Ανθρωπος Α-Διδακτος = Ερμαιο Της Κολασης !

[galazia_sfaira]

Αυτό Βάσω μου είναι μαθημα ΖΩΗΣ!

[galazia_sfaira]

Αγνοούμε ίσως ότι το περιβάλλον αντικατοπτρίζει την δική μας εσωτερική πάλη μεταξύ δύο...και αν αυτά τα δύο δεν μπορέσουμε να τα ενώσουμε, πάντα θα προσελκύουμε αυτά τα δύο...το καλό και το κακό!!! Σαν εξωτερικούς κινδύνους, που μας δίνουν και την δικαιολογία, να συνεχίσουμε να φοβόμαστε την ζωή μας και τον θάνατό μας!

[galazia_sfaira]

Παιδιά με τον παραπανω τρόπο εκφράζω την ταύτισή μου και κάνω αναπαραγωγή για να το νοιώσω περισσοτερο!
Σας ευχαριστώ!

[galazia_sfaira]

Οσο πιο πολυ το διαβαζω τοσο πιο πολυ με βρίσκω,τόσο πιο πολυ ανακαλύπτω τι θελω να ..........ανα-καλυψω.
Τρελαθηκα απο τον ενθουσιασμό μου!

"......ορίζοντας τον συναισθηματικό μας πεδίο, σαν μια σκάλα που πρέπει να ανέβουμε για να φτάσουμε στην πηγή της ύπαρξής μας....."

Το παρακάτω το διάβαζα το πρωί και τώρα διαβαζω την Βασω.Είναι το δικο μου τυχαίο για να δημιουργήσω ,να φτασω σε μενα,στην αληθεια μου.

Η γλώσσα της ψυχής

Η ψυχή σου μιλάει μέσα από το σώμα σου, το οποίο σου δίνει μια εδώ και τώρα εμπειρία της αλήθειας σου. Αν θέλεις να ξέρεις την αλήθεια σου για οποιοδήποτε θέμα, ψάξε στα συναισθήματά σου. Ο έλεγχος του σώματός σου είναι ο ταχύτερος τρόπος για να το κάνεις.

Θεϊκή Φιλία

[Ellaki]

Βάσω θεωρώ ότι το μήνυμα που έδωσες είναι από τα πιο σημαντικά που έχω ποτέ λάβει. Ολοκλήρωσε απαντήσεις σε ερωτήσεις που έχω θέσει στο παρελθόν όσον αφορά ισορροπία, ανώτερος εαυτός, αγάπη, πρότυπα, συναισθήματα και συμπλήρωσε τους ομόκεντρους κύκλους που είχε αναφέρει ο Νίκος.

Δηλώνω την επιθυμία μου να συνεχιστεί η συζήτηση στο επίπεδο που έθεσες γιατί νομίζω ότι είναι ο ιδανικότερος τρόπος και ότι μας αγγίζει σε όποιο στάδιο διερεύνησης κι αν βρισκόμαστε.
Σκαπανέα προτείνω να αφήσουμε για λίγο την κριτική των άλλων είτε αφορά τον τρόπο ζωής τους ή τις πεποιθήσεις τους και να συγκεντρωθούμε στις προσωπικές μας ανάγκες στο σήμερα με αγάπη, εμπιστοσύνη και δεκτικότητα.

Προτείνω σαν θέμα συζήτησης την <συνειδητότητα> σε αντιπαράθεση με την συνείδηση και το υποσυνείδητο.

Θα ήθελα επίσης να μάθω πως μπορούμε να σιγουρευτούμε ότι όλα τα κέντρα μας είναι ανοικτά ή να εντοπίσουμε το κέντρο που χρειάζεται φροντίδα.

[galazia_sfaira]

Θα προσθετα σε οσα η Ελλη προτείνει,να κάνουμε μια "προσπάθεια" να καταθετουμε και γεγονότα,να καταθέτουμε προσωπικες στιγμες για να γίνεται πραγματικότητα-βιωμα και να μπορουμε στο εδω και τώρα να συνειδητοποιούμε το κάθε τι που αισθανόμαστε να μπορούμε να παρακολουθούμε και την διαδρομή του.
Φαινεται δύσκολο,απλά θελει τολμη,οσο μπορεί κανείς........και δεν εκτιθεται κανείς τελικά,φοβος ειναι και πισω απο το "τα εν οίκω μη εν δήμω"!

