ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΓΝΩΣΕΙΣ...και οποιος αντεξει!

[ΙΩΑΝΝΑ]

Θα το παραθεσω εδω..ισως θα επρεπε αλλου..να μου πειτε...
Λοιπον..
οποιος εχει διαβασει το βιβλιο ''Ουρανια Προφητεια'' και η ''Η 10η Επιγνωση''...θα θυμουνται ισως,που σε καποιο σημειο ο συγγραφεας ειχε ανεβει στην κορυφη ενος βουνου και ειχε ερθει σε τετοιο σημειο εσωτερικης ανατασης που ολα του φαινονταν υπεροχα, φωτεινα και γενικα ενα αισθημα πληροτητας
Αυτο οταν το ειχα διαβασει μου ειχε κανει κλικ μεσα μου..βεβαια αναγνωρισα την αληθεια ενος αλλου ανθρωπου χωρις ομως να την εχω βιωσει
Σημερα λοιπον που εκανα windsurf..(το γραφω τωρα κι ανατριχιαζω!)..
ειδα ξαφνικα(καθως ημουν 1 μιλι περιπου μεσα στη θαλασσα κι ερχομουν προς την ακτη) ολα τ αντικειμενα δλδ...θαλασσα...ακτη...σπιτια..τ απεναντι βουνο....δεντρα...
να γινονται φωτεινα..διαυγη..πεντακαθαρα..να ερχονται πιο κοντα μου κι ενιωσα απιστευτα ομορφα!..ημουν στη θαλασσα κανοντας windsurf και δακρυσα...σαν να μου μιλαγε η υπαρξη ολη
ενα αισθημα ελαφροτητας με πλημμυρισε..κι εκεινη τη στιγμη

ΒΙΩΣΑ (στην πραγματικοτητα μου πλεον) αυτο που ειχα νιωσει οταν διαβαζα την Ουρανια Προφητεια, εκανα σερφ και σκεφτηκα το βιβλιο....φοβερο!!
Παιδια, διαλογιστηκα με ορθανοικτα τα ματια πανω στο windsurf..αυτο ενιωσα!!

Ανεβηκα συνειδητοτητα..το αισθανομαι, το ξερω...απλα ακομα δεν το εχω αποκοδικωποιησει μεσα μου..αλλα το νιωθω

Εχω διαβάσει πρόσφατα και τα δύο βιβλία και πραγματικά ζήλεψα την εμπειρία που βίωσε ο συγγραφές και είπα πώς πολύ θα ήθελα να την βιώσω και εγώ αλλά δυστυχώς έγινε πολύ λίγες φορές και κράτησε μόνο λίγα λεπτά

[Θοδωράκος]

"The best way to predict your future is to create it."

- Peter Drucker

("Ο καλύτερος τρόπος να προβλέπεις το μέλλον σου είναι να το δημιουργείς.")

[Danielli]

δικοπο μαχαιρι , πες του Drucker...

[Danielli]

Και για να γίνω πιο σαφης... το μέλλον δεν προβλέπεται , μονο επειρεάζεται από τον τρόπο που Ειμαστε στο Τωρα!

[Μάνος]

Η οπτική μας δεν αλλάζει με κατευθύνσεις, τύπου «πρέπει να σκέφτομαι θετικά», «πρέπει να αγαπάω», «πρέπει να χαίρομαι»…
Αυτός ο έλεγχος των συναισθημάτων, μπορεί επιφανειακά να φαίνεται σαν ύψιστη εργασία, όμως δεν είναι η εσωτερική αλήθεια μας.

Δεν μπορείς να εργάζεσαι με κατευθύνσεις τέτοιου τύπου, γιατί θα έρθει κάποια στιγμή που θα νιώσεις δυστυχισμένος και δεν θα ξέρεις γιατί…

...Αυτό Βασούλα!!!
Από το υπολοιπο κείμενο κατάλαβα περισσότερα απ όσα φανταζόμουν (μετά την τέταρτη φορά ανάγνωσης!) Έχω όμως κενά ακόμα... ...Αλλά είπαμε: ένα βήμα τη φορά! :lol:

[Μάνος]

Μια από τις πιο δυναμικές και θεραπευτικές δράσεις είναι να εγκαταλείψουμε την ανάγκη μας να έχουμε πάντα τον έλεγχο...

και αυτό προκύπτει από την ελλιπή εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.

Ο συνεχής βασανισμός του εαυτού μας, μέσα από τον έλεγχο, προκύπτει γιατί κι εμείς θέλουμε να ελέγξουμε τα συναισθήματά μας και έτσι νομίζουμε ότι μπορούμε να ελέγξουμε όλη την ζωή…

Είναι μια «πάγια εντολή» αυτή που έχει καταγραφεί μέσα μας, που το μεγαλύτερο μέρος της είναι βαθύτερο, και κάνει την ζωή μας «μετρήσιμη»….

