ΠΟΙΑ Η ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΖΑΚΥΝΘΟ?
Μπορεί να απαντάω με ένα χρόνο καθυστέρηση αλλά δεν μπορώ να μην πω τη γνώμη μου!
Η γνώμη μου για τη Ζάκυνθο είναι (έναρξη έκθεσης 3ης Δημοτικού) ότι αν πέσει ένα σπίρτο οπουδήποτε στο νησί, έχουν καεί όλοι.
Δεν το λέω για κακό. Το νησί είναι (τουλάχιστον ήταν όταν είχα πάει) καταπράσινο!!!!
Σε λίγα μέρη πήγα. Έμεινα στον Αλυκανά (ή Αλκανά όπως το λένε οι ντόπιοι), στο σπίτι μιας φίλης μου. Πραγματικά γειτονιά για ησυχία, αν εξαιρέσουμε ένα βραχνό κοκκόρι για ξυπνητήρι
Το πρωί, πέρασε από τον πυκνό με λουλούδια και μυρωδικά κήπο μας, ένας καλός κυριούλης που πουλούσε μέλι, το οποίο έμοιαζε στην πυκνότητα σαν κερί. Προφανώς ήταν ό,τι πιο αγνό θα μπορούσα να δω σε μέλι.
Και το μεσημέρι η γερασμένη αλλά τόσο δυνατή γιαγιά της φίλης μου που με φώναζε με έναν τρόπο λες και ήμουν ακόμα μια από τις αγαπημένες της εγγονές, λες και με μεγάλωσε η ίδια, μαγείρευε σε ένα τσουκάλι σε με ξύλα που ήταν τοποθετημένο στη μέση του κήπου. Το μεσημέρι ανακάλυψα ότι το τσουκάλι είχε μέσα εκτός από κρέας και δεντρολίβανο από τον κήπο. Πράγμα που υιοθέτησα έκτοτε και στο δικό μου κρέας (από το Βασιλόπουλο, αλλά δε βαριέσαι).
Πολύ εντύπωση μου έκαναν ο ...μελάς και η γεμάτη ζωή γιαγιά με το τσουκάλι στον κήπο, όπως και οι αμαξάδες. Αν και οι άμαξες είναι κάτι συνηθισμένο στο μάτι μου, το ότι εκεί οι αμαξάδες ήταν ντυμένοι παραδοσιακά, μου έκανε εντύπωση όπως τα παιδιά που ανακαλύπτουν κάτι ευχάριστο.
Κρίμα που δεν μπόρεσα να σου απαντήσω πριν να πας ARTYADIS, γιατί θα σου συνιστούσα να ανέβεις μέχρι τη Μπόχαλη. Έχει μια πολύ όμορφη θέα που βλέπει στο λιμάνι του νησιού, αλλά και μια καφετέρια με πολύ όμορφους (τουλάχιστον όταν πήγα) χειροποίητους καταλόγους (μιλάει η γραφίστρια μέσα μου) και με την καλύτερη λιωμένη σοκολάτα που έχω φάει ποτέ χωρίς υπερβολή. Σε brownies με παγωτό βεβαίως βεβαίως!
Χε, το ξέρω, η σοκολάτα δεν υπάγεται στα αξιοθέατα του νησιού, αλλά ταιριάζει σε όλες τις περιστάσεις. Κι εξάλλου για τα υπόλοιπα με κάλυψε η Βάσω
Σε μια παραλιούλα (δε θυμάμαι πως λέγεται και δεν ξέρω αν είναι η μόνη παραλία που συμβαίνει αυτό στη Ζάκυνθο) σχετικά κοντά στον Αλυκανά που κάναμε μπάνιο, τα ψάρια τσιμπούσαν τον άντρα της παρέας κι εμείς είχαμε πεθάνει στο γέλιο. Λεπτομέρειες...
Προς τη δύση, την ώρα που κάναμε βόλτα στο κέντρο ανάμεσα στα είδη λαϊκής τέχνης κοντά στο λιμάνι, ο ουρανός είχε πάρει το θεϊκό πορτοκαλο..κοκκινο..χρυσό του χρώμα και φώτιζε τα πάντα κάτω χρυσά
Φεύγοντας, η τόσο φιλόξενη οικογένεια της φίλης μου (αν και μας γνώρισε για πρώτη φορά) μας φίλεψε ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Ούτε και θυμάμαι, αλλά γεμίσαμε ένα πορτ παγκάζ. Κρασί, σταφύλια...
Νόμιζα ότι ήξερα πώς μυρίζουν τα σταφύλια.