[Ellaki]

Έχει δίκιο η Καλλιόπη.
Ας κάνουμε το μεγάλο βήμα να μετατρέψουμε τον φόβο σε εμπιστοσύνη.

Ας γίνουμε συνοδοιπόροι.

[Madraoulas]

αυτα που γραφει η Βασω(οπως και το βιβλιο της που ξαναδιαβαζω) πρεπει να τα εχουμε προχειρα να τα διαβαζουμε καθε μερα....

Υ.Γ...ν αναφερω οτι οταν διαβασα το...."Το συναισθηματικό μας σώμα πάλλεται σε ανώτερη δόνηση, και στέλνει κύματα καθαρότητας και στο νοητικό μας σώμα, αρχίζοντας έτσι να δημιουργεί σκέψεις ανώτερης οκτάβας, ελευθερίας και αγάπης χωρίς όρους.

Αυτό είναι όμως το πρώτο βήμα ενός μύστη!....".....ανατριχιασα ολοκληρος...δεν ξερω γιατι..αλλα ηταν συναρπαστικο(οπως οταν 'ειδα' το 'φως'..στη μυηση και μετα στο διαλογισμο)

[Skapaneas]

Δηλώνω την επιθυμία μου να συνεχιστεί η συζήτηση στο επίπεδο που έθεσες γιατί νομίζω ότι είναι ο ιδανικότερος τρόπος και ότι μας αγγίζει σε όποιο στάδιο διερεύνησης κι αν βρισκόμαστε.
Σκαπανέα προτείνω να αφήσουμε για λίγο την κριτική των άλλων είτε αφορά τον τρόπο ζωής τους ή τις πεποιθήσεις τους και να συγκεντρωθούμε στις προσωπικές μας ανάγκες στο σήμερα με αγάπη, εμπιστοσύνη και δεκτικότητα.

Προτείνω σαν θέμα συζήτησης την <συνειδητότητα> σε αντιπαράθεση με την συνείδηση και το υποσυνείδητο.

Θα ήθελα επίσης να μάθω πως μπορούμε να σιγουρευτούμε ότι όλα τα κέντρα μας είναι ανοικτά ή να εντοπίσουμε το κέντρο που χρειάζεται φροντίδα.

Ενταξει Ελλη!
Σεβομαι την επιθυμια σου σε αυτα που θετεις και αναστελλω για ευλογο χρονο την "κριτικη" οπως την λες και αλλά και τη διατυπωση μερικων καυτων ερωτηματων, απο αυτα που η Βασω χαρακτηριζει "παραπλανητικα"...

Σημειωνω συμβαλοντας στο θεμα και σε αυτο που λεγει η Βασω

Αυτό είναι όμως το πρώτο βήμα ενός μύστη!

οτι ο μυστης ειναι κυριος της ζωης και του θανατου...

[Vasoula]

και αναστελλω για ευλογο χρονο την "κριτικη"

σ' ευχαριστώ Σκαπανέα...Εγώ, τουλάχιστον σου είμαι υποχρεωμένη....

Αλλά και να μην την ανέστειλες, να ξέρεις ότι δεν θα απαντήσω ποτέ ξανά, σε ποστ που "προσβάλλουν" την ίδια την αγνότητα...!!!!

Το να μοιράζομαι δημόσια κάθε μου συναίσθημα (διότι διευκρινίζω περί αυτού πρόκειται), χρειάζεται και τον ανάλογο σεβασμό!!!

Πρόσεξε, δεν είπα την λέξη "ανταπόκριση", αλλά την λέξη "σεβασμό"...Εύκολα παρερμηνεύεις την εμπειρία του άλλου, απλά γιατί δεν είναι δικιά σου...Και θεωρείς ότι στην επιβάλλω...

