Διαλογισμός, Ρέικι, Πειθαρχία και Αντίδραση
Διαλογισμός, Ρέικι, Πειθαρχία και Αντίδραση
Καλημέρα σας! Θέλω λίγο να εκφράσω την γνώμη μου για την πειθαρχεία και να ακούσω και τις δικές σας πάνω σε αυτήν.
Πριν κάνα χρόνο έπεσα κυριολεκτικά με τα μούτρα στο ρέικι, στον διαλογισμό και στο «σκάψημο». Η εξέλιξη ήταν γρήγορη, τα αποτελέσματα απτά, είχα πάρει φόρα και έλυνα ένα ένα τα θέματα. Ειδικά Νοέμβρη που πήρα την Karuna, εκεί να δεις πανηγήρια και χαρές!
Μέχρις που όλο αυτό ήρθε και «ξεφούσκωσε». Και εδώ και κάνα εξάμηνο αντιμετωπίζω το μεγάλο θέμα της Πειθαρχίας. Όχι για τίποτα σπουδαίο και μεγάλο, απλά προσπαθώ να συνεχίσω ό,τι έκανα στην αρχή: μισή ώρα την ημέρα. Χαλάρωση, ρέικι και λίγο διαλογισμός. Και εάν τραβήξει και παραπάνω, χαρά μου θα είναι. Όμως μου είναι δύσκολο. Και ενώ αφήνω ολόκληρες μέρες κενές, με σκοπό να ασχοληθώ με τον εαυτό μου και το ρέικι, πάντα κάτι βρίσκω να κάνω και δεν ξαπλώνω να διαλογιστώ. Μα το σπίτι θέλει καθάρισμα, μα θέλω να δω κάποια ταινία, μα το γραφείο είναι ένα αχούρι και θέλει συγύρισμα, μα τα πιάτα είναι άπλυτα, μα θέλω να διαβάσω κάτι στο ίντερνετ, facebook, forum, καφές, τσιγάρο, δουλειές στο σπίτι, μπάνιο, αυνανισμός, όλα υψώνονται σαν ένα βουνό, ή μάλλον εγώ τα υψώνω μπροστά μου, και μοιάζουν να γεμίζουν όλον τον χρόνο μου. Και στο τέλος φτάνει 12 το βράδυ και είναι η ώρα να πέσω για ύπνο. Αλλά και όταν τελικά πιεστώ και ξαπλώσω, αρχίζει η άλλη ιστορία: μία πλημμύρα από σκέψεις άσχετες, φαγούρες σε διάφορα σημεία του σώματος, άλλοτε με παίρνει ο ύπνος, άλλοτε με πιάνουν τα νεύρα μου, ξεφυσάω, κάτι πάει να γίνει και αμέσως πάλι υπερένταση.
Τις τελευταίες μέρες προσπαθώ να καταλάβω ποια είναι αυτή η δύναμη που αντιδράει. Παρατηρώ να έρχεται συχνά το εξίς μοτίβο: δημιουργείται μία επιθυμία και χωρίζομαι στα δύο. Το ένα μέρος μου λέει ότι αυτή η επιθυμία είναι πλασματική και ότι δεν θέλω να την κάνω πραγματικά και ότι με παρεκτρέπει από το να κάνω την πραγματική μου επιθυμία. Το άλλο μέρος λέει ότι αυτό είναι μία υπαρκτή επιθυμία και ότι είναι λάθος να την καταπιέζω, και με κατηγορεί ότι δεν μπορώ να λέω ότι "ακολουθώ την καρδιά μου και τα συναισθήματά μου" και παράλληλα να καταπιέζω τον εαυτό μου. Αυτή η σύγκρουση είναι δύσκολο να ελεγχθεί. Μόνη λύση είναι να στρέψω κάπου αλλού την προσοχή μου μέχρι να περάσει. Αλλιώς, όταν προσπαθώ να την λύσω, αυτή ανατροφοδοτείται και σωματοποιείται: υπερένταση, αναστεναγμοί, και τσίτα στους μυς, ειδικά στις γάμπες και λίγο πιο ψηλά στα πόδια.
