ΥΠΟΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ

ολιστική θεραπεία
και ο ρόλος της
επίγνωσης σ' αυτήν
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88467
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

ΥΠΟΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ

Δημοσίευση από Vasoula »

Τολμώ να γράψω την δικιά μου εμπειρία γι’ αυτήν την αρρώστια, που είναι πια μια μακρινή ανάμνηση, ενός άλλου ανθρώπου. Ενός ανθρώπου που είχε «επικοινωνίες», που όλη του η μέχρι τότε ζωή του ήταν μια υπέρβαση της λογικής των άλλων. ΄Όμως να, που δεν αρκούν αυτά για να κατανοήσει κανείς σε βάθος την ΖΩΗ. Χρειάζεται να βρει τις σκιές και αυτές, μόνο μέσα από τον «θάνατο» τις βρίσκει…



Πέρασα οδυνηρά αυτήν την ασθένεια.
Με δείκτες που ήταν πέρα από τα ιατρικά δεδομένα.
Σε τόσο υψηλά επίπεδα, που οι γιατροί με ρώτησαν "καλά πως ζεις? Κανονικά θα έπρεπε να ήσουν σε κώμα...Και όταν πέσεις σε κώμα από υποθυρεοειδισμό, τότε μπορεί να σε θάψουν και ζωντανή…"

Η καρδιά υπολειτουργούσε, ο σίδηρος εξαφανίστηκε, η φεριτίνη μηδενίστηκε, η χοληστερινη κτύπησε δύο φορές κόκκινο, οι κρίσεις πανικού ήταν σε μόνιμη βάση...

Δεν ήθελα, κοινά, να ζω, όμως φοβόμουν και να πεθάνω...
Προσπαθούσα να γιατρευτώ, αλλά ήταν μάταιο.
Δεν είχα βρει την αιτία...Είχα εγκαταλείψει και το ρέικι και κάθε σκέψη για ολιστική θεραπεία...Ποιός εγώ! Που το ρέικι ήταν στην ζωή μου από 17 ετών.
Βάρος στο φυσικό μου σώμα που ήρθε σαν εκδήλωση του συμπτώματος απο το συναισθηματικό. Η ψυχή μου ασφυκτιούσε μέσα σε ένά άρρωστο σώμα και όσο αυτό αρρώσταινε, τόσο πίεζε εκείνη. Οι συναισθηματικές φορτίσεις, δημιουργούσαν και νοητικά μπλοκαρίσματα. Δεν ήθελα να σκέφτομαι και έτσι κοιμόμουν. Συνέχεια και όποτε έβρισκα ευκαιρία. ΄Οταν ήμουν ξύπνια φοβόμουν. Τα πάντα! Από την μύγα που πέταγε, μέχρι τον πιο μικρό ανεπαίσθητο ήχο, που μπορεί να έχει ένα σπίτι.
Π.χ. από το ψυγείο που κάνει απόψυξη...
Σε όλο μου το σπίτι αισθανόμουν κάτι αρνητικό. Κάποιος με "κυνήγαγε", κάποιος πιο δυνατός φυσικά από εμένα. Βυθιζόμουν ολοένα και πιο πολύ στην "αρρώστεια", δεν "άκουγα", δεν αισθανόμουν, δεν ήθελα να "βλέπω"...Συνέτριψα τον εαυτό μου, μέσα σε ένα πλήθος ενοχών και αμφισβητήσεων για την ίδια την ζωή.
΄Ολες οι αναζητήσεις μου μέσα σε μια στιγμή κατέρευσαν. Γκρέμισαν τα πάντα. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν ο φόβος μου και αυτόν είχα μόνιμα απέναντί μου.
Από αυτήν την καταδίκη βγήκα με μια μόνο πρόταση…Μια πρόταση που ευγνωμονώ γιατί έσπασε το φράγμα που είχα δημιουργήσει απέναντι στην ζωή και γκρέμισε κάθε αντίσταση γι’ αυτήν…
«Χρειάζεσαι ψυχίατρο»!!!
Αυτή η σωτήρια φράση, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, λειτούργησε για μένα σαν κασμάς. Γκρέμισε ότι είχα χτίσει για να με απομακρύνει από έναν σκληρό κόσμο, μια απάνθρωπη κοινωνία, αρνητικούς ανθρώπους, που με αρρώσταιναν.
Η εργασία μου άρχισε εντατικά. «Το θέλημά σου, όχι το θέλημά μου» ήταν η δίοδος από όπου η ψυχή μου μπόρεσε να μου ξαναδώσει την δύναμη να ζήσω. Να μου ανοίξει τα αυτιά μου για να "ακούω" πάλι την καθοδήγηση, που είχα "θάψει" μέσα στον θόρυβο της πόλης. Να μου θυμίσει ξανά την "σιωπή" και την ευγνωμοσύνη μου γι' αυτήν.
Το ρέικι ζέστανε κάθε παγωμένή «αρτηρία», έγινε φακός στο υπόγειο μου. Βρήκα τις σκιές μου, τις διεκδικήσεις μου, τις αντιστάσεις μου, τον φόβο μου. Γιατί έτσι ήθελα και έτσι είχα αποφασίσει τελικά. Να πεθάνω, για να ζήσω.