Δεν ήξερα! Ούτε πώς, ούτε από πόσο μακριά. Με το που μπήκαν στο σπίτι μου, μύρισε ο τόπος σταφύλι. Πρωτόγνωρο! Λίγο ότι τα σταφύλια που τρώμε εδώ δεν... λίγο η όσφρησή μας που με τόσο καυσαέριο να τη φράζει έχει ατροφήσει...
Αλλά ας μην το γκριζάρω στο κλείσιμο. Πράσινο, πράσινο να θυμάστε!
Η γνώμη μου για τη Ζάκυνθο είναι (έναρξη έκθεσης 3ης Δημοτικού) ότι αν πέσει ένα σπίρτο οπουδήποτε στο νησί, έχουν καεί όλοι.
Δεν το λέω για κακό. Το νησί είναι (τουλάχιστον ήταν όταν είχα πάει) καταπράσινο!!!!
Σε λίγα μέρη πήγα. Έμεινα στον Αλυκανά (ή Αλκανά όπως το λένε οι ντόπιοι), στο σπίτι μιας φίλης μου. Πραγματικά γειτονιά για ησυχία, αν εξαιρέσουμε ένα βραχνό κοκκόρι για ξυπνητήρι
Το πρωί, πέρασε από τον πυκνό με λουλούδια και μυρωδικά κήπο μας, ένας καλός κυριούλης που πουλούσε μέλι, το οποίο έμοιαζε στην πυκνότητα σαν κερί. Προφανώς ήταν ό,τι πιο αγνό θα μπορούσα να δω σε μέλι.
Και το μεσημέρι η γερασμένη αλλά τόσο δυνατή γιαγιά της φίλης μου που με φώναζε με έναν τρόπο λες και ήμουν ακόμα μια από τις αγαπημένες της εγγονές, λες και με μεγάλωσε η ίδια, μαγείρευε σε ένα τσουκάλι σε με ξύλα που ήταν τοποθετημένο στη μέση του κήπου. Το μεσημέρι ανακάλυψα ότι το τσουκάλι είχε μέσα εκτός από κρέας και δεντρολίβανο από τον κήπο. Πράγμα που υιοθέτησα έκτοτε και στο δικό μου κρέας (από το Βασιλόπουλο, αλλά δε βαριέσαι).
Πολύ εντύπωση μου έκαναν ο ...μελάς και η γεμάτη ζωή γιαγιά με το τσουκάλι στον κήπο, όπως και οι αμαξάδες. Αν και οι άμαξες είναι κάτι συνηθισμένο στο μάτι μου, το ότι εκεί οι αμαξάδες ήταν ντυμένοι παραδοσιακά, μου έκανε εντύπωση όπως τα παιδιά που ανακαλύπτουν κάτι ευχάριστο.
Κρίμα που δεν μπόρεσα να σου απαντήσω πριν να πας ARTYADIS, γιατί θα σου συνιστούσα να ανέβεις μέχρι τη Μπόχαλη. Έχει μια πολύ όμορφη θέα που βλέπει στο λιμάνι του νησιού, αλλά και μια καφετέρια με πολύ όμορφους (τουλάχιστον όταν πήγα) χειροποίητους καταλόγους (μιλάει η γραφίστρια μέσα μου) και με την καλύτερη λιωμένη σοκολάτα που έχω φάει ποτέ χωρίς υπερβολή. Σε brownies με παγωτό βεβαίως βεβαίως!
Χε, το ξέρω, η σοκολάτα δεν υπάγεται στα αξιοθέατα του νησιού, αλλά ταιριάζει σε όλες τις περιστάσεις. Κι εξάλλου για τα υπόλοιπα με κάλυψε η Βάσω
Σε μια παραλιούλα (δε θυμάμαι πως λέγεται και δεν ξέρω αν είναι η μόνη παραλία που συμβαίνει αυτό στη Ζάκυνθο) σχετικά κοντά στον Αλυκανά που κάναμε μπάνιο, τα ψάρια τσιμπούσαν τον άντρα της παρέας κι εμείς είχαμε πεθάνει στο γέλιο. Λεπτομέρειες...
Προς τη δύση, την ώρα που κάναμε βόλτα στο κέντρο ανάμεσα στα είδη λαϊκής τέχνης κοντά στο λιμάνι, ο ουρανός είχε πάρει το θεϊκό πορτοκαλο..κοκκινο..χρυσό του χρώμα και φώτιζε τα πάντα κάτω χρυσά
Φεύγοντας, η τόσο φιλόξενη οικογένεια της φίλης μου (αν και μας γνώρισε για πρώτη φορά) μας φίλεψε ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Ούτε και θυμάμαι, αλλά γεμίσαμε ένα πορτ παγκάζ. Κρασί, σταφύλια...