Αν έχεις "καυτά" ερωτήματα, να ψάξεις να βρεις και "καυτές" απαντήσεις...Και φυσικά, όχι σε εμένα...Γιατί οι δικές μου απαντήσεις δεν ειναι καυτές...τα συναισθήματά μου όμως είναι...Και αυτά δεν μπορείς ούτε καν να τα ακουμπήσεις...

[Vasoula]

και δεν εκτιθεται κανείς τελικά,φοβος ειναι και πισω απο το "τα εν οίκω μη εν δήμω"!

Θα ήθελα επίσης να μάθω πως μπορούμε να σιγουρευτούμε ότι όλα τα κέντρα μας είναι ανοικτά ή να εντοπίσουμε το κέντρο που χρειάζεται φροντίδα.

Τα κέντρα μας έχουν έναν κωδικό μόνο…ΖΩΗ!
Και εκτός από αυτήν την φυσική ζωή που όλοι γνωρίζουμε, υπάρχει και η πνευματική ΖΩΗ, που μας φαίνεται απόμακρη, αφού δεν μπορούμε να την αναγνωρίσουμε με σημεία αναφοράς στην ύλη.
Η πνευματική ζωή αφιερώθηκε στον θεό. Αφιερώθηκε σε μια εξωτερική δύναμη και η προσευχή μας μάς βάζει στην διαδικασία να συντονιστούμε με αυτήν την εξωτερική δύναμη και να ζητήσουμε υλικές απολαβές ή να ευχαριστήσουμε γι’ αυτές.
Και εκεί σταματά η πνευματική ζωή των ανθρώπων συνήθως…

Και λέω συνήθως, γιατί ο μύστης αντιλαμβάνεται αυτό το «συνήθως» που τον εμποδίζει να ανιχνεύσει την ζωή πέρα από τον κόσμο που βλέπει…

΄Οταν βρέθηκα σ’ αυτήν την θέση, στην ηλικία των 14 ετών, χρειάστηκε να αναζητήσω ανθρώπους που είχαν επαφή με τον θεό για να μπορέσω να οριοθετήσω την σχέση μου μαζί του. Η πιο εύκολη διαδρομή ήταν να μπω στον οίκο του!
Οι απαντήσεις που πήρα από τους ανθρώπους εκεί, ήταν ίδιες με αυτές που γνώριζα από τους γονείς μου. Κανένας δεν ήξερε να μου εξηγήσει το υπερφυσικό! Κανένας δεν μπορούσε να μου εξηγήσει πως να αγαπάω, πέρα από αυτό που βλέπω!
Κανένας δεν κατάφερε να με πείσει, ότι αυτό που δεν έβλεπε εκείνος, δεν ήταν και η δική μου πραγματικότητα, και η απόφαση της ψυχής μου να τον βει!!!!!!

΄Ετσι ξεκίνησα την δύσκολη διαδρομή. Αυτήν που σε οδηγεί στο βάθος, στο σκοτάδι και στον πόνο, μέσα από κωδικούς που στην επιστήμη της ψυχολογίας έχουν όνομα και υπόσταση, αλλά έχουν και «χάπια»…
Γιατί κανείς δεν μπορεί να προσεγγίσει το υπερφυσικό με την επιστήμη μόνο! Κανείς δεν μπορεί να αναζητήσει και να βρει, με την εξωτερική γνώση μόνο! Πάντα αυτή η γνώση θα «κολλάει» στο πως????? Θα «κολλάει» στην αμφισβήτηση και στην θεωρία! Θα «κολλάει» στο νοητικό επίπεδο που αναπτύσσεται πολύ εύκολα από εξωτερικά ερεθίσματα, αλλά δυστυχώς δεν μπορεί να «υλοποιήσει» τίποτα από αυτά που γνωρίζει, αφού η σκέψη κατεβαίνει στην συνείδηση και στο υποσυνείδήτο συγχρόνως και παίρνει ερεθίσματα και από τα δύο. Γι’ αυτό στους ανθρώπους υπάρχει το δεδομένο «άλλα να θέλουν και άλλα να πράττουν»…Και αυτό μπορούμε να το δούμε στην ζωή μας στον φυσικό κόσμο, αν αναρωτηθούμε πως είναι δυνατόν όλοι, όσοι γνωρίζουμε να θέλουν ειρήνη και αγάπη για το περιβάλλον τους, αλλά τελικά αυτό σαν πραγματικότητα να προβάλλει πόλεμο και μίσος μεταξύ μας!!!!

