Δυο Λεξεις ...
- galazia_sfaira
- Δημοσιεύσεις: 10143
- Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:13 pm
- Τοποθεσία: Μυτιλήνη
Για μένα η αγάπη είναι η πηγή/βάση των πάντων. Με αυτό το σκεπτικό μου ακόμα και η ισορροπία εχεί σαν εκκίνηση την αγάπη, αλλά επειδή δεν το σκέφτονται όλοι έτσι, το έγραψα κι αυτό.Skapaneas έγραψε:Ποιο ειναι λοιπον το σταθερο υποβαθρο πανω στο οποιο πατας και το οποιο με τη σειρα του στηριζεται και σταθεροποιει την Αγαπη και την Ισορροπια;
Από 'κει και πέρα, επειδή σ' αρέσει η ανάλυση, τη λέξη αγάπη την έγραψα γιατί νοιώθω ότι ζω για να τη δίνω και να τη δέχομαι, δεν μπορώ χωρίς αυτήν.
Η ισορροπία (που με εκφράζει κι αυτή "παν μέτρον άριστον") είναι για όλα τα υπόλοιπα που ίσως δε μπορείς να καλύψεις μόνο με την αγάπη, αν και για μένα όπως έγραψα πιο πάνω.....
Τώρα με ρωτάς για σταθερό υπόβαθρο που να τα στηρίζει;;;
Για μένα είναι νόμοι της φύσεως, χωρίς αυτά θα διαλυόταν το σύμπαν!
"Είμαστε φτιαγμένοι από αστροσκόνη, είμαστε η ενσάρκωση του σύμπαντος που προσπαθεί να καταλάβει τον εαυτό του."
Αποδεχομαι την αρχικη τοποθετηση σου αφου αυτη ουσιαστικα σε εκφραζει: Αγαπη! Ισορροπια!Spyros έγραψε:Για μένα η αγάπη είναι η πηγή/βάση των πάντων. Με αυτό το σκεπτικό μου ακόμα και η ισορροπία εχεί σαν εκκίνηση την αγάπη, αλλά επειδή δεν το σκέφτονται όλοι έτσι, το έγραψα κι αυτό.Skapaneas έγραψε:Ποιο ειναι λοιπον το σταθερο υποβαθρο πανω στο οποιο πατας και το οποιο με τη σειρα του στηριζεται και σταθεροποιει την Αγαπη και την Ισορροπια;
Από 'κει και πέρα, επειδή σ' αρέσει η ανάλυση, τη λέξη αγάπη την έγραψα γιατί νοιώθω ότι ζω για να τη δίνω και να τη δέχομαι, δεν μπορώ χωρίς αυτήν.
Η ισορροπία (που με εκφράζει κι αυτή "παν μέτρον άριστον") είναι για όλα τα υπόλοιπα που ίσως δε μπορείς να καλύψεις μόνο με την αγάπη, αν και για μένα όπως έγραψα πιο πάνω.....
Τώρα με ρωτάς για σταθερό υπόβαθρο που να τα στηρίζει;;;
Για μένα είναι νόμοι της φύσεως, χωρίς αυτά θα διαλυόταν το σύμπαν!
Αυτο λοιπον που εγω αντιλαμβανομαι μεσα απο τις δυο συνιστωσες του αυτοπροσδιορισμου σου ειναι τουτο:
Η Αγαπη ειναι η αρχη και το θεμελιο των παντων, οπως λες!
Την προσφερεις αλλά και την δεχεσαι!
Και αυτο γιατι η αγαπη διεπει τα παντα και ουδεις δυναται να ζησει χωρις αυτην, αφου ειναι το βασικο υλικο της δημιουργιας.
Ομως αναγνωριζεις και μια αλλη διασταση ενεργου παρουσιας σου και δρασης: αυτη της Ισορροπιας!
Και αρα σε συνδυασμο με την Αγαπη θα πρεπει να συμπερανουμε οτι, αυτη η αγαπη οφειλει να προσφερεται και να λαμβανεται ισορροπημενα απο σενα.
Πραγμα που σημαινει οτι διακρινεις κινδυνους στην αλογιστη χρηση της αγαπης, ειτε προσφεροντας την ειτε λαμβανοντας την.
Στη βαση τωρα των φυσικων νομων που τοποθετεις το συστημα αυτων των δυο, Αγαπης και Ισορροπιας, εισαι υποχρεωμενος να δινεις αγαπη και να περιμενεις να λαβεις ωστε να μπορεσει να εξασφαλιστει η ισορροπια.