Αυτό με τις μέρες παρατηρώ ότι μεγεθύνεται – ή μπορεί και εγώ πλέον να το παρατηρώ ενώ πριν το αγνοούσα. Παρατηρώ ένα κομμάτι του εαυτού μου να θέλει να κάνει «τρέλες», και ένα άλλο κομμάτι του εαυτού μου είτε να το επικρίνει είτε να αισθάνεται ενοχές και άσχημα για τον εαυτό μου. Πόσες φορές θέλω να πέσω για ύπνο, γιατί πραγματικά είμαι πολύ κουρασμένος, αλλά το αντιδραστικό κομμάτι θέλει να το ξενυχτίσω κάνοντας βλακείες στον υπολογιστή λ.χ., και μετά όταν τελικά ξαπλώνω, το άλλο κομμάτι με κάνει και αισθάνομαι άχρηστος, βλάκας και ανίκανος. Ακόμα και τώρα που ήθελα να κάνω ρέικι, μία πολύ μεγάλη ενέργεια μέσα μου μου λέει «όχι! μην το κάνεις! και αφού έχεις μέσα σου αυτήν την φωνή που δεν το θέλει, τότε δεν το θες πραγματικά!». Ουφ…
Προσπάθησα να ερευνήσω την πηγή αυτής της αντίδρασης. Μέχρι στιγμής είδα έναν έφηβο που ξεσπάει από την καταπίεση των γονιών και του θεού-επικριτή. Είδα τον εαυτό μου να τον διατάσσουν να είναι «καλό παιδί», με αποτέλεσμα να φουντώνει μέσα του η επιθυμία για κάθε τι το «απαγορευμένο», μόνο και μόνο γιατί είναι τέτοιο. Προσπάθησα να το δουλέψω και να απελευθερώσω τον εαυτό μου από αυτές τις παρουσίες μέσα μου, αλλά το σύμπτωμα παρέμεινε. Προφανώς έχει βαθειά ρίζα, που πηγάζει και από αλλού...
Άραγε, μπορούμε να πειθαρχούμε τον εαυτό μας και να κάνουμε ρέικι και διαλογισμό «με το ζόρι»; Έχει νόημα να κάθομαι και να ξαπλώνω για μισή ώρα και να παλεύω να συγκεντρωθώ και να αδειάσω το κεφάλι μου; Έχει νόημα να το «βάλω στο πρόγραμμα» και να το κάνω, ακόμα και αν δεν το έχω πολύ κέφι, όπως κάνω λ.χ. με το γυμναστήριο; Ή μήπως αυτό είναι μία άλλη κατηγορία; Ή μήπως υπάρχει κάτι άλλο που πρέπει πρώτα να λυθεί πριν γίνει αυτό;
Πάντως οι αλλαγές στην ζωή μου εξακολουθούν να συμβαίνουν. Και μπορεί να καταφέρνω να κάνω διαλογισμό μια-δυο φορές τον μήνα, αλλά όταν τα καταφέρνω, βγαίνει πολύ «ζουμί». Και κάθε μέρα παρατηρώ, επεξεργάζομαι και προσπαθώ να εφαρμόζω τα όσα μου είπε η καρδιά μου στις στιγμές της σιωπής μας.
Μέχρι που φτάνει η σωστή Πειθαρχεία; Μέχρι που γίνεται με ελευθερία και που ξεκινά η καταπίεση; Μέχρι που είναι πραγματική Πειθαρχία και πηγάζει από την ψυχή και από πού ξεκινάει το λανθασμένο πρότυπο της κοινωνίας – αυτό το «πρέπει να δυσκολεύεσαι και να υποφέρεις για να έρθει το καλό»;
Πριν κάνα χρόνο έπεσα κυριολεκτικά με τα μούτρα στο ρέικι, στον διαλογισμό και στο «σκάψημο». Η εξέλιξη ήταν γρήγορη, τα αποτελέσματα απτά, είχα πάρει φόρα και έλυνα ένα ένα τα θέματα. Ειδικά Νοέμβρη που πήρα την Karuna, εκεί να δεις πανηγήρια και χαρές!
