ΜΟΝΑΞΙΑ...(πριν, ενδιαμεσα και μετα απο αυτην..)
Συντονιστής: Emmaki
ακριβώς Αμαλίτσα!
Σκέψου ότι σε πιάνει μελαγχολία και θλίψη σε έναν χωρισμό, παρ΄όλο που η σχέση δεν ήταν βιώσιμη, λόγω διαφορετικών προσεγγίσεων της ζωης και διαφορετικών βιωμάτων, που έκαναν την συνύπαρξη μαρτυρική...
Η σκεψη θέλει να προωθήσει την χαρά, αλλά το συναίσθημα δεν την αφήνει.
Και εκεί που είσαι (ή έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι είσαι) καλά, δάκρυα έρχονται στα μάτια σου, ακούγοντας ένα τραγούδι που σου θυμίζει τον άλλον!!
Νιώθεις μόνη και ασήμαντη μέσα στις σκέψεις και τις αναμνήσεις.
Η χρονική απόσταση από το συμβάν φέρνει και την λήθη, όμως τα συναισθήματα θυμούνται και κατευθύνουν...
Σκέψου ότι σε πιάνει μελαγχολία και θλίψη σε έναν χωρισμό, παρ΄όλο που η σχέση δεν ήταν βιώσιμη, λόγω διαφορετικών προσεγγίσεων της ζωης και διαφορετικών βιωμάτων, που έκαναν την συνύπαρξη μαρτυρική...
Η σκεψη θέλει να προωθήσει την χαρά, αλλά το συναίσθημα δεν την αφήνει.
Και εκεί που είσαι (ή έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι είσαι) καλά, δάκρυα έρχονται στα μάτια σου, ακούγοντας ένα τραγούδι που σου θυμίζει τον άλλον!!
Νιώθεις μόνη και ασήμαντη μέσα στις σκέψεις και τις αναμνήσεις.
Η χρονική απόσταση από το συμβάν φέρνει και την λήθη, όμως τα συναισθήματα θυμούνται και κατευθύνουν...
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
δεν ξέρω αν είναι μόνο η συνήθεια Τασούλη, ή εκείνη η ελπίδα που σε ωθεί να πιστεύεις ότι κάτι μαγικό θα γίνει και θα αλλάξει (πάντα ο άλλος)...
Αν επιχειρηματολογήσεις στον εαυτό σου με Λογική, αν θέλεις αυτόν τον άνθρωπο έτσι όπως είναι, αν του επιτρέπεις να είναι όπως είναι, χωρίς να διεκδικείς την αλλαγή του, περισσότερο από την δική σου, τότε νομίζω ότι δεν θα υπάρχει πόνος!
Είναι χαρακτηριστικό του εγωιστικού μηχανισμού να θέλουμε να αλλάξει ο άλλος, για να μας αποδείξει την αγάπη του. Η απογοήτευση δεν έρχεται γιατί χωρίσαμε, αλλά γιατί δεν νιώσαμε την διάθεσή του να αλλάξει για χάρη μας!
Πονάμε περισσότερο από εκείνη την ικανοποίηση που δεν πήραμε...
Αν επιχειρηματολογήσεις στον εαυτό σου με Λογική, αν θέλεις αυτόν τον άνθρωπο έτσι όπως είναι, αν του επιτρέπεις να είναι όπως είναι, χωρίς να διεκδικείς την αλλαγή του, περισσότερο από την δική σου, τότε νομίζω ότι δεν θα υπάρχει πόνος!
Είναι χαρακτηριστικό του εγωιστικού μηχανισμού να θέλουμε να αλλάξει ο άλλος, για να μας αποδείξει την αγάπη του. Η απογοήτευση δεν έρχεται γιατί χωρίσαμε, αλλά γιατί δεν νιώσαμε την διάθεσή του να αλλάξει για χάρη μας!
Πονάμε περισσότερο από εκείνη την ικανοποίηση που δεν πήραμε...