Αυτό συμβαίνει, γιατί το συναισθηματικό μας σώμα είναι αυτό που δεν αγγίζουμε εύκολα. Το παρακάμπτουμε και προσπαθούμε να πορευθούμε με αυτά που η συνείδηση μας έχει καταγραμμένα σαν ζωή!!! Τα υπόγεια συναισθήματα, αυτά που μας αναγκάζουν να αντιδρούμε, είναι ένας δρόμος που οι άνθρωποι αποφεύγουν, γιατί, αφ'ενός δεν γνωρίζουν ότι υπάρχει, αφ'ετέρου η λέξη "υποσυνείδητο" τους γεμίζει τρόμο!
΄Ετσι αγαπάμε πχ. με την συνείδηση που περιέχει σκέψεις για την αγάπη, αλλά αγνοούμε το υποσυνείδητο που περιέχει συναισθήματα και εμπειρίες.
Η συνειδητότητά μας δεν είναι ανεπτυγμένη, ώστε να «χωρέσει» και τα δύο!!
Ζούμε λοιπόν το «πρωί» με την συνείδηση και το «βράδυ» με το υποσυνείδητο!
΄Οπου εκεί ελευθερώνονται τα συναισθήματα και οι εμπειρίες και τα βιώνουμε σε «ονειρική» κατάσταση!

Αυτά τα «όνειρα» μπλοκάρουν και τα κέντρα μας! Γιατί μας προκαλούν φόβο και ο φόβος δημιουργεί συσπάσεις που εμποδίζουν την πνευματική ενέργεια να δράσει.
Με το ρέικι έχουμε μία ευκαιρία!
Εγώ τουλάχιστον αυτό αντιλήφθηκα! Γιατί η ενέργεια δεν μου «παρουσιάστηκε» σαν μια ακόμα εξωτερική δύναμη που θα με έκανε καλά (παρ’όλο που σαν διδασκαλία έτσι μου εδόθη), αλλά βιώθηκε σαν μια δική μου διαδρομή που την ακολούθησα με εσωτερική αφοσίωση!

΄Ετσι, ΄Ελλη μου, μπόρεσα να βρω τα κέντρα που δεν λειτουργούσαν απρόσκοπτα, και το σημαντικότερο ήταν, ότι ανακάλυπτα και το γιατί…
Τα χέρια μου έμαθαν να «πιάνουν» τους τεράστιους «ογκόλιθους» που εμπόδιζαν την πνευματική ενέργεια να ελευθερώσει την «ακαμψία» και αφού τελείωσα με τον φυσικό μου σώμα, προχώρησα ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ και στο συναισθηματικό μου!!!
Βήμα βήμα! Απλά με εμπιστεύθηκα!!!!
Εμπιστεύσου ότι ήρθες για να ζήσεις εδώ και τίποτα δεν μπορεί να σε μετακινήσει από αυτήν την απόφαση, και θα διαπιστώσεις ότι δραστηριοποιείς και την φυσική πρόθεση γι’ αυτό!

΄Ομως εδώ να σας πω, ότι η αρχική μου πρόθεση δεν ήταν η αποκωδικοποίήση της φυσικής μου πραγματικότητας. Αυτό ήταν ένα σημείο που δεν με ενδιέφερε!
Η πρόθεσή μου αναπτύχθηκε σημαντικά προς την οριοθέτηση της θεϊκής μου φύσης και ενός Εαυτού που τολμούσε να είναι ελεύθερος!