Το βιβλίο, από το οποίο αντιγράφω το απόσπασμα για τον υποθυρεοειδισμό, το έχω αγοράσει πριν δύο χρόνια. ΄Όταν διάβασα τι γράφει γι’ αυτήν την ασθένεια, έκλαψα από ευγνωμοσύνή. Γιατί κατανόήσα ποσο σημαντικές γνώσεις έχει η ψυχή μας, αν την αφήσουμε να τις ξεδιπλώσει και να μας τις μεταβιβάσει. Αν την αφήσουμε να μας μιλήσει μέσα στην σιωπή...
Λες και το είχα γράψει εγώ…

Εικόνα

Οι ασθενείς έχουν φορέσει ένα χοντρό πετσί απέναντι στον έξω κόσμο. Η πρησμένη σαν ζυμάρι επιδερμίδα, εκτός από την κακή κυκλοφορία του αίματος, στερείται και ζωτικής δύναμης, δηλαδή οι ασθενείς δεν θέλουν κανενός είδους επαφή με τον έξω κόσμο. Η επιδερμίδα, όριο προς τα έξω, παραμένει ψυχρή και νεκρή. Τα κρύα χέρια, αν ποτέ χαιρετίσουν, προδίδουν ότι δεν δέχονται την εγκάρδια ή ζεστή επαφή. Τα κρύα πόδια αποκαλύπτουν ότι οι ρίζες τους στην γη είναι δίχως ζωή, ελλιπείς. ΄Όταν παγώνουν τα πόδια υπάρχει φόβος.
Οι ασθενείς παριστάνουν τον «ψόφιο». Ωστόσο με τους υπερθυρεοειδικούς έχουν κοινό σημείο τον θάνατο. Οι μεν φοβούνται, οι δε μιμούνται τον θάνατο, αλλά και οι δύο ασχολούνται συνεχώς με αυτόν.
Η καρδιά τους χτυπά με κουρασμένο, αργό ρυθμό, κινώντας αίμα χωρίς ουσία, απλώς έναν πολύ αραιό χυμό ζωής με ελάχιστους φορείς ενέργειας (ερυθρά αιμοσφαίρια) και καύσιμα (σάκχαρο). Το χαμηλό επίπεδο σακχάρου επισημαίνει ότι αυτή η ζωή δεν έχει καμία γλύκα. Η άνευ όρων απόσυρση από όλα τα μέτωπα της ζωής έχει βυθιστεί στο σώμα και σωματοποιείται. Η ζωή των ασθενών έχει σχεδόν παγώσει, οι ζωτικές λειτουργίες τους έχουν κατασταλεί. Δεν τους θερμαίνει πια η ιδέα της ζωής. Αυτές είναι οι ακραίες καταστάσεις που κρύβονται συνήθως πίσω από μακάβριες ιστορίες περί ταφής ζωντανών ακόμα ατόμων.