Μέχρις που όλο αυτό ήρθε και «ξεφούσκωσε». Και εδώ και κάνα εξάμηνο αντιμετωπίζω το μεγάλο θέμα της Πειθαρχίας. Όχι για τίποτα σπουδαίο και μεγάλο, απλά προσπαθώ να συνεχίσω ό,τι έκανα στην αρχή: μισή ώρα την ημέρα. Χαλάρωση, ρέικι και λίγο διαλογισμός. Και εάν τραβήξει και παραπάνω, χαρά μου θα είναι. Όμως μου είναι δύσκολο. Και ενώ αφήνω ολόκληρες μέρες κενές, με σκοπό να ασχοληθώ με τον εαυτό μου και το ρέικι, πάντα κάτι βρίσκω να κάνω και δεν ξαπλώνω να διαλογιστώ. Μα το σπίτι θέλει καθάρισμα, μα θέλω να δω κάποια ταινία, μα το γραφείο είναι ένα αχούρι και θέλει συγύρισμα, μα τα πιάτα είναι άπλυτα, μα θέλω να διαβάσω κάτι στο ίντερνετ, facebook, forum, καφές, τσιγάρο, δουλειές στο σπίτι, μπάνιο, αυνανισμός, όλα υψώνονται σαν ένα βουνό, ή μάλλον εγώ τα υψώνω μπροστά μου, και μοιάζουν να γεμίζουν όλον τον χρόνο μου. Και στο τέλος φτάνει 12 το βράδυ και είναι η ώρα να πέσω για ύπνο. Αλλά και όταν τελικά πιεστώ και ξαπλώσω, αρχίζει η άλλη ιστορία: μία πλημμύρα από σκέψεις άσχετες, φαγούρες σε διάφορα σημεία του σώματος, άλλοτε με παίρνει ο ύπνος, άλλοτε με πιάνουν τα νεύρα μου, ξεφυσάω, κάτι πάει να γίνει και αμέσως πάλι υπερένταση.
Τις τελευταίες μέρες προσπαθώ να καταλάβω ποια είναι αυτή η δύναμη που αντιδράει. Παρατηρώ να έρχεται συχνά το εξίς μοτίβο: δημιουργείται μία επιθυμία και χωρίζομαι στα δύο. Το ένα μέρος μου λέει ότι αυτή η επιθυμία είναι πλασματική και ότι δεν θέλω να την κάνω πραγματικά και ότι με παρεκτρέπει από το να κάνω την πραγματική μου επιθυμία. Το άλλο μέρος λέει ότι αυτό είναι μία υπαρκτή επιθυμία και ότι είναι λάθος να την καταπιέζω, και με κατηγορεί ότι δεν μπορώ να λέω ότι "ακολουθώ την καρδιά μου και τα συναισθήματά μου" και παράλληλα να καταπιέζω τον εαυτό μου. Αυτή η σύγκρουση είναι δύσκολο να ελεγχθεί. Μόνη λύση είναι να στρέψω κάπου αλλού την προσοχή μου μέχρι να περάσει. Αλλιώς, όταν προσπαθώ να την λύσω, αυτή ανατροφοδοτείται και σωματοποιείται: υπερένταση, αναστεναγμοί, και τσίτα στους μυς, ειδικά στις γάμπες και λίγο πιο ψηλά στα πόδια.