΄Όμως η ζωή μας δεν «μετριέται»….Η δυναμική διαδικασία της ζωής συνεχίζεται χωρίς να εξαρτιέται από ότι κι αν κάνουμε…
Η ζωή είναι αυθόρμητη και οι σκέψεις μας πολύ λίγες για να μπορέσουν να ελέγξουν το απροσδόκητο και το αιώνιο

…

Γιατι όσο και να «θέλω να είμαι έτσι», υπάρχουν και οι άλλοι που δεν θέλουν να είμαι έτσι…Συνεχώς αλλάζουμε τα όριά μας μέσα από τις σχέσεις μας και αυτόματα αλλάζουν και τα θέλω μας.

΄Οσο λοιπόν και να θέλω να είμαι καλός και προβλέψιμος, αρκεί μια συμπεριφορά έξω από εμένα, για να με κάνει να μετακινήσω τα όρια του «προβλέψιμος» και να γίνω απρόβλεπτος, ακόμα και για τον ίδιο μου τον εαυτό…

Η υπερβολή υπευθυνότητα οδηγεί στην αμέλεια των προσωπικών μας αναγκών. Και η συνέχεια αυτού είναι η ανοχή μας σε συμπεριφορές που μας βγάζουν από τα όρια μας.
Γιατί?

Γιατί «θέλουμε η ζωή μας να είναι έτσι…»

Αχ βρε Βασούλα...

[Μάνος]

Ο πόνος ενός χωρισμού πχ., γίνεται ένα συνειδητό βίωμα, που έχει περίοδο πένθους, ώστε να αποφορτιστεί η έντασή του με γνώση και συνέπεια προς τον Εαυτό σου.

Δηλαδή, φυσικά και θα βιώσεις και πόνο και θλίψη, αλλά σαν αισθήματα και όχι σαν συναισθήματα που πιέζουν από το υποσυνειδητο, στηριζόμενα στην έλλειψη μας.

Το ίδιο θα συμβεί και στην χαρά όμως.

΄Οταν είσαι συνειδητός, η χαρά δεν είναι συναίσθημα, ούτε έχει εξάρσεις, ή συγκεκριμένες αιτίες, παρά βιώνεται σαν αίσθημα ισορροπίας.

Σε πολύ αναπτυγμενη συνειδητότητα, τα αισθήματα εκφράζονται με ουδέτερο τρόπο, τόσο πολύ όμως, που συχνά οι άνθρωποι που τα βιώνουν, παρεξηγούνται...

Βασούλα ερώτηση:
Ποια η διαφορά μεταξύ αισθήματος και συναισθήματος;
Δηλαδή τον πόνο, την θλίψη, την χαρά π.χ. μπορούμε να τα βιώσουμε και σαν αίσθηματα και σαν συναίσθηματα;;;

[Vasoula]

Τα συναισθήματα Μάνο μου, μέχρι να γίνουν καθαρά μέσον του βιώματος και της εμπειρίας, βιώνονται μόνο από τις ελλείψεις μας, που βρίσκονται στο ασυνείδητο...
Δηλαδή μια απώλεια, θα μας φέρει βαθιά θλίψη, αλλά σύνήθως γι' αυτό που χάσαμε εμείς και όχι γι' αυτό που χάθηκε...Έχει διαφορά στο βίωμα της περιόδου του πένθους.

Προσπαθώ να διαφοροποιήσω αυτό το ελλειπτικό συναίσθημα της θλίψης πχ., από το αίσθημα της θλίψης, που βιώνει κανείς γι' αυτό που χάθηκε και όχι γι' αυτό που έχασε ο ίδιος.
Αν δεν στρέφεις την θλίψη σε εσένα, αλλά την βιώνεις καθαρά σαν συναίσθημα, έχεις το αίσθημα της θλίψης, αλλά δεν ταυτίζεσαι με την θλίψη σου, από μια έλλειψη.

Το ίδιο μπορώ να πω ότι συμβαίνει όταν αλλάζουν καταστάσεις στην ζωή μας, χωρίς να το περιμένουμε...
Η θλίψη, αν δεν βιωθεί απλά σαν συναίσθημα, μπορεί να σε φτάσει και στα όρια της κατάθλιψης και της απόγνωσης, ενώ η ουσία του συναισθήματος δεν είναι αυτή...

Ελπίζω να σου έδωσα να καταλάβεις γιατί διαφοροποιώ το συναίσθημα...

[Θοδωράκος]

Μισό γιατί μπερδεύτικα...

Αίσθημα είναι αυτό που ζούμε απ'έξω, και συναίσθημα είναι αυτό που ζούμε μαζί με τον εαυτό μας; Δηλαδή το "συν-" σημαίνει ότι είναι και ο εαυός μας μέσα σε αυτό.

Καλά το κατάλαβα;

[Μάνος]

Θα επανέρθω και σε αυτό Βασούλα μου αργότερα...
Μη νομίζεις, κρατάω σημειώσεις οι οποίες α βοηθήσουν να μην ξεχάσω τα κενά μου... Για τι με πέρασεσ για κανένα χλεχλε;;;
Σε ευχαριστώ ωστόσο για την επεξήγηση σου

Επίσης Θοδωρή μου,
τι εννοείς λέγοντας πως αίσθημα είναι αυτό που ζούμε απ έξω;;; Έξω από που; Απο τον εαυτό μας; ...Γίνεται αυτό;;; Συγνώμη που ρωτάω, προσπαθώ να καταάβω ο αδαής...