Το μάθημα που πρέπει να διδαχτεί ο ασθενής και η λύση του θέματος της υπολειτουργίας είναι να αποτραβηχτεί το άτομο ενσυνείδητα στον εαυτό του. Η απάθεια με την οποία αντιμετωπίζει τα πάντα, πρέπει να μετασχηματιστεί στη φράση «γενηθήτω το θέλημά σου». ΄Όχι παραίτηση από την ζωή, αλλά υποχώρηση από το «θέλω».
Ενώ στην υπερλειτουργία του θυρεοειδούς η ζωή έχει βυθιστεί στην σκιά, στην υπολειτουργία βυθίστηκε ο θάνατος. Επομένως πρέπει να αφήσει κανείς όλα τα παλιά να πεθάνουν, δηλαδή τα παλιά πρότυπα και προγράμματα, όλα όσα έχουν προ πολλού κουραστεί μέχρι θανάτου. Η ενασχόληση του ασθενούς με τον θάνατο είναι πρώτιστο καθήκον του. Μόνο όταν μάθει να πεθαίνει, θα μπορέσει να ζήσει. Ωστόσο υπήρξαν πολιτισμοί που ανήγαγαν σε σημαντικότερο περιεχόμενο της ζωής την προετοιμασία για τον θάνατο: οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, οι Μάγια και οι Λάμα του Θιβέτ.

Η ασθένεια ως γλώσσα της ψυχής
Ρύντιγκερ Νταλκε
Εκδόσεις Πύρινος Κόσμος
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Skapaneas

Δημοσίευση από Skapaneas »

Βασω θεραπευεται τελικα αυτο το πραγμα ή οχι;

Μπορει να απαλλαγει ο ανθρωπος απο τα φαρμακα που ειναι υποχρεωμενος να παιρνει εφ' ορου ζωης ή οχι;

Δεν ξερω για τον υπερθυροειδισμο, αλλά ο υποθυροειδισμος χαρακτηριζεται ως αυτοανοσο νοσημα.

Δηλαδη το "γενναει" το ιδιο το σωμα.

Αυτο σημανει οτι μπορει και να αυτοθεραπευτει;

Αν ξερεις κατι σχετικο πεσ' το!
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88467
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Σκαπανέα, μπορώ να μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου...

Μαζί με τα φάρμακα του θυρεοειδή που ήταν αρκετά γενναία δόση, έπαιρνα και άλλα 20...Για όλα τα άλλα που είχαν δημιουργηθεί...
Σίδηρος, πίεση, χοληστερίνη, ορμονικά, ασβέστιο...στομάχι...Μιλάμε για ένα τσουβάλι χάπια.
Α...μην ξεχάσω και την μέση...Δεν μπορούσα να περπατήσω. Χάπια και για εκεί...

Θεραπεύτηκα σιγά σιγά, όταν βρήκα την αντοχή να παλέψω με όλες τις εσωτερικές αναταράξεις και να φροντίσω το σώμα μου μέσω του πνεύματος.
΄Ενα ένα τα χάπια φεύγανε...

Τελευταίο έμεινε του θυρεοειδή.

Στην αρχή ο γιατρός μου άλλαζε συνέχεια την δόση. Κάθε 6 μήνες εξετάσεις και δώστου από την αρχή, αλλη θεράπεία.
Μέχρι που σταθεροποήθηκε για κάποιο διάστημα, αρκετά μεγάλο, προς μεγάλη έκπληξη του γιατρού μου.
Μετά άρχισε και μείωνε, μείωνε, μείωνε...μέχρι που έπαιρνα την μικρότερη δυνατή δόση και αυτό από την πεποίθηση που υπάρχει ότι το χάπι για τον υπερθυρεοειδισμό είναι για όλη την ζωή...

Εδώ και χρόνια έχει σταθεροποιηθεί στις κανονικές τιμές.
Ούτε μία μονάδα πάνω ή κάτω.
Αλλά έχω κάνει πολύ δουλειά Σκαπανέα...Πολύ!!!!

Εδώ και χρόνια δεν παίρνω ούτε ασπιρίνη.
Το τελευταίο "φάρμακο" που πήρα, ήταν πριν 2 χρόνια η "εχινάκια" ένα φυτικό παρασκεύασμα για τόνώση του οργανισμού.
Τώρα τίποτα, ούτε κι αυτό!

΄Ομως χρειάζεται "μάχη"...εσωτερική! Και εμπιστοσύνη, και γνώση, και πίστη και ρέικι!!!
Δεν είναι απλή ασθένεια. Και δεν ξέρω κανέναν άλλον που την έχει αφήσει πίσω του.