Η σημαντική βοήθεια που είχα σ’ αυτήν την ανάπτυξη του Εαυτού μου, η διδασκαλία στην αρχή και αργότερα η συνεργασία με τον Ιησού, ήταν μια απόφαση ψυχής και των δύο! ΄Ετσι δεν την αξιολογώ, παρά μόνο σαν εύρημα, σαν έμπνευση και σαν αποτέλεσμα της ενθύμησης μιας βαθιάς αγάπης που μας συνέδεε…
΄Ομως σ’αυτήν την επαφή έμαθα ότι οι ενέργειες όντων που λειτουργούν για εμάς σαν «καθοδηγητές» είναι σε όλους τους ανθρώπους διαθέσιμες, όμως περνάνε μέσα από τους κωδικούς μιας εμπειρίας που για να την βρούμε πρέπει να ακουμπήσουμε χωρίς φόβο τα συναισθηματικά μας «κουβάρια»…

[Danielli]

Η αλήθεια είναι οτι μόνο ο χρόνος μπορεί να αποδείξει ότι αυτά που αναφέρεσαι είναι αληθινά, και μόνον τότε κάποιος που δουλεύει με τον Εαυτό του μπορεί να τα κάνει βίωμα.

Το βέβαιο είναι ότι όποιος δουλεύει, βλέπει διαφορά μέρα με την ημέρα, χρόνο με το χρόνο!!

Νοητικά,συναισθηματικά, αλλά και πρακτικά στην υλική του πραγματικότητα!

[Vasoula]

οτι μόνο ο χρόνος μπορεί να αποδείξει ότι αυτά που αναφέρεσαι είναι αληθινά

...και εγώ!

[galazia_sfaira]

............και ο Εαυτός του καθενός ,οταν θέλει να ΔΕΙ την αληθεια του.

Σημερα ειχα μια απο τις ωραιότερες αλλά και με πολυ πόνο διαπιστωσεις της ψυχής μου.

Η ψυχή μου θυμήθηκε τον φόβο μου τον παιδικό και τον αδάμαστα θυμό μου ......κάποια στιγμη θα τα γράψω.

Σας αγαπώ όλους και θέλω να σας διαβεβαιώσω αλλη μια φορά .Θελει άφημα,θελει εμπιστοσύνη και οι Καθ-οΔηγοί είναι για όλους όπως λεει και η Βάσω αρκεί να αρχίσεις να ξετυλιγεις την "καλουμπα"!

Σας αγαπώ όλους και μένα μαζί!

[Μπεττουλα]

