ΜΟΝΑΞΙΑ...(πριν, ενδιαμεσα και μετα απο αυτην..)
Δημοσιεύτηκε: 28 Μάιος 2009 2:36 am
Ενα νεο θεμα....ερχεται να προστεθει στις σχεσεις μας.....
Ενα πολυ σημαντικο θεμα....που συνηθως το μπερδευουμε με τη μοναχικοτητα!
Θα μιλησω για τη μοναξια οσον αφορα εναν χωρισμο.....και στη συνεχεια θα προκυψουν και αλλα κομματια της...(ειμαι σιγουρη )
Οταν ζεις με εναν ανθρωπο...δινεις κομματια του εαυτου σου...ακομα και οταν εχουν ενεργοποιηθει οι γνωστες "μασκες", δεν παυεις να δινεις την ψυχη σου σε εναν συντροφο.....ακομα κι αν δεν ξερεις τι πραγματικα συμβαινει μεσα σου....χτιζεις ή πλαθεις ενα ονειρο γυρω απο αυτη τη σχεση...
....το ονειρο ειναι που τελικα ποναει?
....η συνηθεια??
....η προσωπικοτητα?
....ή η αγαπη?
Χμμμμμ.....ας αποριψουμε την αγαπη....αν υπηρχε πραγματικη αγαπη δεν θα διαλυοταν ποτε μια σχεση....που ειχε ουσια και αυθεντικοτητα!
Τα υπολοιπα ειναι τερτιπια του εαυτου....που παιζει ενα παιχνιδι μαζι μας, γελωντας καθε φορα που αποπροσανατολιζομαστε!!
Μετα απο ενα χωρισμο....μετα απο μια αγαπη που οπως πολλες φορες αποκαλουμε "συγκλονιστικη"....."αληθινη"...και αλλα διαφορα επιθετα, ικανοποιωντας την εγωιστικη μας πλευρα... ερχεται η μοναξια....
Μοναξια....ειναι μια κατασταση στην οποια οι μετεπειτα εμπειριες μας ειναι βαρος....δεν μας γεμιζει τιποτα...δεν χαιρομαστε με τιποτα....νιωθουμε εγκλωβισμενοι...μενουμε κλεισμενοι στο σπιτι οπου ζησαμε την αγαπη αυτη και αρχιζουμε και κλαιμε τη μοιρα μας.....
...ή συμβαινει το αντιθετο..για να μην αισθανομαστε μονοι μας...βγαινουμε ολη την ωρα εξω....πινουμε....γελαμε δυνατα....
Φυσικα και θα βιωσουμε το πενθος του χωρισμου και τον ξεριζωμο απο εναν ανθρωπο που δεν θα ξαναδουμε...αλλα για ποσο?
Υπαρχει καποιο χρονικο διαστημα που τιθεται σαν οριο...?Η το οριο το τοποθετουμε εμεις γιατι βολευομαστε σε μια πιο μαλθακη συμπεριφορα απεναντι στον εαυτο μας???
Χμμμ...αλλη μια παγιδα.....
Ο εαυτος μας ειναι εμεις....και μονο εμεις....η κατασταση της μοναξιας (και οχι μονο μετα απο εναν χωρισμο), μπορει να δημιουργησει τον "εαυτο μας εξω απο μας"...να μας κανει να ζουμε μηχανικα ή ασυνηθιστα ενεργητικα.....να μην ειμαστε εμεις αυτοι που πραγματικα ειμαστε...και αυτοι που η ψυχη μας γνωριζει!
Ενας ανθρωπος οταν νιωθει μονος του ακομα και μεσα σε μεγαλη παρεα με αγαπημενα ατομα..ειναι ενα πολυ θετικο σημαδι, οτι πρεπει να αναθεωρησει το μονοπατι που περπαταει....
Η μοναχικοτητα ειναι κατ'επιλογη και οχι κατ'αναγκη...η μοναξια ειναι ενας εχθρος που ερχεται σε κοντρα με την κοινωνικη μας φυση...και αποτελει κομματι μας οταν αφηνουμε τον εαυτο μας εξω απο τη ζωη μας!!!!!
Βιωσα πολυ εντονα τη μοναξια αυτο το διαστημα...και ειλικρινα παρατηρησα τον εαυτο μου..μεσα η ψυχη μου ηταν απαλλαγμενη και χαρουμενη για την επιλογη μου...και εξω ημουν μια νεκρη παρουσια....!
Η καλυτερη λυση παντα ειναι να εναρμονιζουμε το μεσα με το εξω...αλλα και οταν αυτο δεν γινεται, ας διαβασουμε τα σημαδια στο φυσικο μας σωμα.......γιατι αυτο εχει παντα τον πρωτο λογο σε αυτα που συσσωρευει η ψυχουλα μας!!!!