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Ευχαριστώ για την διάθεση σας να με βοηθήσετε και για τους προβληματισμούς που τίθενται, οι οποίοι γίνονται αφορμή για προσωπική αναζήτηση. Θα ήθελα να προσθέσω και τους δικούς μου προβληματισμούς. Η μοναξιά όπως τη βιώνω εγώ εκτός από συναίσθημα είναι αντικειμενικό γεγονός. Δηλαδή την αισθάνομαι σαν μία κατάσταση έλλειψη επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους που δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα όπως η μελαγχολία αλλά έχει και τη θετική της πλευρά - το γεγονός της αναζήτησης των αιτιών και τον καταστάσεων που προκάλεσαν τον χωρισμό. Ο δεύτερος προβληματισμός μου είναι στη σχέση πατέρα και παιδιού το θέμα της ποιότητας και της ποσότητας. Νομίζω πως το ιδανικότερο για έναν πατέρα είναι να αφιερώνει όσο το δυνατό περισσότερες ώρες με το παιδί του, εφόσον υπάρχει βέβαια κλίμα γαλήνης και αγάπης. Έτσι πως ήρθαν τα πράγματα βέβαια δεν μπορώ να παρά να ελπίζω στην ποιότητα της σχέσης παιδιού και πατέρα. Ευτυχώς που στην περίπτωση μου στο θέμα της εκδίκησης της μητέρας απέναντι στο πατέρα είναι κάπως πιο ήπια τα πράγματα (ή έτσι φαίνεται τουλάχιστον ή δε φτάσαμε ως εκεί ακόμα) οπότε καταλαβαίνει η γυναίκα μου ότι το παιδί πρέπει να έχει μια θετική άποψη για τον πατέρα του. Πάλι ευχαριστώ για την καλή σας παρέα - μόλις βρω χρόνο Τάσο θα περάσω από το καλώς ήρθατε
Θοδωρή μου, αυτό που περιγράφεις είναι η κατάσταση πένθους που χρειάζεται να βιωθεί με σεβασμό σε κάθε "θάνατο", για να αποκατασταθεί υγιώς η έλλειψη.Η μοναξιά όπως τη βιώνω εγώ εκτός από συναίσθημα είναι αντικειμενικό γεγονός. Δηλαδή την αισθάνομαι σαν μία κατάσταση έλλειψη επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους που δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα όπως η μελαγχολία
΄Ενας "θάνατος" αφορά κάθε τέλος...
Αν παρατηρήσετε την Φύση και την σχέση μας μαζί της, θα ανακαλύψετε γιατί τον χειμώνα μας πιάνει μια ελαφριά μελαγχολία.
Είναι η περίοδος που η Φύση βιώνει τον "θάνατο" και εμείς βιώνουμε την περιοδο "πένθους" γι' αυτό που "πεθαίνει"...Είναι η περίοδος της σιωπής και της εσωστρέφειας...
Αν δεν την αξιολογήσουμε σαν "αρνητική" αυτήν την κατάσταση, αλλά την νιώσουμε σαν απόλυτα φυσιολογική μέσα στην Ζωή μας, τότε θα την περάσουμε με τον σεβασμό που της πρέπει...
Μια απώλεια είναι επώδυνη, κι αυτό δεν αφορά μόνο έναν άνθρωπο, αλλά και όλα όσα χαρακτηρίζουν την ζωή μας...Η εργασία μας, οι σχέσεις μας, ο τόπος που διαμένουμε, οι συνήθειές μας...
Οτιδήποτε από αυτά αλλάξει, το "εγώ" το συλλαμβάνει σαν "θάνατο" και το αντιμάχεται...΄Ετσι χάνει πολλές ευκαιρίες να αναπτυχθεί σε Εαυτό, μέσα από την "ποικιλία" της εμπειρίας...
Συνήθως θέλουμε να κυλήσει η ζωή μας σε μια νοερή "βολική" ευθεία, ξεχνώντας ότι η ευθεία δηλώνει και απραξία, ενώ η εξέλιξη έχει μόνο κίνηση...
Θοδωρή μου αν εκμεταλλευτείς αυτές τις στιγμές του "πένθους" θα αντιληφθείς ότι απλά άλλαξε ο τρόπος που μπορείς να επικοινωνείς με τους ανθρώπους και δεν σταμάτησε η επικοινωνία, παρά μόνο γιατί εσύ δεν αποδέχεσαι τον νέο τρόπο ζωής...
Συνήθως αυτός που "εκδικείται" είναι αυτός που φεύγει...
Χωρίς να λέω απαραίτητα ότι αυτός που μένει δεν έχει πίκρα και δεν μπορει΄να εξελιχτει΄σε "εκδικητή", το συνηθισμένο είναι να συμβαίνει το αντιθετο.