Αυτό με τις μέρες παρατηρώ ότι μεγεθύνεται – ή μπορεί και εγώ πλέον να το παρατηρώ ενώ πριν το αγνοούσα. Παρατηρώ ένα κομμάτι του εαυτού μου να θέλει να κάνει «τρέλες», και ένα άλλο κομμάτι του εαυτού μου είτε να το επικρίνει είτε να αισθάνεται ενοχές και άσχημα για τον εαυτό μου. Πόσες φορές θέλω να πέσω για ύπνο, γιατί πραγματικά είμαι πολύ κουρασμένος, αλλά το αντιδραστικό κομμάτι θέλει να το ξενυχτίσω κάνοντας βλακείες στον υπολογιστή λ.χ., και μετά όταν τελικά ξαπλώνω, το άλλο κομμάτι με κάνει και αισθάνομαι άχρηστος, βλάκας και ανίκανος. Ακόμα και τώρα που ήθελα να κάνω ρέικι, μία πολύ μεγάλη ενέργεια μέσα μου μου λέει «όχι! μην το κάνεις! και αφού έχεις μέσα σου αυτήν την φωνή που δεν το θέλει, τότε δεν το θες πραγματικά!». Ουφ…
Προσπάθησα να ερευνήσω την πηγή αυτής της αντίδρασης. Μέχρι στιγμής είδα έναν έφηβο που ξεσπάει από την καταπίεση των γονιών και του θεού-επικριτή. Είδα τον εαυτό μου να τον διατάσσουν να είναι «καλό παιδί», με αποτέλεσμα να φουντώνει μέσα του η επιθυμία για κάθε τι το «απαγορευμένο», μόνο και μόνο γιατί είναι τέτοιο. Προσπάθησα να το δουλέψω και να απελευθερώσω τον εαυτό μου από αυτές τις παρουσίες μέσα μου, αλλά το σύμπτωμα παρέμεινε. Προφανώς έχει βαθειά ρίζα, που πηγάζει και από αλλού...
Άραγε, μπορούμε να πειθαρχούμε τον εαυτό μας και να κάνουμε ρέικι και διαλογισμό «με το ζόρι»; Έχει νόημα να κάθομαι και να ξαπλώνω για μισή ώρα και να παλεύω να συγκεντρωθώ και να αδειάσω το κεφάλι μου; Έχει νόημα να το «βάλω στο πρόγραμμα» και να το κάνω, ακόμα και αν δεν το έχω πολύ κέφι, όπως κάνω λ.χ. με το γυμναστήριο; Ή μήπως αυτό είναι μία άλλη κατηγορία; Ή μήπως υπάρχει κάτι άλλο που πρέπει πρώτα να λυθεί πριν γίνει αυτό;
Πάντως οι αλλαγές στην ζωή μου εξακολουθούν να συμβαίνουν. Και μπορεί να καταφέρνω να κάνω διαλογισμό μια-δυο φορές τον μήνα, αλλά όταν τα καταφέρνω, βγαίνει πολύ «ζουμί». Και κάθε μέρα παρατηρώ, επεξεργάζομαι και προσπαθώ να εφαρμόζω τα όσα μου είπε η καρδιά μου στις στιγμές της σιωπής μας.
Μέχρι που φτάνει η σωστή Πειθαρχεία; Μέχρι που γίνεται με ελευθερία και που ξεκινά η καταπίεση; Μέχρι που είναι πραγματική Πειθαρχία και πηγάζει από την ψυχή και από πού ξεκινάει το λανθασμένο πρότυπο της κοινωνίας – αυτό το «πρέπει να δυσκολεύεσαι και να υποφέρεις για να έρθει το καλό»;
Πολέμα και Οραματίσου
Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό.
Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό.
Re: Διαλογισμός, Ρέικι, Πειθαρχία και Αντίδραση
Θοδωράκο μου, θα μπορούσα να σου γράψω ένα σωρό προτάσεις που να εξηγούν την κατάστασή σου...αλλά δεν θα το κάνω...
θα μπορούσα να σου πω, συμβουλευτικά, αυτό, εκείνο, το άλλο...αλλά δεν θα το κάνω...
Μόνο θα σου πω, Σε νιώθω...
Ο πόλεμος της καρδιάς είναι ο σημαντικότερος όλων...΄Οταν μεταφερθεί εκεί, όλοι χρειάζεται να σιωπήσουν...
Η καρδιά για να τινάξει από πάνω της όλες τις άμυνες, τους φόβους, τις αξίες και τις ηθικές που της επιβάλαμε, όσο δεν γνωρίζαμε, θέλει χρόνο και σεβασμό.
΄Οταν της πεις μια φορά "κανόνισε εσύ, εγώ ακολουθώ" τότε γίνεται η πιο αμείλικτη μάχη...