Νόμιζα ότι ήξερα πώς μυρίζουν τα σταφύλια.
Δεν ήξερα! Ούτε πώς, ούτε από πόσο μακριά. Με το που μπήκαν στο σπίτι μου, μύρισε ο τόπος σταφύλι. Πρωτόγνωρο! Λίγο ότι τα σταφύλια που τρώμε εδώ δεν... λίγο η όσφρησή μας που με τόσο καυσαέριο να τη φράζει έχει ατροφήσει...
Αλλά ας μην το γκριζάρω στο κλείσιμο. Πράσινο, πράσινο να θυμάστε!
Τι όμορφες εικόνες Βάσω μου!!
Τι όμορφα που τα περιγράφεις! Πράγματι έτσι είναι!
Κι όμως ανεβήκαμε μέχρι τη Μπόχαλη και ήταν τόσο όμορφα meinall που βγάλαμε πολλές φωτογραφίες εκεί!Κρίμα που δεν μπόρεσα να σου απαντήσω πριν να πας ARTYADIS, γιατί θα σου συνιστούσα να ανέβεις μέχρι τη Μπόχαλη
Τι όμορφα που τα περιγράφεις! Πράγματι έτσι είναι!
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
Eπιστρέφοντας από την Ζάκυνθο, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποια «ευρήματα»
Δεν ήταν η πρώτη φορά που πήγα σ αυτό το νησί, παρ όλο που οι προηγούμενες επισκέψεις συνέβησαν σε έναν άλλον χρόνο, όπου η ανάγκη παρατήρησης περιελάμβανε άλλα δεδομένα, πιο επιφανειακά
΄Ετσι, περισσότερο από το τοπίο, παρατήρησα την ενέργεια του νησιού, που οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ήταν ιδιαίτερα εναρμονισμένη
Η επιρροή των ανθρώπων στο νησί είναι πολύ επεμβατική, έχοντας διαμορφώσει έντονα και την «εικόνα» της ενέργειάς του
Η τοποθεσία «ναυάγιο», πέρα από την χρωματική διαφοροποίηση του θαλάσσιου ορίζοντα, ήταν τελείως «εμπορική»
Το ίδιο και η Μπόχαλη...
Οι παραλίες της Ζακύνθου όμορφες μεν, αλλά με μια «στατική» ενέργεια που τις περισσότερες φορές «ασφυκτιούσε» από την έλλειψη ζωογόνου «αέρα»
Σε κανένα μέρος της Ζακύνθου δεν ένιωσα «υγιή» εναρμόνιση της Φύσης με το Σύμπαν! Σαν να ήταν ένας «ξεχασμένος» τόπος
Για πολλά χρόνια, η Ζάκυνθος, υπέστη την εισροή τουριστών, προσφέροντας στους παραθεριστές φτηνές λύσεις (είναι ένας αρκετά οικονομικός προορισμός) και γι αυτό τον λόγο παραδόθηκε άνευ όρων στην κακόγουστη επιρροή του μαζικού.
Το σίγουρο είναι ότι η Ζάκυνθος δεν αποτελεί σημαντικό σημείο συνάντησης των ενεργειών και αν η καρέτα-καρέτα επέλεξε αυτόν τον τόπο για να μπορεί να αναπαράγεται, είναι μόνο για χάρη της μορφολογίας του εδάφους, της άμμου που είναι στα σημεία της ωοτοκίας αρκετά καυτή, ώστε τα αυγά της χελώνας να επωάζονται στην θερμοκρασία που χρειάζονται.
Γενικά η προσωπική μου «προτίμηση» δεν συγκαταλέγει την Ζάκυνθο στους προορισμούς που ευχαρίστως θα ξανα-επισκεπτόμουν .
Παρ όλα αυτά, η αγαπημένη μου παρέα, ο τόπος που επιλέξαμε για κατάλυμα και η ανάγκη μου για ξεκούραση, έβαλαν το «χεράκι» τους, ώστε να περάσουμε θαυμάσια, παρά την «επιβάρυνση» από την έλλειψη ζωογόνας ενέργειας, πράγμα που φάνηκε στην πιο βαθιά ψυχική μας διάθεση.