Και τουτο οχι γιατι δινεις και θελεις να λαβεις, η Αγαπη δεν εχει και ουτε ανεχεται τετοια αλισβερισια, αλλά γιατι πρεπει να βεβαιωθεις οτι ο αλλος αφομοιωσε την προσφορα σου και σου απανταει αγαπητικα για να μπορεσεις να αφομοιωσεις και εσυ με τη σειρα σου και να προχωρησεις στη ζωη!
Σπυρο μεγαλο μαθημα ζωης η παρουσια σου: Η Διαλεκτικη Της Αγαπης Μεσα Στον Κοσμο!
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Skapaneas την 03 Δεκ 2007 9:18 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Απλά να προσθέσω το εξής (όπως το αντιλαμβάνομαι).
Ότι κάνει κάποιος στη ζωή του, το κάνει με κάποιο τρόπο/μέθοδο/διάθεση. Η αγάπη για οτιδήποτε κάνεις και για τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τη ζωή, δεν είναι πάντα εύκολα αντιληπτή, αλλά έχει δεσμούς με τις πράξεις μας.
Κατά συνέπεια και η ισορροπία, που από μία άποψη την γυρεύουμε/δημιουργούμε συνειδητά, είναι μια πράξη αγάπης.
Και η αληθινή αγάπη ποτέ δεν υπερβαίνει το μέτρο, έτσι ώστε να χρειάζεται να την ισορροπήσουμε.
Ότι κάνει κάποιος στη ζωή του, το κάνει με κάποιο τρόπο/μέθοδο/διάθεση. Η αγάπη για οτιδήποτε κάνεις και για τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τη ζωή, δεν είναι πάντα εύκολα αντιληπτή, αλλά έχει δεσμούς με τις πράξεις μας.
Κατά συνέπεια και η ισορροπία, που από μία άποψη την γυρεύουμε/δημιουργούμε συνειδητά, είναι μια πράξη αγάπης.
Και η αληθινή αγάπη ποτέ δεν υπερβαίνει το μέτρο, έτσι ώστε να χρειάζεται να την ισορροπήσουμε.
"Είμαστε φτιαγμένοι από αστροσκόνη, είμαστε η ενσάρκωση του σύμπαντος που προσπαθεί να καταλάβει τον εαυτό του."
Δεν ειναι όλα εξισωσεις Σκαπανέα στη ζωη... χ+ψ =ωΠραγμα που σημαινει οτι διακρινεις κινδυνους στην αλογιστη χρηση της αγαπης, ειτε προσφεροντας την ειτε λαμβανοντας την.
Στη βαση τωρα των φυσικων νομων που τοποθετεις το συστημα αυτων των δυο, Αγαπης και Ισορροπιας, εισαι υποχρεωμενος να δινεις αγαπη και να περιμενεις να λαβεις ωστε να μπορεσει να εξασφαλιστει η ισορροπια.
και δεν ισχύουν οι νόμοι και οι κανονες των μαθηματικών σε όλα τα πράγματα.. σκέψου την ισοροποια σαν ένοια όχι σαν ενα μεγαλο "=" ή μια ζυγαρια...
Ευχαριστώ Καλλιόπη μου..Μπράβο Εμμανουέλααααααααααααααα
Σειρα σου να με καλυψεις και εσυ...
Αν βρεις το χρονο μεσα στην απειρη κατανοηση σου και θες
Αγάπης βοήθεια...
Αυτές τις δυο λέξεις τις αφιερώνω στο Σπύρο..
Και Σκαπανέα είναι η δύναμη της αγάπης να αναζητήσει βοήθεια στην ουσία της ζωής όταν αυτή είναι παγιδευμένη!!!
Οταν θέλει να αγαπήσει, να δεχτεί τη σημαντικότητα αυτής της εκδήλωσης και ζητάει βοήθεια για να αποδεχτεί τη διαφορετικότητα των ανθρώπων στο να αγαπούν!!!
Δυσνοητος ο λογος σου για μενα το φτωχο...Emmanouela έγραψε: Αγάπης βοήθεια...
Αυτές τις δυο λέξεις τις αφιερώνω στο Σπύρο..
Και Σκαπανέα είναι η δύναμη της αγάπης να αναζητήσει βοήθεια στην ουσία της ζωής όταν αυτή είναι παγιδευμένη!!!
Οταν θέλει να αγαπήσει, να δεχτεί τη σημαντικότητα αυτής της εκδήλωσης και ζητάει βοήθεια για να αποδεχτεί τη διαφορετικότητα των ανθρώπων στο να αγαπούν!!!