Γιατί η καρδιά πήρε κι αυτή ρόλο στην ζωή μας...Χωρίς να το θέλει, όμως τον πήρε...Αναγκάστηκε, για να μας προστατέψει, να μην νιώθει, να μην ακούει τα συναισθήματα, να ζει με πανοπλία...να χάσει την Φύση της την αληθινή...Για εμάς το έκανε! Γιατί της το επιβάλαμε και εκείνη μας αγαπάει και "θυσιάστηκε"...προσάρμοσε το αληθινό, με ότι με εμείς θέλαμε να γίνει...
Και τώρα εμείς της ζητάμε να γίνει πάλι η Αληθινή της Φύση...
Να αγαπήσει όπως μόνο εκείνη ξέρει, να γίνει το κέντρο μας, η ισορροπία μας, η Σοφία μας...
Θοδωράκο μου, Σε νιώθω!
θα μπορούσα να σου πω, συμβουλευτικά, αυτό, εκείνο, το άλλο...αλλά δεν θα το κάνω...
Μόνο θα σου πω, Σε νιώθω...
Ο πόλεμος της καρδιάς είναι ο σημαντικότερος όλων...΄Οταν μεταφερθεί εκεί, όλοι χρειάζεται να σιωπήσουν...
Η καρδιά για να τινάξει από πάνω της όλες τις άμυνες, τους φόβους, τις αξίες και τις ηθικές που της επιβάλαμε, όσο δεν γνωρίζαμε, θέλει χρόνο και σεβασμό.
΄Οταν της πεις μια φορά "κανόνισε εσύ, εγώ ακολουθώ" τότε γίνεται η πιο αμείλικτη μάχη...
Γιατί η καρδιά πήρε κι αυτή ρόλο στην ζωή μας...Χωρίς να το θέλει, όμως τον πήρε...Αναγκάστηκε, για να μας προστατέψει, να μην νιώθει, να μην ακούει τα συναισθήματα, να ζει με πανοπλία...να χάσει την Φύση της την αληθινή...Για εμάς το έκανε! Γιατί της το επιβάλαμε και εκείνη μας αγαπάει και "θυσιάστηκε"...προσάρμοσε το αληθινό, με ότι με εμείς θέλαμε να γίνει...
Και τώρα εμείς της ζητάμε να γίνει πάλι η Αληθινή της Φύση...
Να αγαπήσει όπως μόνο εκείνη ξέρει, να γίνει το κέντρο μας, η ισορροπία μας, η Σοφία μας...
Θοδωράκο μου, Σε νιώθω!
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Re: Διαλογισμός, Ρέικι, Πειθαρχία και Αντίδραση
Αχ!!!Γιατί η καρδιά πήρε κι αυτή ρόλο στην ζωή μας...Χωρίς να το θέλει, όμως τον πήρε...Αναγκάστηκε, για να μας προστατέψει, να μην νιώθει, να μην ακούει τα συναισθήματα, να ζει με πανοπλία...να χάσει την Φύση της την αληθινή...Για εμάς το έκανε! Γιατί της το επιβάλαμε και εκείνη μας αγαπάει και "θυσιάστηκε"...προσάρμοσε το αληθινό, με ότι με εμείς θέλαμε να γίνει...
Και τώρα εμείς της ζητάμε να γίνει πάλι η Αληθινή της Φύση...
Να αγαπήσει όπως μόνο εκείνη ξέρει, να γίνει το κέντρο μας, η ισορροπία μας, η Σοφία μας...
Θοδωρη!!
Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
Re: Διαλογισμός, Ρέικι, Πειθαρχία και Αντίδραση
Ο πόλεμος της καρδιάς είναι ο σημαντικότερος όλων...΄Οταν μεταφερθεί εκεί, όλοι χρειάζεται να σιωπήσουν...
Η καρδιά για να τινάξει από πάνω της όλες τις άμυνες, τους φόβους, τις αξίες και τις ηθικές που της επιβάλαμε, όσο δεν γνωρίζαμε, θέλει χρόνο και σεβασμό.