[Vasoula]

κυριολεκτικά το αίσθημα είναι αυτό που δημιουργείται από τις αισθήσεις μας.. πχ. το αίσθημα της πείνας
Επίσης αίσθημα είναι το συναίσθημα που δημιουργείται από ένα εξωτερικό ερέθισμα...πχ. βλέπω ένα ηλιοβασίλεμα και συγκινούμαι

και αυτό προσπάθησα να εξηγήσω παραπάνω, διαχωρίζοντας, μια και δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί μια εσωτερική έλλειψη...

Προσπάθησα να πω ότι αλλιώς βιώνεται το αίσθημα της θλίψης και αλλιώς το συναίσθημα της θλίψης, γιατί στο δεύτερο συντρέχουν βαθιές εσωτερικές αιτίες, που μπορεί να μην είναι καν συνειδητές.


ας το αφήσουμε Μάνο μου, γιατί αν δεν ξέρεις πολλά πράγματα για την δομή της Συνείδησης, περισσότερο θα μπερδευτείς...

[Alexandros]

Μάνο αν και άργησα να σου ευχηθώ… καλώς ήρθες και από μένα…
Παρακολουθώ το φόρουμ αλλά δεν μου μένει πολύ χρόνος για να γράφω…

Τώρα, σχετικά με την ερώτηση σου…

θα μπορούσαμε να πούμε κατά κάποιο τρόπο ότι αίσθημα είναι όσα νιώθουμε από αυτό που εκπέμπετε χωρίς καμία έξτρα επιβάρυνση…

Για παράδειγμα ένα όμορφο τοπίο εκπέμπει αρμονία και ομορφιά...

Όταν το δει κάποιος θα αισθανθεί την ομορφιά και την αρμονία και μέχρι εδώ είμαστε στην αίσθηση, δηλαδή στο τι αισθανόμαστε…

Δυστυχώς ή ευτυχώς το πράγμα θα προχωρήσει άμεσα στη δεύτερη φάση… στο συναίσθημα… όπου είναι η διαδικασία του ασυνειδήτου ή των συνειδητών σκέψεων…

Για παράδειγμα θα δει το τοπίο και θα σκεφτεί ότι είναι κρίμα που δεν μπορεί να μένει κοντά σε ένα τέτοιο τόπο, ή θα το συνδυάσει με μια ζωή που δεν έχει και θα επιθυμούσε, ή με κάποια εμπειρία του παρελθόντος και τότε αυτό που θα νιώθει μέσα απο το τοπίο θα είναι κάτι νέο και ξέχωρο από το εκπεμπόμενο… Αυτό το νέο που θα αισθάνεται είναι το συναίσθημα.

Αν και πραγματικά αντιλαμβάνομαι ότι εχω αποτύχει να δώσω τον σωστό ορισμό ή παράδειγμα για τις διαφορές του αισθήματος και του συναισθήματος θα έλεγα ότι δεν αποδίδονται όλα με κανόνες και απλά λόγια… όπως αναφέρει και η Βάσω χρειάζεται εσωτερική εργασία για να πάρει το κάθε πράγμα την θέση του.

[Αμαλία]

...άσχετο μεταξύ της διαφοράς αισθήματος και συναισθήματος αλλά χτες σκεφτόμουν γιατί πάντα πρέπει να εξετάζουμε τι χάσαμε εμείς ή τι χάθηκε απο μια κατάσταση, σχέση κλπ;
μπορούμε να εξετάζουμε τι κερδίσαμε από όλο αυτό...

[Μάνος]

Βασούλα μου η δεύτερη σου εξήγηση ήταν ακόμα πιο επεξηγηματική, κατ' επέκταση πολύ πιο κοντά στο να την κατανοήσω...!!! Σ' ευχαριστώ πολύ γι' αυτό!

Καλώς σας βρήκα Αλέξανδρε! Και σε ευχαριστώ για την πολύτιμη βοήθεια σου!

όπως αναφέρει και η Βάσω χρειάζεται εσωτερική εργασία για να πάρει το κάθε πράγμα την θέση του.

[Μάνος]

Συμφωνώ απολύτως Αμαλία μου!!!
Πιστεύω ακράδαντα πως πάντα κερδίζουμε πολλά πράγματα μέσα από μια κατάσταση όσο άσχημη και αν είναι! ...Το θέμα είναι πως δνε έχουμε την συναισθηματική ωριμότητα και την ψυχραιμία να τααναγνωρίσουμε κάθε φορά! Όταν τα αντιλαμβανόμαστε είναι πολύ πιο μετά, όπου τότε αρχίζουμε και να τα εκτιμάμε! ...Και όσο πιο μετά και αν είναι, ποτέ δεν είναι αργά να τα εκτιμήσουμε!!! Το χειρότερα θα ήταν να μην τα αναγνωρίζαμε καν(!)