Σκαπανέα να σου πω τι πιστεύω πια?
Οι ασθένεις είναι δικά μας δημιουργήματα. Του μικρού "καλου" εαυτού μας, που τον αφήνουμε να κάνει κουμάντο! Και φοβάται ο άτιμος...ξέρεις πόσο?
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Skapaneas

Δημοσίευση από Skapaneas »

Και εγω το ιδιο! Ουτε ασπιρινη δεν παιρνω...
Υπαρχει ομως συγκεκριμενος τροπος εσωτερικος για να αντιμετωπιστει αυτη η κατασταση ειδικα;
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88467
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Ναι και θα στην πω, με κίνδυνο να χαρακτηριστώ εξωπραγματική...

Εκανα "δουλειά" με το φως...
Εκανα και κάνω δουλειά με το φως, το dna και τα κύτταρα...
Εκανα και κάνω δουλειά με τις ενέργειες της γης και τα στοιχεία της...
Με όλο τον "κόσμο" της, που ενώ είναι αόρατος, είναι υπαρκτός.
Με το "φως" σαν δόνηση.
Ο οραματισμός είναι διαφορετικός από την πραγματικότητα.
Οι δονήσεις είναι η μόνή επιβεβαίωση που έχω. Γιατί το φως για μένα είναι μία συμπαγής ουσία, και όχι ένα όραμα...

΄Ολα αυτά με "επιδότηση", όσον αφορά στην επίγνωση, αλλά ήμουν έτοιμη να αφήσω τα μοντέλα μιας ζωής υπό περιορισμό.
Τα "τίναξα" όλα στον αέρα...
Πέθανα και αναστήθηκα, αν μπορείς να το πιστέψεις.
Και όταν πέθανα, δεν αναγνώριζα ούτε καν τα "παιδιά" μου, σαν μοντέλα περιορισμού, αλλά είδα τους ανθρώπους που ήρθαν κοντά μου να εξελιχθούμε και να ανακατασκευάσουμε την ζωή μας.
Ο ένας τα κατάφερε, ο άλλος το "παλεύει" ακόμα...
Οι αποφάσεις μας, όταν παίρνονται με επίγνωση, είναι συγκλονιστικές.
Το σώμα μας, ο οργανισμός μας, υπόκεινται σε συμπαντικούς νόμους, που οι άνθρωποι αγνοούμε.
Κάθε αρρώστεια μας την επιτρέπουμε...όταν περιορίζουμε την συνειδητότητά μας μέσα στο σώμα μας.
Ακόμα και αν λέμε ότι επικοινωνούμε με τον ανώτερο εαυτό μας, η ουσία αυτής της ένωσης είναι το πέρασμα από την στενωπό του θανάτου, για να έχει αξία και αλήθεια.
Δεν φοβάμαι...είναι η ουσία αυτής της ένωσης. Κυριολεκτικά!

Η θεραπεία για μένα είναι μόνο πνευματική...Οποιαδήποτε άλλη χρειάζεται χάπια!!!
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Skapaneas

Δημοσίευση από Skapaneas »

Ολα αυτα που λες μου ειναι κατανοητα

Δεν μου κανουν ομως το κλικ για να προχωρησω σε κατι πρακτικα

Ισως να εμπεριεχεται και να μη το βλεπω

Ισως να μην εμπεριεχεται γιατι ακομα δεν το κατεγραψες

Ισως να μη μπορεις να το καταγραψεις λογω ελλειψης καταλληλων εκφραστικων εργαλειων

Ισως παλι να μην επιτρεπεται να το καταγραψεις

Τι απο ολα αυτα ειναι εσυ το ξερεις καλυτερα απο μενα
Άβαταρ μέλους
galazia_sfaira
Δημοσιεύσεις: 10143
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:13 pm
Τοποθεσία: Μυτιλήνη

Δημοσίευση από galazia_sfaira »