Για να πάμε λίγο βαθύτερα, μήπως έτσι μπορέσoυμε να καταλάβουμε τι σημαίνει ελευθερία, τι σημαίνει εμπειρία…
.
Το συναισθηματικό μας πεδίο, αυτό που είναι πιο κοντά στο σώμα μας, είναι το πρώτο που μας τροφοδοτεί με την εμπειρία προηγούμενων ζωών. Και ίσως το σημαντικότερο. Από εκεί μας έρχονται ασυνείδητα πρότυπα, τάσεις και εμπειρίες, που σχηματίζουν τον χαρακτήρα μας, αφού προστεθούν και η ανατροφή, τα βιώματα και τα ισχύοντα πρότυπα της εποχής που γεννηθήκαμε. ΄Ετσι λοιπόν, για να μπορέσουμε να ζήσουμε ελεύθερα, κύριο μέλημά μας είναι να αποκωδικοποιήσουμε την ζωή μας. ΄Ολη την ζωή μας.
Δυστυχώς, δεν έχουμε να ανακαλύψουμε τις τωρινές μας δεσμεύσεις μόνο…Τα πρότυπα της κοινωνίας και της θρησκείας, την μοναξιά και τον φόβο που κληρονομήσαμε από τους γονείς μας, την απόρριψη και την τιμωρία ίσως, που περιέβαλαν την παιδική μας αγνότητα…
Υπάρχουν λοιπόν ελλιπή συναισθήματα, τα οποία δεν αναγνωρίζουμε σαν βαθύτερα αίτια των εμποδίων που έρχονται στην ενσάρκωσή μας, γιατί δεν γνωρίζουμε την υπόγεια δράση τους.
Το πιο εύκολο που μπορούμε να κάνουμε, από φόβο να αγγίξουμε αυτά τα συναισθήματα, είναι να τα «ακουμπήσουμε» σε έναν εξωτερικό συνεργάτη και να τον παρακαλούμε αιώνια να μας λυτρώσει από αυτά. ΄Ετσι, αντί να αναγνωρίσουμε το υπόγειο μας, το αφήνουμε στα χέρια του θεού, που αποτελεί για τους ανθρώπους μια ελπίδα, ότι κάτι ανώτερο και υπερφυσικό υπάρχει και προνοεί…
΄Ένας μύστης όμως, ένας άνθρωπος, ο οποίος αναζητά την βαθύτερη ουσία της ζωής, και ο οποίος δεν παραμένει σε ότι έχει «ανακαλύψει» μέσα από τον λόγο άλλων ανθρώπων, αρχίζει να αποκωδικοποιεί το «μοιραίο» και να μην εμπιστεύεται το ανώτερο και υπερφυσικό, σαν εξουσιαστική δύναμη, που από συνήθεια αγαπάει και συγχωρεί με προϋποθέσεις, που εντέλει δεν του είναι ξεκάθαρες.
Αρχίζει να προσεγγίζει εσωτερικά αυτό το ανώτερο και υπερφυσικό, το οποίο όμως προσκρούει σε «τοίχους» συναισθημάτων που δεν είναι καθόλου τυχαίοι, αλλά είναι δημιουργήματά του. ΄Ετσι ανακαλύπτει ότι δεν υπάρχει «τυχαίο», αλλά «δημιουργία»…Και είναι η αρχή να καταλάβει τους νόμους της ύλης που λειτουργούν με τον δυαδισμό και την πόλωση.
Αυτή η αναγνώριση είναι και το μοναδικό εύρημα, που του δίνει την δυνατότητα να προεκταθεί σε ανώτερα πεδία, επιτρέποντας στον ανώτερο εαυτό του να βιώσει την ύλη, μέσα από την ανώτερη οκτάβα της ύπαρξης του και του προσφέρει ένα «εγώ» που έχει αποδεχτεί «το θέλημά σου, όχι το θέλημά μου».
Αυτή η φράση δεν αφορά στην ανθρώπινη συνείδηση έναντι μιας υπερφυσικής συνείδησης, γιατί τότε καμία πίστη στον θεό δεν μπορεί να αναγνωρίσει την αξία της.
Το θέλημα των ανθρώπων να ζουν καλά, αντιστέκεται στο θέλημα του θεού που θέλει τους ανθρώπους να ζουν μίζερα, να βγάζουν το ψωμί τους με πόνο, να υποφέρουν και να αρρωσταίνουν. ΄Όλα τυχαία…΄Όλα για τιμωρία…΄Όλα, γιατί εμείς, η φυλή των ανθρώπων είμαστε ανάξιοι του.
Το θέλημα σου, όχι το θέλημά μου, αντιστοιχεί στην αποκωδικοποίηση των συναισθημάτων του φυσικού κόσμου, και στην συμμετοχή μας με δράση μέσα σ’ αυτόν, ορίζοντας τον συναισθηματικό μας πεδίο, σαν μια σκάλα που πρέπει να ανέβουμε για να φτάσουμε στην πηγή της ύπαρξής μας.
΄Ετσι μόνο σταματάμε να συμμετέχουμε στην αντίδραση των ανθρώπων σε μια αδικία, σε μια τιμωρία, σε μια τυχαία ζωή, περιμένοντας, μετά τον θάνατό μας, να ανακαλύψουμε τον παράδείσο, τον θεό!
΄Ετσι μόνο σταματάμε να συμμετέχουμε στο «δράμα» του φυσικού κόσμου, αντιδρώντας στους ρόλους, και αρχίζουμε να συμμετέχουμε στην ζωή μας με δράση δημιουργού και όχι δημιουργήματος!
΄Ετσι μόνο μπορούμε να δούμε την αιώνιο ζωή, ζώντας όχι με το ολόγραμμα της ύπαρξής μας, αλλά με όλη μας την ύπαρξη. Κανείς δεν μας κατευθύνει πια…Είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε κάθε στιγμή την ισορροπία μας, κλείνοντας σιγά σιγά την ψαλίδα της πόλωσης με το να ενσωματώνουμε κάθε εμπειρία της ενσάρκωσής μας στην συνειδητότητά μας και όχι στο υποσυνείδητό, ή στην συνείδηση μόνο, που είναι αποτέλεσμα του δυαδισμού (σκοτάδι-φως). Κάθε βιωμένη εμπειρία είναι και ένα βήμα προς την ανώτερη φύση μας.
Το συναισθηματικό μας σώμα πάλλεται σε ανώτερη δόνηση, και στέλνει κύματα καθαρότητας και στο νοητικό μας σώμα, αρχίζοντας έτσι να δημιουργεί σκέψεις ανώτερης οκτάβας, ελευθερίας και αγάπης χωρίς όρους.