...οταν αυτη ειναι παγιδευμενη: η αγαπη ή η ζωη;
Ποιος ειναι αυτος που θελει να αγαπησει και ζηταει βοηθεια;
Οταν η αγάπη είναι παγιδευμένη απο τον φόβο, το μίσος, την κακία....τον εγωισμό.......οταν αυτη ειναι παγιδευμενη: η αγαπη ή η ζωη;
Όλοι ζητάμε βοήθεια κάποιες στιγμές στη ζωή μας, δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος Σκαπανέα μου..απλά πρέπει να μάθουμε να δεχόμαστε τη διαφορετική εκδήλωση αγάπης του καθενός..Ποιος ειναι αυτος που θελει να αγαπησει και ζηταει βοηθεια;
Υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται να αγαπήσουν μην πληγωθούν....ή δυσκολεύονται να ανοίξουν το κέντρο της καρδιάς..και υπάρχουν και άλλοι που θέλουν να αγαπήσουν αλλά δεν έρχεται ο κατάλληλος άνθρωπος...
Ουσιαστικά παγιδεύουμε την αγάπη...εκείνη όμως έχει τη δύναμη να μας διδάξει...σε μας αφήνει μόνο το τι θα κρατήσουμε απο αυτό το μάθημα!!!!
Η γνωση ειναι το κλεδι της ζωης! Ετσι δεν ειναι Γιαννη;yannis έγραψε:γνώση επιγνωση
Ειναι το συνολο των πληροφοριων που συλλεγουμε απο το περιβαλλον μας και την εμπειρια μας.
Χωρις αυτην δεν μπορουμε να κινηθουμε με ασφαλεια μεσα στον κοσμο.
Δεν μπορουμε να προγραμματισουμε τη δραση μας, αλλά και τη συμπεριφορα μας.
Διοτι αυτη ειναι που μας λυνει τα χερια και μας αποκαλυπτει καινουργιες πραξεις και νεα μονοπατια να διοχετευσουμε την ενεργεια μας.
Χωρις τη γνωση ειμαστε φυλακισμενοι μεσα στην στασιμοτητα και την αδρανεια.
Κεφαλαιωδους σημασιας επομενως στη ζωη μας, η διαμορφωση μιας σφαιρικης εικονας του κοσμου μεσω των στοιχειων που αθελητα φτανουν σε μας ή τα οποια εμεις επιδιωκουμε να συλλεξουμε.
Αλλά μια γνωση χωρις επιγνωση ειναι μαλλον "νεκρη".
Διοτι επιγνωση ειναι η επιβεβαιωση της γνωσης μας στην πραξη.
Εχω επιγνωση των πραξεων μου π.χ. σημαινει οτι ειμαι σε θεση να εκτιμησω το αποτελεσμα της καθε πραξης μου, γιατι ηδη εχω την εμπειρια της καθε μιας εξ αυτων, η οποια βασιζεται στη γνωση.
Αρα η επιγνωση μετα τη γνωση παραπεμπει σε μια γνωση που εχει επιβεβαιωθει εκ των πραγματων.
Και αρα το συστημα: Γνωση - Επιγνωση, δηλωνει οτι καθε γνωση στη ζωη μας πρεπει να αποδεικνυεται και να ειναι χρησιμη, διαφορετικα δεν υπαρχει λογος να αποκταται.
Η διαδικασια της εγκυκλοπαιδικης φορτωσης του εγκεφαλου μας ( και της ψυχης μας ) με περιττη γνωση ειναι ανεπιθυμητη και απαραδεκτη και μονο προβληματα μπορει να δημιουργησει.
Η γνωση ειναι ενα εργαλειο το οποιο πρεπει να βελτιωνει τη ζωη μας πραγματικα και οχι εικονικα, γιατι τοτε και μονο τοτε μετατρεπεται σε επιγνωση.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Skapaneas την 03 Δεκ 2007 9:20 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Αυτο που λες ειναι εξαιρετικα σημαντικο με την εννοια οτι, η βοηθεια ως εκδηλωση της αγαπης του αλλου που ερχεται να απελευθερωσει τη δικη μας παγιδευμενη αγαπη, μπορει να ελθει με πολλους διαφορετικους και απροβλεπτους για μας τροπους.Emmanouela έγραψε: Όλοι ζητάμε βοήθεια κάποιες στιγμές στη ζωή μας, δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος Σκαπανέα μου..απλά πρέπει να μάθουμε να δεχόμαστε τη διαφορετική εκδήλωση αγάπης του καθενός...