Λοιπον...........
επειδή η εξωπραγαμτικοι εδω μεσα ειναι πανω απο ....εναν.....
Δουλευεις με οραματισμούς.
Θαθελες να γραψεις εναν απο αυτους τον πιο απλο ισως για κατι συγκεκριμενο ,ισως για το ολον..........
Εγω θα αναφερω εναν απλο οραματισμο που εκανα πριν απο 4-5 χρονια οταν ποναγαν τα ποδια μου και δεν καταλαβαινα ουτε γιατι ουτε πως.......
Τοτε επεσε κια ολως ...τυχαία το βιβλιο Η ασθένεια ώς πορεία της Ψυχής.
Λοιπον οραματιζομουν οτι ειμουν σε μια παραλια ,αμμώδη,ηλιολουστη.Ξαπλωμένη ώστε η θαλασσα να ακουμπαει τα ποδια μου και μια να ερχεται το κυμα ψηλά στους γοφους μια να γυρναει πισω με τα οσα παρεσυρε.
Εβλεπα το κύμα να εισερχετα μεσα στο δερμα μου,να ξεπλένει τα κοκκαλα και να ανεβαίνει και να καθαριzει στο διάβα του μαυρίλες και ινες σκουριασμενες κι ολα αυτα να τα παρασερνει μετα στην θαλασσα και ξανά και ξανά μεχρι που ενοιωθα την καθαρότητα.Τοτε συγκεντωνα το φως του ηλιου να γιεμισει παντου το σωμα μου τα κυτταρα μου την ψυση μου ,να την ζεστανει έως οτου γινομουν φως.
Το εκανα πρωί μεσημερι βραδυ .........
Τα ποδια μου ηρεμησαν και τωρα πια μπορω να αντιληφθώ το οποιοδηποτε βαρος και να ξερω ποτε αποκτ ωβαρυδια και γιατί.Τωρα απλα φωτιζω την αιτια την εσωτερική.

Σκυταλη:
Eγώ είμαι εσύ και Εσύ είμαι Εγω!

"Αφίεσθε Ημών"
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88467
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Ολα αυτα που λες μου ειναι κατανοητα
Βιωματικά σου είναι?

Αλλο κατανοώ, άλλο βιώνω...

Αλλο κατανοώ τον Ανώτερο Εαυτό μου, άλλο τον βιώνω...


Δεν υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία...

Η πνευματική θεραπεία έχει την αποκλειστική οδό της αποκωδικοποίησης του υποσυνείδητου...Το φως σαν ουσία.

Καλλιόπη μου, δεν είναι οραματισμός/διαλογισμός...είναι η πραγματικότητά μου...
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
galazia_sfaira
Δημοσιεύσεις: 10143
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:13 pm
Τοποθεσία: Μυτιλήνη

Δημοσίευση από galazia_sfaira »

Η θεραπεία για μένα είναι μόνο πνευματική...Οποιαδήποτε άλλη χρειάζεται χάπια!!!
Βάσω ξεκινησα απο το παραπάνω.Το οτι εννοείς οχι διαλογισμό/ οραματισμό , αισθάνομαι την διαφορά.Ενω μιλαω για συγκεκριμενη κατάσταση εσενα ειναι παραγματικότητα του Ολου.
Ηθελα ακριβως οπως το λεω"σκυτάλη"σ εκατι παραπανω που κι αυτο ναι ειναι κατι που δεν περιγραφεται αλλά .....πολλα δεν περιγράφονται αλλα τελικά ολο και κατι αποκαλυπτεται ίσως όχι απο σενα την ίδια αλλά απο τον "λογο σου". :D
Eγώ είμαι εσύ και Εσύ είμαι Εγω!

"Αφίεσθε Ημών"
ΓΙΩΤΑ
Δημοσιεύσεις: 7
Εγγραφή: 24 Οκτ 2007 2:49 pm

Δημοσίευση από ΓΙΩΤΑ »

Κι εγώ κάνω κάτι ανάλογο με την Καλλιόπη. Δε μπορώ να καταλάβω αυτό που λέει η Βάσω. Μάλλον δεν έχω φτάσει αλόμα εκεί. Αν όμως Βάσω υπάρχει κάτι ακόμα που μπορείς να μας πείς, θα είναι πολύ χρήσιμο.
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88467
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Ναι Γιωτα μου, το ξέρω ότι δεν μπορείς να το καταλάβεις :oops: :oops: :oops:

Γιατί δεν έχει να κάνει μόνο με την ασθένεια ή το σώμα.
΄Εχει να κάνει με ολόκληρο τον Εαυτό μου και δεν μπορώ να το εξηγήσω...

