου τα βλέπει ήδη, γιατι έχει τη γνώση και την εμπείρια και ενσυναισθάνεται την ψυχη μου.

Το άφημα στη διδασκαλία του Ανθρωπου που βρισκεται πιο μπροστά στο δρόμο από μένα, με βοηθησε πολυ να μάθω ότι με την ταπεινότητα δίνω μια ευκαιρία στην γνώση , γιατι τρόχισε τον Εγωισμό της περικοκλάδας μου που ήξερε κατα βαθος ότι ηταν ντιπ για ντιπ χαμμένη, αλλά τα ηξερε όλα, με έμαθε να επιχειρηματολογώ με τις αντιστάσεις μου, (και επειδή είμουν τυχερή με την Υπαρξη της συγκεκριμένης Δασκάλας), με έμαθε να αναπτύσσομαι με Αγαπη , σε όποιο επίπεδο κατανόησης βρισκομουν κατα καιρούς.

Η εργασία που χρειάζομουν να κάνω σε 2 ζωες για να καταλάβω τον Εαυτο μου , έγινε μέσα σε 2 χρόνια.... πως αλλιώς θα συνεβαινε αυτο?

Ακόμα και αν κάνουμε λάθος επιλογή στην αρχή του Δρόμου μας, ακόμα και αν δούμε ότι αυτός που μας οδηγεί είναι μία μη τελειωμένη προσωπικότητα και έχει χιλιάδες ελαττώματα, ακόμα και τότε κρατάμε το όφελος τους λάθους μας με σεβασμό για το παρακάτω...

[AMALIA]

Η εργασία που χρειάζομουν να κάνω σε 2 ζωες για να καταλάβω τον Εαυτο μου , έγινε μέσα σε 2 χρόνια.... πως αλλιώς θα συνεβαινε αυτο?;-

Ντανυ με καλυψες...

Αυτη η προταση τα λεει ολα και για εμενα, και αμφιβαλω αν μου εφταναν δυο ζωες ...
Αν δεν ειχα γνωρισει την δασκαλα μου οχι τον ευατο μου δεν θα μπορουσα να γνωρισω και να αφουγκραστω, αλλα με τοσα που ειχα σωματοποιησει δεν θα υπηρχα καν τετοια ωρα..

Σε ενα αλλο τοπικ εγραψε ο Λεων μια εκφραση βγαλτε την γρια και τον γερο που εχετε μεσα σας, μου εκανε τοσο κλικ εγραφε το παρελθον μου..
Ετσι ημουν οταν γνωρισα την δασκαλα μου μια 37χρονη γρια εχω και φωτογραφικες και ιατρικες αποδειξεις απο εκεινη την περιοδο...