kalli_opi έγραψε:Δηλ. αυτά που μας ενοχλούν στον άλλον είναι και δικά μας ελαττώματα και τι γίνεται μ' αυτά που θαυμάζουμε σε κάποιον?
Καλημέρα Καλλιόπη...
μέσα από τη δική μου αυτοπαρατηρηση αντιλαμβάνομαι ότι είναι ακριβώς το ίδιο πραγμα αλλά από τον άλλο πόλο...
Δηλαδή ,θαυμάζω αυτο που ασυνειδητα αισθάνομαι ότι υστερώ ΕΓΩ ...
Ετσι για παράδειγμα όταν θαυμάζω υπερβολίκά μια όμορφη κοπέλα, είναι το ίδιο με το να κρινω πόσο άσκημη μιά άλλη κοπέλα.... και τα δύο έχουν να κάνουν με την ιδέα που έχω -βαθυτερα- για την δική μου ομορφιά....
....ή οταν θαυμάζω υπερβολικά έναν εκπληκτικό ομιλιτή , είναι το ίδιο με όταν κοροιδευω κάποιον που μιλάει τραυλίζοντας.... κτυπάει στην αυτοκριτική μου για τη δική μου ανασφάλεια οταν χειρίζομαι τον Λόγο...
Μέσα από την παρατηρηση των καθρεπτισμάτων γνωρίζω τον εαυτο μου ωστε να βρίσκομαι στη μέση των συναισθημάτων , ωστε Εγώ Ειμαι αυτο που Ειμαι, και οι άλλοι αυτο που Είναι...
Ελπίζω να βοήθησα!
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!