Νιώθω ότι βρήσκομαι στο "τούνελ", στο σημείο εκείνο που καλείσαι να κάνεις το μεγάλο Βήμα. Είτε αυτό είναι μία μάχη, μία σύγκρουση, είτε απλά είναι υπομονή και άφημα στην ροή της καρδιάς... Μένω σιωπηλός με το χέρι στην καρδιά και προσπαθώ να την αφουγκραστώ...
"Θέλει χρόνο και σεβασμό"...
Αυτό ήταν για μένα αυτό που ήθελα να ακούσω... Σ'ευχαριστώ...
Πολέμα και Οραματίσου
Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό.
Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό.
Re: Διαλογισμός, Ρέικι, Πειθαρχία και Αντίδραση
Ναι Θοδωρή μου
Γι' αυτό που πολεμάς είναι μόνο η εξέλιξή σου...Εκεί στον κάθετο άξονα...γιατί όταν αυτός ολοκληρωθεί, ο πόλεμος μετά, στον οριζόντιο, γίνεται αρμονία, ειρήνη και πληρότητα
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
Re: Διαλογισμός, Ρέικι, Πειθαρχία και Αντίδραση
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν.
Re: Διαλογισμός, Ρέικι, Πειθαρχία και Αντίδραση
΄Οταν της πεις μια φορά "κανόνισε εσύ, εγώ ακολουθώ" τότε γίνεται η πιο αμείλικτη μάχη...
Γιατί η καρδιά πήρε κι αυτή ρόλο στην ζωή μας...Χωρίς να το θέλει, όμως τον πήρε...Αναγκάστηκε, για να μας προστατέψει, να μην νιώθει, να μην ακούει τα συναισθήματα, να ζει με πανοπλία...να χάσει την Φύση της την αληθινή...Για εμάς το έκανε! Γιατί της το επιβάλαμε και εκείνη μας αγαπάει και "θυσιάστηκε"...προσάρμοσε το αληθινό, με ότι με εμείς θέλαμε να γίνει...
Και τώρα εμείς της ζητάμε να γίνει πάλι η Αληθινή της Φύση...
Να αγαπήσει όπως μόνο εκείνη ξέρει, να γίνει το κέντρο μας, η ισορροπία μας, η Σοφία μας...
Θοδωράκο για σένα και όλους μας
M'ama,si m'ama
lo vedo,lo vedo
Un solo instante i palpiti
del suo bel cor sentir
(μετάφραση
μ' αγαπά, ναι μ' αγαπά
το βλέπω, το βλέπω
μια μόνο στιγμή τους κτύπους
της όμορφης καρδιάς σου ν' ακούσω)
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο...
Re: Διαλογισμός, Ρέικι, Πειθαρχία και Αντίδραση
Θοδωρή πολύ ομορφο μοίρασμα
Βασούλα πήρα κι εγώ πολλές απαντήσεις
ευχαριστώ
Βασούλα πήρα κι εγώ πολλές απαντήσεις
ευχαριστώ
"Το να είσαι τέλειος είναι μια πρόκληση του «δεν μπορώ»
Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η πρόκληση του «Θέλω»…" Β.Ν.
Πολέμα και οραματίσου!
Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η πρόκληση του «Θέλω»…" Β.Ν.
Πολέμα και οραματίσου!
Re: Διαλογισμός, Ρέικι, Πειθαρχία και Αντίδραση
Ενόσω βρισκόμαστε στο διάστημα αποφάσεων μετασχηματισμού χρειάζεται να κάνουμε μικρά βήματα...Νιώθω ότι βρήσκομαι στο "τούνελ", στο σημείο εκείνο που καλείσαι να κάνεις το μεγάλο Βήμα
΄Ομως έρχεται εκείνη η στιγμή που χρειαζόμαστε θάρρος για να κάνουμε ένα μεγάλο άλμα...
Εκείνο το κενό που βρίσκεται μπροστά μας, δεν περνιέται πια με μικρά βήματα...