Αυτό είναι όμως το πρώτο βήμα ενός μύστη! Οι νόμοι των εσωτερικών πεδίων έχουν σειρά και προτεραιότητα. Δεν προσεγγίζει κανείς το νοητικό του σώμα πρώτα, αφήνοντας το συναισθηματικό μπλοκαρισμένο. Γιατί αυτό που θα συναντήσει, αν το κάνει, θα είναι μια «πληγωμένη» σκέψή, που πολύ κοντά στο πνευματικό σώμα, θα έχει αφεθεί στον θεό για να μπορέσει να υλοποιηθεί και να ζήσει…Πως όμως?
Πως θα ζήσει η «σκέψη», όσο ανώτερη δόνηση και αν έχει, αν το συναίσθημα δεν έχει βιωθεί μέσα από την «καθαρή» εμπειρία?
Αυτό συμβαίνει, όταν οι άνθρωποι, γνωρίζοντας για τον εσωτερισμό, ανοίγουν «βίαια» το κέντρο του κεφαλιού (την κορώνα), όπου προσλαμβάνουν «μηνύματα» από πνευματικά όντα, ή από τον ανώτερο εαυτό τους, τα οποία όμως μηνύματα δεν περνούν από ένα καθαρό συναισθηματικό σώμα. ΄Ετσι το κέντρο του λαιμού που είναι το σημαντικότερο κέντρο λήψης μηνυμάτων, δεν μπορεί να αντέξει την ανώτερη δόνηση τους και ο νους παρερμηνεύει την σημασία τους.

Τα κάτω κέντρα υπολειτουργούν, αφού ο άνθρωπος τα θεωρεί μη ύψιστης σημασίας και έτσι η εμπιστοσύνη, η σεξουαλικότητα, η δύναμη παρερμηνεύονται και δίνουν στο κέντρο της καρδιάς μηνύματα που δεν είναι ξεκάθαρα…
Η αγάπη, η ακτίνα φωτός από αυτό το κέντρο, η ανάσα του ανώτερου εαυτού μας, δεν έχει αμφίδρομη πορεία, αλλά ωθείται μόνο προς τα έξω, αφήνοντας το εσωτερικό των ανθρώπων κενό, τον πιέζει να λάβει αγάπη, που τελικά δεν μπορεί να εισπράξει από τον ίδιο του τον εαυτό! Πάντα λοιπόν αυτή αξιολογείται, σύμφωνα με τους όρους που ο άνθρωπος έχει υποσυνείδητα αφήσει συναισθηματικά, στα κάτω κέντρα.

Ζούμε λοιπόν το «πρωί» με την συνείδηση και το «βράδυ» με το υποσυνείδητο!
΄Οπου εκεί ελευθερώνονται τα συναισθήματα και οι εμπειρίες και τα βιώνουμε σε «ονειρική» κατάσταση!

αγαπημένο μου συναίσθημα πότε θα σε ξεμπλοκάρω?? ε?? ε?? (παραμιλάω δεν είναι τίποτα!!)