ΟΙ 12 ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΖΩΔΙΑΚΟΥ - ΑΘΛΟΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ (ΑΛΙΚΗ ΜΠΕΪΛΗ)

Επισκέπτης

Δημοσίευση από Επισκέπτης »

Που μπορουμε να βρουμε τον κυριο ηρακλη να τον στειλουμε στην βουλη των ελληνων :P

Σε ευχαριστουμε ARTYADIS με την ησυχια σου περιμενουμε και την συνεχεια. :x >:d<
Άβαταρ μέλους
ARTYADIS
Δημοσιεύσεις: 14369
Εγγραφή: 24 Μαρ 2009 12:36 pm
Τοποθεσία: Universe

Δημοσίευση από ARTYADIS »

Nα σου πω Τασούλη μου, μία Ηράκλεια ροπαλιά στο κεφάλι τους θα ήταν ότι έπρεπε! :)) :))

Συνεχίζω λοιπόν!

Ο έκτος άθλος του Ηρακλή
"Η ζώνη της Ιππολύτης"



Ο Mεγάλος Προεστός κάλεσε το Δάσκαλο που παρακολουθούσε τον Ηρακλή.

“Ο καιρός πλησιάζει”, είπε.
“Πώς περνά ο υιός του ανθρώπου που είναι και Yιός του Θεού;
Προετοιμάστηκε να προχωρήσει πάλι με τόλμη για να δοκιμάσει το θάρρος του με άλλου είδους εχθρό;
Μπορεί τώρα να περάσει μέσα από την έκτη Πύλη;”

Ο Δάσκαλος απάντησε: “Ναι”.

Ήταν βέβαιος ότι όταν ο λόγος εκφερόταν, ο μαθητής θα αναλάμβανε νέο άθλο και αυτό είπε ο Μεγάλος Προεστός στην Αίθουσα Συμβουλίου του Κυρίου.

Έπειτα ο λόγος ακούστηκε.

“Σήκω, Ηρακλή, και πέρασε μέσα από την έκτη μεγάλη Πύλη.”

’λλη μια προτροπή ακούστηκε, όχι όμως για τον Ηρακλή, αλλά για εκείνους που κατοικούσαν στα παράλια της Μεγάλης θάλασσας.
Τους αφουγκράστηκαν και άκουσαν με προσοχή.

Στις παραλίες αυτές κατοικούσε η μεγάλη βασίλισσα, που βασίλευε σ’ όλες τις γυναίκες του τότε γνωστού κόσμου. Ήταν οι υποτελείς της και οι γενναίες πολεμίστριές της.

Στο βασίλειό της δε βρισκόταν κανένας άνδρας. Μόνο γυναίκες περιστοίχιζαν τη βασίλισσά τους.

Μέσα στο Ναό της Σελήνης λάτρευαν καθημερινά και θυσίαζαν στον ’ρη, το Θεό του πολέμου.

Επέστρεφαν από την ετήσια επίσκεψή τους στα λημέρια των ανδρών.

Στα διαμερίσματα του ναού περίμεναν να μιλήσει η Ιππολύτη, η βασίλισσά τους, που στεκόταν στα σκαλοπάτια ενός ψηλού βωμού, φορώντας τη ζώνη που της έδωσε η Αφροδίτη, η Θεά της Αγάπης.

Η ζώνη αυτή ήταν ένα σύμβολο ενότητας, που κατακτήθηκε με αγώνες.

Ήταν ένα σύμβολο

- της Μητρότητας και
- του ιερού Παιδιού στο οποίο στρέφεται αληθινά κάθε ανθρώπινη ψυχή.

“Ο λόγος εκφωνήθηκε”, είπε η Ιππολύτη.