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Re: Διαλογισμός, Ρέικι, Πειθαρχία και Αντίδραση
Και κάθε μέρα παρατηρώ, επεξεργάζομαι και προσπαθώ να εφαρμόζω τα όσα μου είπε η καρδιά μου στις στιγμές της σιωπής μας.
Θοδωρή!
Ο ΄Ανθρωπος δεν έχει απλά την νοημοσύνη του λεξικού, αλλά την Σοφία του θεού…Και για να την εκφράσει, χρειάζεται πρωτίστως να αφοσιωθεί σ’ αυτό που Είναι… B.N.
Είμαι Άνθρωπος!
Είμαι Άνθρωπος!
Re: Διαλογισμός, Ρέικι, Πειθαρχία και Αντίδραση
αφιερωμένο...
γλυκαίνει τις στιγμές που χρειάζεται κανείς θάρρος και δύναμη, όταν η Καρδιά δίνει την δική της μάχη, να γνωρίζεις ότι
ποτέ κανείς δεν είναι μόνος του
γλυκαίνει τις στιγμές που χρειάζεται κανείς θάρρος και δύναμη, όταν η Καρδιά δίνει την δική της μάχη, να γνωρίζεις ότι
ποτέ κανείς δεν είναι μόνος του
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Re: Διαλογισμός, Ρέικι, Πειθαρχία και Αντίδραση
:lol: :lol:
Αχχχ.......
Αχχχ.......
Πολέμα και Οραματίσου
Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό.
Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό.
Re: Διαλογισμός, Ρέικι, Πειθαρχία και Αντίδραση
αχ Βασούλα δίνεις πάντα της κάταλληλες απαντήσεις στης πιό κατάλληλες στιγμές ...ευχαριστώΟ πόλεμος της καρδιάς είναι ο σημαντικότερος όλων...΄Οταν μεταφερθεί εκεί, όλοι χρειάζεται να σιωπήσουν...
Η καρδιά για να τινάξει από πάνω της όλες τις άμυνες, τους φόβους, τις αξίες και τις ηθικές που της επιβάλαμε, όσο δεν γνωρίζαμε, θέλει χρόνο και σεβασμό.
΄Οταν της πεις μια φορά "κανόνισε εσύ, εγώ ακολουθώ" τότε γίνεται η πιο αμείλικτη μάχη...
Γιατί η καρδιά πήρε κι αυτή ρόλο στην ζωή μας...Χωρίς να το θέλει, όμως τον πήρε...Αναγκάστηκε, για να μας προστατέψει, να μην νιώθει, να μην ακούει τα συναισθήματα, να ζει με πανοπλία...να χάσει την Φύση της την αληθινή...Για εμάς το έκανε! Γιατί της το επιβάλαμε και εκείνη μας αγαπάει και "θυσιάστηκε"...προσάρμοσε το αληθινό, με ότι με εμείς θέλαμε να γίνει...
Και τώρα εμείς της ζητάμε να γίνει πάλι η Αληθινή της Φύση...
Να αγαπήσει όπως μόνο εκείνη ξέρει, να γίνει το κέντρο μας, η ισορροπία μας, η Σοφία μας...
Θοδωράκο
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή
Πολέμα και Οραματίσου !!!
Πολέμα και Οραματίσου !!!
Re: Διαλογισμός, Ρέικι, Πειθαρχία και Αντίδραση
Γιατί η καρδιά πήρε κι αυτή ρόλο στην ζωή μας...Χωρίς να το θέλει, όμως τον πήρε...Αναγκάστηκε, για να μας προστατέψει, να μην νιώθει, να μην ακούει τα συναισθήματα, να ζει με πανοπλία...να χάσει την Φύση της την αληθινή...Για εμάς το έκανε! Γιατί της το επιβάλαμε και εκείνη μας αγαπάει και "θυσιάστηκε"...προσάρμοσε το αληθινό, με ότι με εμείς θέλαμε να γίνει...
Είναι η ωρα να την ακούσουμε για αυτο που Είναι!!!
Θοδωρή...
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
- konstantinos s.
- Δημοσιεύσεις: 11825
- Εγγραφή: 30 Μάιος 2011 12:23 pm