Σας ευχαριστω..
Ενα πολυ σημαντικο θεμα....που συνηθως το μπερδευουμε με τη μοναχικοτητα!
Θα μιλησω για τη μοναξια οσον αφορα εναν χωρισμο.....και στη συνεχεια θα προκυψουν και αλλα κομματια της...(ειμαι σιγουρη )
Οταν ζεις με εναν ανθρωπο...δινεις κομματια του εαυτου σου...ακομα και οταν εχουν ενεργοποιηθει οι γνωστες "μασκες", δεν παυεις να δινεις την ψυχη σου σε εναν συντροφο.....ακομα κι αν δεν ξερεις τι πραγματικα συμβαινει μεσα σου....χτιζεις ή πλαθεις ενα ονειρο γυρω απο αυτη τη σχεση...
....το ονειρο ειναι που τελικα ποναει?
....η συνηθεια??
....η προσωπικοτητα?
....ή η αγαπη?
Χμμμμμ.....ας αποριψουμε την αγαπη....αν υπηρχε πραγματικη αγαπη δεν θα διαλυοταν ποτε μια σχεση....που ειχε ουσια και αυθεντικοτητα!
Τα υπολοιπα ειναι τερτιπια του εαυτου....που παιζει ενα παιχνιδι μαζι μας, γελωντας καθε φορα που αποπροσανατολιζομαστε!!
Μετα απο ενα χωρισμο....μετα απο μια αγαπη που οπως πολλες φορες αποκαλουμε "συγκλονιστικη"....."αληθινη"...και αλλα διαφορα επιθετα, ικανοποιωντας την εγωιστικη μας πλευρα... ερχεται η μοναξια....
Μοναξια....ειναι μια κατασταση στην οποια οι μετεπειτα εμπειριες μας ειναι βαρος....δεν μας γεμιζει τιποτα...δεν χαιρομαστε με τιποτα....νιωθουμε εγκλωβισμενοι...μενουμε κλεισμενοι στο σπιτι οπου ζησαμε την αγαπη αυτη και αρχιζουμε και κλαιμε τη μοιρα μας.....
...ή συμβαινει το αντιθετο..για να μην αισθανομαστε μονοι μας...βγαινουμε ολη την ωρα εξω....πινουμε....γελαμε δυνατα....
Φυσικα και θα βιωσουμε το πενθος του χωρισμου και τον ξεριζωμο απο εναν ανθρωπο που δεν θα ξαναδουμε...αλλα για ποσο?
Υπαρχει καποιο χρονικο διαστημα που τιθεται σαν οριο...?Η το οριο το τοποθετουμε εμεις γιατι βολευομαστε σε μια πιο μαλθακη συμπεριφορα απεναντι στον εαυτο μας???
Χμμμ...αλλη μια παγιδα.....
Ο εαυτος μας ειναι εμεις....και μονο εμεις....η κατασταση της μοναξιας (και οχι μονο μετα απο εναν χωρισμο), μπορει να δημιουργησει τον "εαυτο μας εξω απο μας"...να μας κανει να ζουμε μηχανικα ή ασυνηθιστα ενεργητικα.....να μην ειμαστε εμεις αυτοι που πραγματικα ειμαστε...και αυτοι που η ψυχη μας γνωριζει!
Ενας ανθρωπος οταν νιωθει μονος του ακομα και μεσα σε μεγαλη παρεα με αγαπημενα ατομα..ειναι ενα πολυ θετικο σημαδι, οτι πρεπει να αναθεωρησει το μονοπατι που περπαταει....
Η μοναχικοτητα ειναι κατ'επιλογη και οχι κατ'αναγκη...η μοναξια ειναι ενας εχθρος που ερχεται σε κοντρα με την κοινωνικη μας φυση...και αποτελει κομματι μας οταν αφηνουμε τον εαυτο μας εξω απο τη ζωη μας!!!!!
Βιωσα πολυ εντονα τη μοναξια αυτο το διαστημα...και ειλικρινα παρατηρησα τον εαυτο μου..μεσα η ψυχη μου ηταν απαλλαγμενη και χαρουμενη για την επιλογη μου...και εξω ημουν μια νεκρη παρουσια....!
Η καλυτερη λυση παντα ειναι να εναρμονιζουμε το μεσα με το εξω...αλλα και οταν αυτο δεν γινεται, ας διαβασουμε τα σημαδια στο φυσικο μας σωμα.......γιατι αυτο εχει παντα τον πρωτο λογο σε αυτα που συσσωρευει η ψυχουλα μας!!!!
Σας ευχαριστω..