“Είναι στο δρόμο και έρχεται ένας πολεμιστής, του οποίου το όνομα είναι Ηρακλής. Είναι υιός του ανθρώπου που είναι και ένας Υιός του Θεού.
Σ’ αυτόν πρέπει να παραδώσω τη ζώνη που φορώ.
Πρέπει να υπακούσουμε στο λόγο, Αμαζόνες, ή πρέπει να πολεμήσουμε το λόγο του Θεού;”

Καθώς οι Αμαζόνες άκουγαν με προσοχή τα λόγια της και συλλογίζονταν το πρόβλημα, αντήχησε πάλι μια φωνή, λέγοντας ότι ήταν εκεί, πριν την ώρα του, περιμένοντας, να πάρει την ιερή ζώνη της φιλοπόλεμης βασίλισσας.

Η Ιππολύτη, η φιλοπόλεμη βασίλισσα, βάδισε προς τον Υιό του Θεού που ήταν και υιός του ανθρώπου.

Ο Ηρακλής πολέμησε και αγωνίστηκε μαζί της και δεν άκουσε τα ωραία λόγια που η Ιππολύτη προσπάθησε να του πει.
Απέσπασε από εκείνη την ζώνη, παρ’ όλο που την είδε να κρατά την ζώνη στα χέρια της, έτοιμη να του την προσφέρει σαν δώρο, δίνοντάς του το σύμβολο της ενότητας και της αγάπης.

Το σύμβολο της θυσίας και της πίστης.

Της άρπαξε την ζώνη και την έσφαξε, σκοτώνοντας εκείνη που του χάριζε ό,τι είχε ζητήσει.

Καθώς στεκόταν δίπλα στη βασίλισσα, που πέθαινε, έντρομος για ό,τι είχε κάνει, άκουσε το Δάσκαλό του να λέγει:

“Υιέ μου, γιατί σκοτώνεις

- εκείνο που χρειάζεσαι
- τον πλησίον σου και αγαπητό;
- εκείνον που αγαπάς
- εκείνον που σου έδωσε ωραία δώρα
- τον φύλακα του εφικτού;
- τη μητέρα του ιερού Παιδιού;

Πάλι σημειώνουμε ένα λάθος. Πάλι δεν κατάλαβες.
Εξιλέωσε από την στιγμή αυτή, προτού ξαναζητήσεις να με αντιμετωπίσεις.”


Σιωπή ακολούθησε, και ο Ηρακλής σφίγγοντας τη ζώνη στο στήθος του, ζήτησε το δρόμο προς το σπίτι του, αφήνοντας τις γυναίκες περίλυπες,

- χωρίς αρχηγό και
- χωρίς αγάπη.


Ο Ηρακλής ήρθε πάλι στις ακτές της Μεγάλης Θάλασσας.
Κοντά στη βραχώδη ακτή είδε ένα τέρας του βυθού, που κρατούσε στα σαγόνια του τη δύστυχη Ησιόνη.
Οι κραυγές και οι στεναγμοί της έφταναν στα ουράνια και άγγιζαν τα αυτιά του Ηρακλή που ήταν χαμένος μέσα στη λύπη και βάδιζε χωρίς να καταλαβαίνει που πάει.

Πρόθυμα ώρμησε να τη βοηθήσει, ήταν όμως πολύ αργά.
Η Ησιόνη εξαφανίστηκε μέσα στο σπηλαιώδες στόμα αυτού του θαλάσσιου τέρατος, που είχε τόσο φοβερή φήμη.

Ξεχνώντας όμως τον εαυτό του, αυτός ο υιός του ανθρώπου που ήταν και Υιός του Θεού, αντιμετώπισε τα κύματα και έφτασε το τέρας, που με ανοιχτό στόμα στράφηκε στον άνθρωπο με άγρια επιθετικότητα και βαρύ μουγκρητό.

Ο Ηρακλής ώρμησε μέσα στο κατακόκκινο αυλάκι του λαιμού του, ψάχνοντας την Ησιόνη.
Την βρήκε βαθιά μέσα στην κοιλιά του κήτους.
Την άρπαξε με το αριστερό του χέρι και την κράτησε κοντά του, ενώ με το πιστό σπαθί του έσκαβε το δρόμο για να την βγάλει από την κοιλιά του τέρατος και να τη φέρει στο φως της μέρας.
Και την έσωσε, αντισταθμίζοντας με τον τρόπο αυτό την προηγούμενη θανατηφόρο πράξη του.