΄Ομως έχει δίκιο η Καλλιόπη...Το αφήνω και θα έρθει...όπως πάντα.

΄Ομως είναι τρόπος ζωής και όχι οραματισμός, μόνο αυτό θέλω να διευκρινήσω.
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
galazia_sfaira
Δημοσιεύσεις: 10143
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:13 pm
Τοποθεσία: Μυτιλήνη

Δημοσίευση από galazia_sfaira »

Σου στέλνω μια αγκαλια μεγαλη γιατι με κανεις και χαμογελώ!Νοιώθω το τι λες και μου ειναι οικείο απλά δεν ξερω τις διαστασεις του και σιγουρα δεν το εχω ανακαλυψει ακόμα ολόκληρο.Θυμαμαι οταν πρωτογνωρισα το Ρεικι σαν ενεργεια....ένοιωθα ότι δεν βγαινει μονο απο τα χερια μου αλλά οτι μαι ενεργεια ,δεν εξρω πως την λενε με περιβαλει στην ουσία.Μετα αρχισε να μου γινεται πιο συγκεκριμενη....οταν διαβασα ενα βιβλιο δεν θυμαμαι να σας πω πιο ...αποαυτα που διαβαζα κατλααβαινα τι ένοιωθα κι οτι ηταν υπαρκτό.Ετσι πλεον και δεν αμφεβαλα μεσα μου αλλα προχωρησα στο να ζω μεσα σε αυτην την πραγματικότητα.Νοιώθω ομως οτι ο δρομος ειναι μπροστά μου κι οτι ολο και καποιος παλι να μου "πει" το επομενο "ανοιγμα",οταν ερθει η ώρα ολα θα γινουν.ΟΛα γινονται ουτως ή αλλως. :D
Eγώ είμαι εσύ και Εσύ είμαι Εγω!

"Αφίεσθε Ημών"
Άβαταρ μέλους
Fotinoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 31504
Εγγραφή: 21 Σεπ 2007 8:38 pm
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Δημοσίευση από Fotinoula »

Bάσω: Τα κρύα πόδια αποκαλύπτουν ότι οι ρίζες τους στην γη είναι δίχως ζωή, ελλιπείς. ΄Όταν παγώνουν τα πόδια υπάρχει φόβος.

είναι θαυμαστό το πώς οι απαντήσεις έρχονται κατευθείαν!

μόλις βγήκα απο το μπάνιο και ετοιμάζω τις βαλιτσες μου για Αθήνα, σκέφτομαι να βάλω κάλτσες αλλά συνειδητοποιώ ότι δεν κρυώνουν οι πατούσες μου και ανακαλώ ότι πάει καιρός που φοράω καλτσες μέσα στο σπίτι

σκέφτομαι να τις πάρω γιατί θα τις χρειάστώ για το βράδυ στον υπνο αλλά συνειδητοποιώ οτι δεν φοράω καλτσες το βράδυ πιά εδώ και αρκετό διαστημα

και μου γεννάται εκείνη τη στιγμή η απορία και η ενθύμηση του ότι πάντα έιχα κρύες πατούσες, τι αλλάξε , τι έγινε

ανοίγω το forum και πέφτω πάνω
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88467
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Mερικά πράγματα γίνονται αυτόματα και αντιστρέφονται "λειτουργίες" που για χρόνια ήταν παγιωμένες.
Και οι κινήσειες μας, που γίνονται μηχανικά, ξαφνικά μας φαίνονται χωρίς νόημα...Αυτό έπαθες εσύ Φωτεινή μου.


Να πω κάτι σ' αυτό που με ρωτάς Σκαπανέα και ίσως δώσω και απάντηση στην Καλλιόπη.

΄Οταν ξεκίνησα να αναζητώ τον Εαυτό μου, το έκανα όχι για να έχω μια "καλή" ζωή, αλλά γιατί για μένα ήταν ανάγκη εσωτερική.

Το ότι τώρα έχω μια "καλή" ζωή, είναι αποτέλεσμα της όλης διαδρομής και όχι η αιτία.

Δεν ξεκίνησα την αναζήτησή μου οραματιζόμενη την ζωή, αλλά τον εαυτό μου, όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται αυτό.