Από τις παραλίες που «εκτίμησα» ήταν ο Γέρακας και από ταβέρνες με «άποψη» ήταν η «πράσινη βάρκα» στο Κρυονέρι και η «Ζακάνθη» στο Καλαμάκι (κολοκυθάκια με κουκουνάρι)
Χώρος διαμονής καταπληκτικός και τελείως διαφορετικός από το συνηθισμένο «με θέα θάλασσα», το «Σαρακήνο» (στον οικισμό Αγίου Δημητρίου) που φέρνει την ποιοτική σφραγίδα των ιδιοκτητών του (διακριτικότητα, ευγένεια, φιλοξενία).
Με την απαραίτητη μουσική υπόκρουση
Το να βρίσκεσαι «μαζί» με τις ψυχές των ανθρώπων, πάνω από τα «τοπία» και τις «εικόνες», είναι σαν να προσφέρεις τροφή στον εσωτερικό σου κόσμο
Για κάτι που ευχαριστώ και ευγνωμονώ καθημερινά το Σύμπαν, που με αξίωσε να έχω κοντά μου αγαπημένες Ψυχές στην Ζωή μου τούτη, που μπορούν να γελούν με την καρδιά τους, μαζί με μένα!
http://www.youtube.com/watch?v=WsCBgWAvWpU&translated=1
Δεν ήταν η πρώτη φορά που πήγα σ αυτό το νησί, παρ όλο που οι προηγούμενες επισκέψεις συνέβησαν σε έναν άλλον χρόνο, όπου η ανάγκη παρατήρησης περιελάμβανε άλλα δεδομένα, πιο επιφανειακά
΄Ετσι, περισσότερο από το τοπίο, παρατήρησα την ενέργεια του νησιού, που οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ήταν ιδιαίτερα εναρμονισμένη
Η επιρροή των ανθρώπων στο νησί είναι πολύ επεμβατική, έχοντας διαμορφώσει έντονα και την «εικόνα» της ενέργειάς του
Η τοποθεσία «ναυάγιο», πέρα από την χρωματική διαφοροποίηση του θαλάσσιου ορίζοντα, ήταν τελείως «εμπορική»
Το ίδιο και η Μπόχαλη...
Οι παραλίες της Ζακύνθου όμορφες μεν, αλλά με μια «στατική» ενέργεια που τις περισσότερες φορές «ασφυκτιούσε» από την έλλειψη ζωογόνου «αέρα»
Σε κανένα μέρος της Ζακύνθου δεν ένιωσα «υγιή» εναρμόνιση της Φύσης με το Σύμπαν! Σαν να ήταν ένας «ξεχασμένος» τόπος
Για πολλά χρόνια, η Ζάκυνθος, υπέστη την εισροή τουριστών, προσφέροντας στους παραθεριστές φτηνές λύσεις (είναι ένας αρκετά οικονομικός προορισμός) και γι αυτό τον λόγο παραδόθηκε άνευ όρων στην κακόγουστη επιρροή του μαζικού.
Το σίγουρο είναι ότι η Ζάκυνθος δεν αποτελεί σημαντικό σημείο συνάντησης των ενεργειών και αν η καρέτα-καρέτα επέλεξε αυτόν τον τόπο για να μπορεί να αναπαράγεται, είναι μόνο για χάρη της μορφολογίας του εδάφους, της άμμου που είναι στα σημεία της ωοτοκίας αρκετά καυτή, ώστε τα αυγά της χελώνας να επωάζονται στην θερμοκρασία που χρειάζονται.
Γενικά η προσωπική μου «προτίμηση» δεν συγκαταλέγει την Ζάκυνθο στους προορισμούς που ευχαρίστως θα ξανα-επισκεπτόμουν .
Παρ όλα αυτά, η αγαπημένη μου παρέα, ο τόπος που επιλέξαμε για κατάλυμα και η ανάγκη μου για ξεκούραση, έβαλαν το «χεράκι» τους, ώστε να περάσουμε θαυμάσια, παρά την «επιβάρυνση» από την έλλειψη ζωογόνας ενέργειας, πράγμα που φάνηκε στην πιο βαθιά ψυχική μας διάθεση.
Από τις παραλίες που «εκτίμησα» ήταν ο Γέρακας και από ταβέρνες με «άποψη» ήταν η «πράσινη βάρκα» στο Κρυονέρι και η «Ζακάνθη» στο Καλαμάκι (κολοκυθάκια με κουκουνάρι)
Χώρος διαμονής καταπληκτικός και τελείως διαφορετικός από το συνηθισμένο «με θέα θάλασσα», το «Σαρακήνο» (στον οικισμό Αγίου Δημητρίου) που φέρνει την ποιοτική σφραγίδα των ιδιοκτητών του (διακριτικότητα, ευγένεια, φιλοξενία).