Γιατί τέτοια είναι η ζωή: μια πράξη θανάτου, μια πράξη ζωής,
με τον τρόπο αυτό οι υιοί των ανθρώπων που είναι και Υιοί του Θεού διδάσκονται

- σοφία
- ισορροπία και
-τον τρόπο να συμπορεύονται με τον Θεό.


Έξω από το Δώμα του Συμβουλίου του Κυρίου ο μεγάλος Προεστός παρακολουθούσε. Και ο Δάσκαλος επίσης παρακολουθούσε από τη θέση του.

Ο Ηρακλής πέρασε πάλι μέσα από την έκτη Πύλη και βλέποντας αυτόν, τη ζώνη και την κόρη, ο Δάσκαλος μίλησε και είπε:

“Ο έκτος άθλος τελείωσε.

- Σκότωσες εκείνο που σε αγαπούσε που χωρίς να ξέρει και χωρίς να γνωρίζει σου έδωσε την αγάπη και τη δύναμη που χρειαζόσουν.
- Έσωσες εκείνο που σε χρειαζόταν και έτσι πάλι τα δύο είναι ένα.
- Συλλογίσου πάλι τους δρόμους της ζωής και
- σκέψου τους τρόπους του θανάτου.

- Πήγαινε ν’ αναπαυθείς, Υιέ μου”.
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
Άβαταρ μέλους
ARTYADIS
Δημοσιεύσεις: 14369
Εγγραφή: 24 Μαρ 2009 12:36 pm
Τοποθεσία: Universe

Δημοσίευση από ARTYADIS »

Ο έβδομος άθλος του Ηρακλή
"Ο Ερυμάνθιος κάπρος"


Ο μεγάλος Προεστός μέσα στην Αίθουσα Συμβουλίου του Κυρίου συλλογιζόταν τη φύση του υιού του ανθρώπου που είναι και Υιός του Θεού.
Σκεπτόταν τι χρειαζόταν για να τον κάνει να μοιάζει πιο πολύ στον Πατέρα του.

“Κάποιο άλλο άθλο θα πρέπει να φέρει σε πέρας.

Έχει ανάγκη από

- ισορροπία,
- υγιή κρίση και
- προετοιμασία για μια
- μεγάλη δοκιμασία και
- μελλοντική υπηρεσία


στην Φυλή των ανθρώπων.
Γι’ αυτό ας προετοιμαστεί με προσοχή.”

Ο Δάσκαλος, σημειώνοντας στον πίνακά του το σκοπό της επόμενης δοκιμασίας, πήγε και μίλησε στον Ηρακλή.

“Προχώρα Υιέ μου και πιάσε τον άγριο κάπρο.
Σώσε μια ερημωμένη χώρα, βρες ακόμη και την ώρα για να φας.”

Και ο Ηρακλής προχώρησε.

Ο Ηρακλής, που είναι υιός του ανθρώπου, αλλά και Υιός του Θεού, πέρασε μέσα από την έβδομη Πύλη.

Η δύναμη του έβδομου ζωδιακού σημείου τον διαπέρασε.

Δεν γνώριζε ότι αντιμετώπιζε μια διπλή δοκιμασία:

- τη δοκιμασία της σπάνιας φιλίας και
- τη δοκιμασία του άφοβου θάρρους.


Ο Δάσκαλος του έδωσε οδηγίες ν’ αναζητήσει έναν κάπρο και
ο Απόλλωνας του έδωσε ένα είδος νέου τόξου να χρησιμοποιήσει.

Ο Ηρακλής είπε:

“Δεν θα το πάρω μαζί μου στο Δρόμο, γιατί φοβάμαι ότι θα σκοτώσω.
Στον τελευταίο μου άθλο στις ακτές της Μεγάλης Θάλασσας έσφαξα και σκότωσα. Αυτή τη φορά δεν σφάζω. Αφήνω το τόξο”.

Έτσι άοπλος, εκτός από το πιστό του ρόπαλο, σκαρφάλωσε στο απόκρημνο βουνό, ζητώντας τον κάπρο και βλέποντας παντού σημάδια

- φόβου και
- τρόμου.

