είναι οι αγαπημένες μου.
Δεν βλέπω πολλές ταινίες (δυστυχώς), αλλά τουλάχιστον όταν αποφασίσω να πάω σινεμά ή να δω dvd, κάνω προφανώς την καλύτερη επιλογή
Ηλία μου, πόσο σ' ευχαριστώ που μου τις ξαναθύμησες!!!
Την ταινία Hero την είδα το καλοκαίρι στην Σαρωνίδα. Θερινό σινεμαδάκι που πας έτσι κι αλλιώς γιατί σου αρέσει να μυρίζεις το γιασεμί και να "βλέπεις" μαζί με τα άστρα και το φεγγάρι!
Θέλω να πω, ότι σ' ένα θερινό σινεμά πάω όχι μόνο για την ταινία, αλλά για όλα αυτά που κλείνονται μέσα μου σαν έννοιες, σαν αναμνήσεις.
Το έργο με συνεπήρε τόσο πολύ που ήταν μια μοναδική στιγμή που δεν "έφυγα" ούτε ένα λεπτό από το πανί!
Φυσικά το αγόρασα!
Και προτείνω να μαζευτούμε να το ξαναδούμε όσοι το έχουμε δει και να το δούνε και όσοι δεν το έχουν δει.
Θα προσφέρω και πασατέμπο
Το Matrix το είδα σε dvd. Ξεκίνησα με το 1 και είδα και τα 3 την ίδια ημέρα. ΄Οχι ακριβώς την ίδια, αλλά συνεχόμενα! Δεν σταμάτησα ούτε για ύπνο!
΄Ηταν μια καταπληκτική εμπειρία. Αυτή ακριβώς που σε βάζει στην αλήθεια της ψευδαίσθησης.
Αυτό που μου έλειψε εμένα από την ταινία, ήταν τό εύρημα!
Το εύρημα της ενότητας και ομοιότητας των ανθρώπων.
Μου άφησε την αίσθηση των μεν και των δε!
Η δική μου "πνευματική δομή" θεωρεί ότι δεν πολεμάμε τους δε, αλλά ότι προσπαθουμε να τους "βγάλουμε τα γυαλιά".
Εν αρχή ην ο πόλεμος...
Μετά όμως ξέρουμε ότι ό,τι πολεμάμε είναι ένα κομάτι από εμάς!
΄Αρα πολεμάμε τον ίδιο μας τον Εαυτό, αν διαχωριζόμαστε.
΄Ετσι όμως ποτέ δεν έρχεται ειρήνη. Ούτε μέσα μας, ούτε έξω μας!
Το Chocolat το είδα στο Village Αμαρουσίου. Μέσα στην "ηρωϊδα" αναγνώρισα τον εαυτό μου! Τις αξίες, τις μάχες, τον έρωτα, την αγάπη, την ελευθερία, τις κοινωνικές μου απεξαρτήσεις! ΄Ολα τόσο ίδια για όλους τους ανθρώπους που αναγνωρίζουν την ελευθερία!!!
Και το συμπέρασμα: δεν χρειαζόμαστε καμία μάχη για να ΄"δείξουμε" ποιοί είμαστε. Χρειαζόμαστε μόνο να το ανακαλύψουμε εμείς! Μετά "ρέει" στο περιβάλλον σαν αυθεντικότητα!
Ανατρέχοντας στις φάσεις της ζωής μου, μέσα από αναδρομή που προήρθε από την ταινία, συνάντησα την Βάσω να στέκεται σαν "κυματοθραύστης" της κοινωνικής προτεραιότητας, των φοβισμένων συναισθημάτων των ανθρώπων, των ενοχών τους και της διαφορετικότητας που εκείνοι νομίζουν ότι έχουν, είτε σαν έρωτα, είτε σαν φιλία, είτε σαν συγγενικη σχέση.
Και τότε μόνο κατανόησα τι σημαίνει "κυματοθραύστης"!
Σήμερα, ο "κυματοθραύστης" έχει γίνει "φάρος"!
Δεν αντικρούει πια, αλλά απορροφά! Και αυτό είναι πιο ουσιαστικό!
Ευχαριστώ Νίκο, Ηλία που μου θυμήσατε αυτήν την "διαδρομή"!!