Με την απαραίτητη μουσική υπόκρουση
Το να βρίσκεσαι «μαζί» με τις ψυχές των ανθρώπων, πάνω από τα «τοπία» και τις «εικόνες», είναι σαν να προσφέρεις τροφή στον εσωτερικό σου κόσμο
Για κάτι που ευχαριστώ και ευγνωμονώ καθημερινά το Σύμπαν, που με αξίωσε να έχω κοντά μου αγαπημένες Ψυχές στην Ζωή μου τούτη, που μπορούν να γελούν με την καρδιά τους, μαζί με μένα!
http://www.youtube.com/watch?v=WsCBgWAvWpU&translated=1
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Ας είμαι και ο μόνος ΄Ανθρωπος που πιστεύει στην Δύναμη της Αγάπης, δεν παίρνω ποτέ τον Λόγο μου πίσω...Θα την υπηρετώ, ακόμα κι αν μείνω μόνη και αξιοκατάκριτη από αυτούς που όφειλαν να είναι οι αγαπημένοι μου... ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΩ!!!
Reiki Center - Ρεικι
Reiki Center - Ρεικι
- Madraoulas
- Δημοσιεύσεις: 7581
- Εγγραφή: 15 Νοέμ 2007 6:11 pm
- Τοποθεσία: Χολαργος-Αθηνα/Νεαπολη-Λακωνια
ψυχούλες όμορφες
πήγαμε για 5 ημερες στον Ανατολικό Πήλιο, μείναμε στην Τσαγκαραδα, ηταν μαγικό το βουνό πραγματικά, συγκινητικά μαγικό
απο εκεινη την πλευρα το καλοκαιρι το βουνό ειναι απλα ζούγκλα,΄τόσο πολύ μας αρεσε που αγνοήσαμε την θάλασσα και μας βγηκε η αναγκη να καθόμαστε στο βουνο. το βουνο ειναι καταφυτο απο πλατανια, οξιες, και καστανιες καθως υπαρχουν και πηγες οπου μπορεις να πιεις νερο. αλλες απειραχτες που απλα ρεουν μεχρι και στον δρομο και αλλες που τις εχουν συνδεσει με βρυση
Στην πλατεια της Τσαγκαραδας πίνεις τον καφέ σου κατω απο την σικά ενος πλατανου 1000 ετών και εκτός απο την δροσιά του η παρουσιά του ειναι ολή όμορφη,
η αληθεια είναι ότι είναι η πρώτη φορά που επισκέπτομαι ένα τόπο και ενοιωσα τόσο έντονα την Φυση να με εμπνεει
δεν ξερω αν ειναι η προσωπικη μου εντυπωση αλλα ειναι ενας πολύ καλό προορισμος για ηρεμία και αρμονία.
πήγαμε για 5 ημερες στον Ανατολικό Πήλιο, μείναμε στην Τσαγκαραδα, ηταν μαγικό το βουνό πραγματικά, συγκινητικά μαγικό
απο εκεινη την πλευρα το καλοκαιρι το βουνό ειναι απλα ζούγκλα,΄τόσο πολύ μας αρεσε που αγνοήσαμε την θάλασσα και μας βγηκε η αναγκη να καθόμαστε στο βουνο. το βουνο ειναι καταφυτο απο πλατανια, οξιες, και καστανιες καθως υπαρχουν και πηγες οπου μπορεις να πιεις νερο. αλλες απειραχτες που απλα ρεουν μεχρι και στον δρομο και αλλες που τις εχουν συνδεσει με βρυση
Στην πλατεια της Τσαγκαραδας πίνεις τον καφέ σου κατω απο την σικά ενος πλατανου 1000 ετών και εκτός απο την δροσιά του η παρουσιά του ειναι ολή όμορφη,
η αληθεια είναι ότι είναι η πρώτη φορά που επισκέπτομαι ένα τόπο και ενοιωσα τόσο έντονα την Φυση να με εμπνεει
δεν ξερω αν ειναι η προσωπικη μου εντυπωση αλλα ειναι ενας πολύ καλό προορισμος για ηρεμία και αρμονία.
όσο ζούμε σε τούτον τον κόσμο, θα τον Ερωτευόμαστε με όλη μας την Αγνότητα, έτσι ώστε να πάμε στον Θεό γεμάτοι από Αγάπη και όχι γεμάτοι από φόβο...