Αναρριχήθηκε ψηλά και ακόμη ψηλότερα.
Και σε λίγο συνάντησε ένα φίλο. Πάνω στο δρόμο, συναντήθηκε με το Φώλο, έναν από την ομάδα των Κενταύρων, γνωστό στους Θεούς.
Σταμάτησαν και μίλησαν και για λίγο ο Ηρακλής ξέχασε το αντικείμενο της έρευνάς του.
Ο Φώλος φώναξε τον Ηρακλή, προσκαλώντας τον ν’ ανοίξει ένα βαρέλι κρασί, που δεν ήταν δικό του, ούτε του Φώλου.
Το μεγάλο αυτό βαρέλι φάνηκε στην ομάδα των Κενταύρων .

Από τους Θεούς, που το δώρισαν, ακούστηκε μια φωνή που έλεγε ότι το βαρέλι δεν έπρεπε ν’ ανοιχτεί ποτέ, παρά μόνο όταν όλοι οι Κένταυροι θα ήταν συγκεντρωμένοι και όλοι παρόντες. Το βαρέλι ανήκε σ’ όλους, ανήκε στην ομάδα.

Όμως ο Ηρακλής και ο Φώλος το άνοιξαν κατά την απουσία των αδελφών τους και κάλεσαν τον Χείρωνα, έναν άλλο σοφό Κένταυρο, να έρθει και να συμμετάσχει στο γλέντι τους.
Αυτό και έκανε, και οι τρεις μαζί έπιναν και γλεντούσαν και ξεφάντωναν κάνοντας πολλή φασαρία.

Οι άλλοι Κένταυροι άκουγαν το θόρυβο από μακριά. Θύμωσαν μεταξύ τους και έγινε άγρια μάχη και αντί να πάρουν σωστές αποφάσεις, πάλι ο υιός του ανθρώπου που ήταν και Υιός του Θεού

- έγινε αφορμή θανάτου και
- έσφαξε τους φίλους του, τους δύο Κένταυρους που γλεντούσαν μαζί.
Και ενώ οι άλλοι Κένταυροι εκδήλωναν τη λύπη τους με δυνατούς θρήνους, ο Ηρακλής διέφυγε πάλι στα ψηλά βουνά, συνεχίζοντας την έρευνά του.

Πήγαινε ψηλά, εκεί που αρχίζουν τα χιόνια, ακολουθώντας τα ίχνη του άγριου κάπρου. Τον ακολούθησε στα ύψη με το δριμύ κρύο, αλλά δεν τον είδε.
Η νύχτα προχωρούσε και ένα - ένα έβγαιναν τα άστρα, αλλά ο κάπρος βρισκόταν ακόμη σε μεγάλη απόσταση.

Ο Ηρακλής

- συλλογιζόταν βαθιά για το έργο του και
- σκεπτόταν να βρει μια ευφυή διέξοδο.

Με επιδεξιότητα έστησε μια παγίδα, έξυπνα κρυμμένη και μετά περίμενε σε μια σκοτεινή σκιά το πέρασμα του κάπρου.
Οι ώρες περνούσαν και ακόμη περίμενε ακίνητος μέχρι που χάραξε η αυγή.

Ο κάπρος ξεπρόβαλε από τη φωλιά του, γυρεύοντας τροφή, γιατί ήταν πολύ πεινασμένος.
Κοντά στην παγίδα, στην σκιά περίμενε ο υιός του ανθρώπου.
Ο κάπρος έπεσε στην παγίδα και ο Ηρακλής την κατάλληλη στιγμή απελευθέρωσε το άγριο θηρίο, αιχμαλωτίζοντάς το με την τέχνη του.
Πάλεψε με τον κάπρο και τον νίκησε.
Έτσι πραγματοποίησε εκείνο που είχε πει.

Ο Ηρακλής ύστερα πήρε το δρόμο που επιθυμούσε.
Κατέβηκε από τη χιονισμένη κορυφή του ψηλού βουνού, χαρούμενος οδηγώντας στο δρόμο τον άγριο αλλά τιθασευμένο πια κάπρο. Κρατώντας τον από τα δύο πισινά πόδια, οδηγούσε τον κάπρο και όλοι που ήσαν πάνω στο βουνό, γελούσαν με το θέαμα.