΄Ενας πατέρας που απομακρύνεται από την εστία του, στο μεγαλύτερο ποσοστό, ξεχνάει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις του, γι' αυτό στο εντοπίζω σε θέμα ποιότητας της σχέσης με το παιδί σου.
Αν αναγνωρίσεις τις αιτίες του χωρισμού, με βαθιά ειλικρίνεια, θα είναι το όφελός σου να εξελίξεις τον Εαυτό σου και προχωρήσεις στον δρόμο σου χωρίς καμία μνησικακία.
Μαθαίνοντας πόσο όμορφος είναι ο αληθινός Εαυτός μας, έχουμε ελπίδα να μεταδώσουμε και στα παιδιά μας την ομορφιά του μοναδικού, από το να τα ωθούμε να συγκριθούν...
Εύχομαι όλα να αποκατασταθούν μέσα σου, στον δικό σου χρόνο!
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Αν επιχειρηματολογήσεις στον εαυτό σου με Λογική, αν θέλεις αυτόν τον άνθρωπο έτσι όπως είναι, αν του επιτρέπεις να είναι όπως είναι, χωρίς να διεκδικείς την αλλαγή του, περισσότερο από την δική σου, τότε νομίζω ότι δεν θα υπάρχει πόνος!
Είναι χαρακτηριστικό του εγωιστικού μηχανισμού να θέλουμε να αλλάξει ο άλλος, για να μας αποδείξει την αγάπη του. Η απογοήτευση δεν έρχεται γιατί χωρίσαμε, αλλά γιατί δεν νιώσαμε την διάθεσή του να αλλάξει για χάρη μας!
Πονάμε περισσότερο από εκείνη την ικανοποίηση που δεν πήραμε...
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή
Πολέμα και Οραματίσου !!!
Πολέμα και Οραματίσου !!!
Re: ΜΟΝΑΞΙΑ...(πριν, ενδιαμεσα και μετα απο αυτην..)
Βρε καλώς τα, τα ανωξείδωτάκια! Ένα ένα παρακαλώ, δε σας προλαβαίνω!!! Να 'ξερες τι είπες τώρα Βασούλα μου...Βάσω έγραψε:Πότε θα αντικαταστήσεις την νοητική εικόνα μιας όμορφης ζωής που δεν σου κάθεται, με την αξία της εμπειρίας?
Και ας διαλυθεί αυτή η εικόνα...Δεν την χρειάζεσαι!
Την ζωή σου χρειάζεσαι, αλλά δεν την παίρνεις στα χέρια σου. Πάντα αφήνεις σχοινάκια στους άλλους για να μπορείς να κινείσαι με ασφάλεια, αλλά δυστυχώς κινείσαι όπως θέλουν εκείνοι που τα κρατούν...Βάσω έγραψε:Ξέρεις η εμπιστοσύνη σ' αυτό που επιλέγουμε, έχει να κάνει και με την ανοησία μας να νομίζουμε ότι το επέλεξαν οι άλλοι...
Ανευθυνότητα δεν είναι αυτό?
Κανείς δεν αποφασίζει για εμάς...απλά έτσι μας βολεύει να νομίζουμε, για να έχουμε και δικαιολογία και για την μοναξιά μας και για την ασθένειά μας εντέλει!
Βάσω έγραψε:Η ζωή μας είναι αλήθεια, όταν το αποφασίσουμε!! Και συνήθως αυτό χρειάζεται θάρρος και εμπιστοσύνη...
Βάσω έγραψε:Πως καταλαβαίνουμε ότι ζούμε αληθινά?
Μα όταν η ζωή μας βιώνεται με αποδοχή, χαρά και ευθύνη...τότε καταλαβαίνουμε ότι ζούμε με την ψυχή μας...
΄Οταν σταματήσουν οι εξαρτήσεις μας από τους άλλους, τότε βιώνουμε την εμπειρία της ζωής, απλά και όμορφα...
΄Οταν γνωρίσουμε αυτό το ον, που λέγεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ξεκινώντας από τον εαυτό μας, τότε θα κατανοήσουμε και την ζωή μας!