΄Οταν λοιπόν΄βάζεις στο κέντρο τον εαυτό σου, η ζωή σου φαίνεται ασήμαντη αρχικά.

Ασήμαντη, γιατί η προσοχή σου είναι στραμμένη προς τα μέσα και εκεί στα άδυτα του εαυτού αρχίζεις και σκαλίζεις. Δεν έχεις χρόνό για την ζωή. ΄Εχεις χρόνό μόνο για σένά. Ατέλειωτο χρόνό...

Δεν σε νοιάζει αν δεν έχέις μαγειρέψει, δεν σε νοιάζει αν το σεντόνι που κοιμάσαι είναι ασιδέρωτο, δεν σε νοιάζει αν σε χρειάζονται άνθρωποι γύρω σου...Οι κινήσεις της ζωής γίνονται μηχανικά, γιατί πρέπει να επιβιώσεις. Ουσιαστικά όλη σου η προσοχή είσαι εσύ.
Το έχετε επιχειρήσει ποτέ?

΄Οταν επικεντρώνεσαι εσωτερικά στον εαυτό σου, αναζητάς και βρίσκεις. Μέχρι που κάποια στιγμή, μόνό βρίσκεις. ΄Ολα σου είναι πια γνωστά. Και οι φόβοι, και οι ανησυχίες και ο πόνος. Ξέρεις τις αιτίες, τις ρίζες, τα φυλλώματα, τα κλαδιά, τους καρπούς όλων των συναισθημάτων, που είναι για όλους μας τόσο ίδια.
Τι να ξεχωρίσεις? Ποιός διαφέρει?
Φτάνεις σε έναν "κόσμο" ανθρώπινο, όμοιο, έναν εαυτό που είναι τόσο ίδιος με ότι νόμιζες ότι διέφερε...και εκεί τρως την πρώτη σου σφαλιάρα. Τι να μείνει κρυμμένο? ΄Ολα έρχονται στο φως και αρχίζεις και βιώνεις την "αρρώστεια" που λέγεται "εγώ"...

Αηδιαστικό, αποκρουστικό, φοβισμένο. Αρχίζεις και "ξερνάς" και βγάζεις την χολή που είχες καταπιεί...και καθαρίζεις το "στομάχι" σου από ότι δεν μπορείς πια να χωνέψεις...
΄Ετσι με ένα "καθαρό" ηλιακό πλέγμα, δίνεις χώρο στο πνεύμα να σε βοηθήσει. Να κατέβει μαζί σου στην γη και να βιώσεις μαζί του την γείωση, την εμπιστοσύνη, την ρίζα!!!

Αρχίζεις να σταθεροποιείς αυτήν την ρίζα, η προσευχή σου αρχικά δεν είναι στον θεό, αλλά στην γη και προσεύχεσαι να "θρέψει" την ρίζα, να της δώσει ενέργεια και δύναμη για να στηρίξει το υπόλοιπο "πάνω" κομμάτι σου.

Βλέποντας πόσο δυνατή γίνεται η ρίζα, ευγνωμονείς και με αυτό το συναίσθημα "καθαρίζεις" την καρδιά που υποδέχεται την πρώτη μεγάλη ενώση. Και από εκεί πια είναι θέμα χρόνου να βιώσεις την ένωση με τον ανώτερο εαυτό σου, όχι οραματικά αλλά βιωματικά.

Και όταν λέω βιωματικά, εννοώ ότι συμμετέχεις και με το φυσικό σώμα. Τραντάζεται και τρέμει, γιατί δεν έχει συνηθίσει μια τόσο ισχυρή δόνηση.

Το φυσικό σώμα έχει αποκτήσει υψηλές δονήσεις που σου επιτρέπουν να "ταξιδέψεις". ΄Οχι οραματικά αλλά με συμμετοχή σου. ΄Οτι γίνεται "πάνω" έχει σημείο αναφοράς το σώμα σου.
Και είναι η απτή σου επιβεβαίωση.
΄Ετσι το "υγιές" σώμα επιτυγχάνεται με γνώση και υπέρβαση.