Όλοι όσοι συναντούσαν τον υιό του ανθρώπου, που είναι ο Υιός του Θεού, να τραγουδά και να χορεύει στον Δρόμο, γελούσαν πολύ βλέποντας πώς προχωρούσαν οι δύο.

Και στην πόλη γελούσαν όλοι, βλέποντας το ίδιο θέαμα,

- τον κλονισμένο και εξαντλημένο κάπρο και
- τον γελαστό και χαρούμενο άνθρωπο.


Έτσι εκτέλεσε ο Ηρακλής τον έβδομο άθλο και γύρισε πίσω στο Δάσκαλο της ζωής του.

Ο μεγάλος Προεστός μέσα από την Αίθουσα Συμβουλίου του Κυρίου σχολίασε:

“Το μάθημα της αληθινής ισοστάθμισης μαθεύτηκε.

Μένει ακόμη ένα μάθημα.

Στην ένατη Πύλη πρέπει να ξανασυναντηθεί με τον Κένταυρο και να το ξέρει και να το καταλάβει καλά”.

Ο Δάσκαλος είπε στον Ηρακλή:

“Ο έβδομος άθλος περατώθηκε, πέρασες την έβδομη Πύλη.

Συλλογίσου βαθιά στα μαθήματα του παρελθόντος.
Συλλογίσου βαθιά στις δοκιμασίες σου, Υιέ μου.
Δύο φορές σκότωσες αυτό που έπρεπε να αγαπάς.
Μάθε γιατί”.


Ο Ηρακλής έμεινε μέσα στις Πύλες της πόλης και εκεί προετοιμάστηκε για εκείνο, που αργότερα έπρεπε να γίνει.

Προετοιμάστηκε για την υπέρτατη δοκιμασία.
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
Άβαταρ μέλους
ARTYADIS
Δημοσιεύσεις: 14369
Εγγραφή: 24 Μαρ 2009 12:36 pm
Τοποθεσία: Universe

Δημοσίευση από ARTYADIS »

Ο όγδοος άθλος του Ηρακλή
" Η Λερναία ύδρα
"



Ο Μεγάλος Προεστός, περιβεβλημένος με ακτινοβόλο γαλήνη, είπε μια μόνο λέξη.

Ο Δάσκαλος άκουσε την χρυσή εντολή και κάλεσε τον Ηρακλή, τον Yιό του Θεού που ήταν επίσης και υιός του ανθρώπου.

“ Τώρα το φως λάμπει στην όγδοη Πύλη”, είπε ο Δάσκαλος.

“Στο αρχαίο ’ργος έπεσε ανομβρία. Η Αμυμώνη ικέτευσε τη βοήθεια του Ποσειδώνα.

Ο Ποσειδώνας τη διέταξε να κτυπήσει ένα βράχο και όταν το έκανε, ανάβλυσαν τρία κρυστάλλινα ρυάκια. Ευθύς όμως μια ύδρα έκανε εκεί τη φωλιά της.”

“Δίπλα στον ποταμό Αμυμώνη είναι το γεμάτο πύον τέλμα της Λέρνας. Μέσα σε αυτό το αηδιαστικό έλος βρίσκεται το τέρας ύδρα, λοιμός για την ύπαιθρο.
Εννιά κεφάλια έχει αυτό το τέρας και το ένα είναι αθάνατο.

Ετοιμάσου να πολεμήσεις μ’ αυτό το αηδιαστικό θηρίο. Μη νομίσεις ότι θα εξυπηρετήσουν κοινά μέσα.
Καταστρέφεις ένα κεφάλι, δύο φυτρώνουν αμέσως.”

Ο Ηρακλής, περίμενε με προσδοκία.

“Μια συμβουλή μόνο θα σου δώσω”, είπε ο Δάσκαλος.

“- Σηκωνόμαστε γονατίζοντας
- Νικάμε παραδιδόμενοι
- Αποκτάμε εγκαταλείποντας.