΄Οταν η ψυχή μας δεν πονά με τις συμπεριφορές μας, όταν οι επιλογές μας δεν γίνονται από συνήθεια, όταν δεν έχουμε ανάγκη την αποδοχή των άλλων για να είμαστε ολοκληρωμένοι, όταν το σώμα μας δεν μας εμποδίζει να εκδηλωνόμαστε σαν πνευματικό όν, όταν η θλίψη και η απογοήτευση δεν είναι οι βαθύτερες ποιότητές μας, τότε κατανοούμε ότι η ζωή δεν είναι απλά μοιραία, αλλά εμείς έχουμε επιλέξει πως θα την βίώσουμε...
Κυρίως όταν σταματήσουμε να δίνουμε την ευθύνη της στους άλλους, μεταξύ των οποίων και ο θεός...τότε όλα όσα έχεις φανταστεί, γίνονται αλήθεια!
Αλλά τότε, μόνο!!!
Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...
Re: ΜΟΝΑΞΙΑ...(πριν, ενδιαμεσα και μετα απο αυτην..)
Πρέπει να φύγω όμως τώρα, αλλά θα επιστρέψω εδώ...
Πολύ ζουμί μυρίζομαι...!!!
Πολύ ζουμί μυρίζομαι...!!!
Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...
Re: ΜΟΝΑΞΙΑ...(πριν, ενδιαμεσα και μετα απο αυτην..)
α ρε Μανουκο .. πολυτιμο αυτο σου το φτυαρακι και βαθια συγχρονικο..
Η εσωτερική σπουδαιότητα του ανθρώπου είναι το Φως που τον ακολουθεί, όπου και να βρίσκεται...Να πολεμάει γι' αυτήν την σπουδαιότητα είναι το ζητούμενο
Re: ΜΟΝΑΞΙΑ...(πριν, ενδιαμεσα και μετα απο αυτην..)
Επανήλθα!
Όχι πείτε μου! Πόσο μα πόσο αλήθεια είναι αυτό!!!Βάσω έγραψε:Ο μύθος της ευτυχίας είναι που κάνει έντονη την δυστυχία...
Ο πόνος είναι παρακλάδι αυτού του μύθου...
Βασούλα μουΒάσω έγραψε:΄Οταν ζεις με τον "μύθο" της ευτυχίας, τότε το θαύμα της ζωής γίνεται απλά τιμωρία...
Ο πόνος παγώνει τα συναισθήματα και έτσι ζεις μέσα στον νου σου, μόνος...
Κάνεις χίλια δυό πράγματα για να ξεφύγεις από την μοναξιά, αλλά ουσιαστικά είσαι μόνος σου, γιατί δεν ξέρεις να αγαπήσεις!
Κάποιος πρέπει να σε πάρει από το χέρι και να σου μάθει από την αρχή πως αγαπάνε...Γιατί την αγάπη την έθαψες μέσα στα παιδικά όνειρα του πάθους και της ορμής για ζωής...
Μετά τα όνειρά σου είναι πολύ κοινωνικά και "καθώσπρέπει"...
Αχ ρε Βασούλα...Βάσω έγραψε:αρκεί να μην βλέπεις το "βουνό", αλλά να βιώνεις την "ανάβαση"...Βάσω έγραψε:ο φοβος της μοναξιάς έχει φωλιάσει μέσα μας, από αυτήν την απορριπτική φράση, που μας κλόνισε την εμπιστοσύνη κατά την διάρκεια της αγνότητάς μας! Πήρε εντολη ο νους μας, ότι για να τον αγαπούν πρέπει να...
Εμμανουέλα μουΕμμανουέλα έγραψε:Η πραγματικη μοναξια ειναι το μεταβατικο σταδιο ενος ανθρωπου απο την αγνοια..στη γνωση του εαυτου του...
..παιρνει μορφες...παιρνει σχηματα...ολοκληρωνεται σαν επιπεδο..οταν ακουμε και νιωθουμε..........γιατι υπαρχουν πολλες φορες που ενω ειμαστε περιτρυγυρισμενοι απο ανθρωπους που μας αγαπανε, αισθανομαστε απολυη μοναξια....μεσα μας...και εκει μας λειπει "κατι" που δε μπορουμε να προσδιορισουμε....!
Μεσα στη σιωπη....ακουσε με....!!!
(και θα προσθεσω......και κανε τη "μοναξια" οδηγο....)
Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...