Εχω δει ανθρώπους να αναζητούν...΄Ομως σ' αυτήν την αναζήτηση εμπεριέχεται η "καλή" ζωή. Να έχουν υγεία, αφθονία, έναν καλό σύντροφο, τα παιδιά τους να είναι καλά.
Και βλέπω ότι αυτά δεν είναι ισχυρά κίνητρα για να ελκύσουν το πνεύμα τους. Γιατί όλες αυτές οι επιδιώξεις δεν περιέχουν αγνότητα, περιέχουν διεκδικήσεις.
Η αγάπη δεν είναι αυτονόητη. Η συγχώρεση δεν είναι αυτονόητη. Η ευγνωμοσύνη δεν είναι αυτονόητη. ΄Εχουν σημείο αναφοράς την ζωή. Και όσο έχουν σημείο αναφοράς την ζωή, τόσο φόβο εμπεριέχουν...Και όσο φόβο εμπεριέχουν, τόσο λιγότερη αγάπη ελκύουν.
΄Ολα αφήνονται στον θεό...Αυτός ξέρει...Και είναι η καλύτερη δικαιολογία που έχω ακουσει για να συνεχίζουν οι άνθρωποι να είναι "ασθενείς". Γιατί ο θεός δεν ξέρει...από εμάς περιμένει να μάθει τι θα πει "ο θεός σε ενσάρκωση"...

Οι ανώτεροι εαυτοί μας γελάνε...μα δεν μπορούν να μας πλησιάσουν μέσα από την συμπαγή ύλη που έχουμε δημιουργήσει ολόγυρά μας. Που να βρουν χώρο?
Αραιώστε την με φως! Αυτή είναι η εντολή!

Και η ζωή σου μετά αποκτά ολότητα. ΄Οχι σώμα, αλλά είσαι ΟΛΑ!!
Συμμετέχεις στην κοινωνία με φως, τρως με φως, κοιμάσαι με φως, προσεύχεσαι με φως, ερωτεύεσαι με φως, αγαπάς με φως. Δεν υπάρχει τίποτα που να κάνεις χωρίς φως.
Τι θα μείνει όρθιο από τους "ανθρώπινους" ιούς μετά? Ποιά ασθένεια?

Η διαδικασία είναι αυτή. Τουλάχιστον η δικιά μου.
Η θετική σκέψη, έδωσε την θέση της στην ισορροπία του θετικού αρνητικού σαν ολοκληρωμένη θεότητα. Δεν υπάρχει κάτι εκτός, οπότε τι να μου κάνουν οι θυμωμένοι, οι "αρνητικοί", οι κακοι?
Τι να μου πουν τα κύτταρα μου, εκτός από "ευχαριστώ θεέ" μου?

Τώρα έφυγα από την επικέντρωση στον εαυτό μου. Γιατί μπορώ να είμαι και "μέσα" στο υπόγειο, αλλά και συγρόνως "έξω" από αυτό, όταν κάποιος χρειάζεται φως...
Και αυτό δεν είναι οραματισμός...Είναι η πραγματικότητά μου!
Κάθε στιγμή και κάθε λεπτό η καρδιά μου ανασαίνει...Και αυτό εγώ θεωρώ ζωή.
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
galazia_sfaira
Δημοσιεύσεις: 10143
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:13 pm
Τοποθεσία: Μυτιλήνη

Δημοσίευση από galazia_sfaira »

Mου δίνεις τις λεπτομέρειες ή θα το πω οπως πολλες φορες το έχω εκφρασει με αποκωδικοποιείς.Δεν σημαινει οτι εφτασα αλλα ξερω απλά τι "κανω".Καλά κανεις και αποσαφηνίζεις την αιτία........μόνο αν η προθεση ειναι η αγαπη μονο τότε φωτίζεσαι!
Ναι οσο κι αφαινεται παραδοξο εσυ λες χωρις να ξερεις κι εγω μαθαίνω.Κατάλαβες γιατι σε τσιγκλαω...δεν το ξερω ,δεν ειναι συνειδητό αλλα ξερω οτι ειναι γιατι κατι εχεις να μου πεις,παντα κατι μου λες παραπανω,και παντα χαμογελω.
Eγώ είμαι εσύ και Εσύ είμαι Εγω!

"Αφίεσθε Ημών"

Επιστροφή στο “ΘΕΡΑΠΕΙΑ”