Αυτο δεν σημαινει οτι θα ειναι λιγοτερο αγαπη απο αυτη που περιμενουμε εχοντας μια συγκεκριμενη μορφη βοηθειας στο μυαλο μας.
Αρα πρεπει να ειμαστε σε θεση να αναμενουμε την βοηθεια, σε μορφες και εκδηλωσεις με τις οποιες "φαινομενικα" μπορει και να μη συμφωνουμε. Χωρις αυτο ομως να σημαινει οτι ειναι λιγοτερο αγαπη.
Αρα πρεπει να εχουμε τα ματια μας και την καρδια μας ανοιχτα για να αναγνωρισουμε την αγαπη και τη βοηθεια η οποια θα ελθει οπωσδηποτε, οταν τη ζηταμε ειλικρινα!
Αυτό είναι το ζητούμενο Σκαπανέα...να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε.......Αρα πρεπει να εχουμε τα ματια μας και την καρδια μας ανοιχτα για να αναγνωρισουμε την αγαπη και τη βοηθεια η οποια θα ελθει οπωσδηποτε, οταν τη ζηταμε ειλικρινα!
Όταν όμως η ίδια η παγίδα βρίσκεται μέσα μας....εκεί χρειάζεται θάρρος να παραδεχτούμε και να πολεμήσουμε με επίγνωση το κάθε αρνητικό συναίσθημα και να λάμψει η αγάπη....
Αυτή είναι η βοήθεια.....ο πόλεμος με τον εαυτό μας.......το εγώ!!!
- galazia_sfaira
- Δημοσιεύσεις: 10143
- Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:13 pm
- Τοποθεσία: Μυτιλήνη
Ακολουθουν τα λογια ενος ΞΕτρελλλλαμενου : χιχιΑρα η επιγνωση μετα τη γνωση παραπεμπει σε μια γνωση που εχει επιβεβαιωθει εκ των πραγματων.
Αναμεσα στις γνωσεις μια υπερεχει και αυτη ειναι η γνωση του εαυτου μας , η γνωση οτι γνωριζουμε , οχι επιστημονικα αλλα αυτογνωστικα ...
ΔΕΝ υπαρχει ΑΡΑ διοτι η επιγνωση του τι γνωριζουμε ειναι η συνειδητοποιηση της γνωσης μας και σ΄αυτο δεν λαμβανει μερος καμια σκεψη ... το σωμα μας , τα αισθηματα μας , το ειναι μας ολοκληρο, κανει την συνειδητοποιηση περαν πασης αμφιβολιας και καθε σκεψεως ...
Παραδειγμα : Μια μερα ο καθενας μας αντιλαμβανεται πως αγαπαει και μαλιστα ειναι ερωτευμενος ... καμια σκεψη δεν το προκαλεσε Ολη η υπαρξης μας εχει προσανατολιστει προς το ατομο που αγαπαμε , αισθανομαστε αρτιοι μονο οταν ασχολουμαστε με αυτο, ΔΕΝ γνωριζω κανενα ανθρωπο που μιλαει - αναλυει διαλεκτικα τον ερωτα του - αγαπη του και να μην τον-την φθειρει. Αυτο συμβαινει θαλεγα διοτι οσο τα ματια της ψυχης μας ειναι προσανατολισμενα στην αγαπη μας ζουμε μεσα στην επιγνωση της αγαπης μας . και που ξερεις ισως το σωμα μας γνωριζει καλυτερα απο μας πως τοτε αναβλυζει μεσα μας η γειωση της αυτογνωσιας που μας εξυψωνει και μας εξαυλωνει .... αναβλυζει μεσα μας και ακτινοβολει το μονο πραγμα που κανει τους ανθρωπους να ξεχωριζουν απο τα ζωα .
Δεν θα τολμουσα να εξυβρισω αυτην την Ιερη λειτουργεια αναλυοντας την διαλεκτικα ( με σκεψεις ) ... ακομα και αν ειχα την εξαιρετικη ικανοτητα να χειριζομαι την λογικη με ικανο τροπο ωστε να το κανω ... προς τι αλλωστε , για να δειξω ποσο εξυπνος ειμαι και να αδραξω ικανοποιηση ? :roll: :o
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Qisan την 15 Νοέμ 2007 9:57 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
La culture c est comme la confiture , moins on en a plus on l etale