Προχώρα, Υιέ του Θεού και Υιέ του ανθρώπου και νίκησε.”

Έπειτα ο Ηρακλής πέρασε μέσα από την Όγδοη Πύλη.

Το λιμνάζον έλος της Λέρνας ήταν μια κηλίδα που τρόμαζε όλους όσους έφταναν στα όριά της. Η δυσωδία της μόλυνε την ατμόσφαιρα σε απόσταση επτά μιλίων.
Όταν ο Ηρακλής πλησίασε, έπρεπε να σταματήσει, γιατί η οσμή και μόνο, τον κατέβαλε.
Ο λασπωμένος βόρβορος, που πηγαινοερχόταν, ήταν επικίνδυνος, και πολλές φορές ο Ηρακλής τράβηξε απότομα τα πόδια του, για να μη βουλιάξει στη γη που υποχωρούσε.
Τελικά, βρήκε τη φωλιά του τερατώδους αυτού θηρίου.

Μέσα σε μια σπηλιά με διαρκές σκοτάδι κρυβόταν η ύδρα.

Μέρα και νύχτα ο Ηρακλής παραμόνευε στον απατηλό ύπουλο Βάλτο, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, που το θηρίο θα εξορμούσε.
Μάταια παραφύλαγε, το τέρας παρέμενε μέσα στο δύσοσμο άντρο του.
Καταφεύγοντας σ’ ένα τέχνασμα, ο Ηρακλής βύθισε τα βέλη του σε καυτή πίσσα και τα έριξε βροχηδόν, κατευθείαν στο άνοιγμα της σπηλιάς όπου κατοικούσε το αποτρόπαιο θηρίο.

Φασαρία και ταραχή ακολούθησαν.

Η ύδρα με τα εννιά κεφάλια της που πετούσαν φλόγες, πρόβαλε.
Η φολιδωτή ουρά της μαστίγωνε με μανία τα νερά και τη λάσπη, πιτσιλίζοντας τον Ηρακλή.
Τρεις οργιές ψηλά στάθηκε το τέρας, ένα πανάσχημο πράγμα που φαινόταν σαν να είχε γίνει από όλες τις ρυπαρές σκέψεις που υπάρχουν από τότε που άρχισε ο χρόνος.

Η ύδρα πήδηξε προς τον Ηρακλή και προσπάθησε να τυλιχτεί γύρω στα πόδια του.

Ο Ηρακλής έκανε ένα βήμα στο πλάι και κατάφερε ένα τόσο συντριπτικό κτύπημα, ώστε ένα από τα κεφάλια της κόπηκε αμέσως.
Προτού ακόμη πέσει το τρομακτικό αυτό κεφάλι στο έλος, φύτρωσαν δύο στη θέση του.
Ξανά και ξανά ο Ηρακλής επιτέθηκε στο λυσσασμένο τέρας, αλλά αυτό γινόταν δυνατότερο, χωρίς να εξασθενίζει μετά από κάθε έφοδο.

Έπειτα ο Ηρακλής θυμήθηκε ό,τι του είχε πει ο Δάσκαλός του,

“Σηκωνόμαστε γονατίζοντας”.

Πετώντας δίπλα το ρόπαλό του, ο Ηρακλής γονάτισε, άρπαξε την Ύδρα με τα γυμνά του χέρια και τη σήκωσε ψηλά.
Όσο ήταν κρεμασμένη στον αέρα, η δύναμή της μειωνόταν.

Έπειτα κρατούσε την ύδρα μπροστά του ψηλά για να μπορέσει

- ο καθαρός αέρας και
- το φως


να φέρουν το αναγκαίο αποτέλεσμα.

Το τέρας, δυνατό στο σκοτάδι και την ελώδη λάσπη, έχασε τη δύναμή του ευθύς όταν οι ακτίνες του ηλίου έπεσαν πάνω του και ήρθε σε επαφή με τον αέρα.
Πάλευε σπασμωδικά και ένα ρίγος διαπερνούσε τον αηδιαστικό σκελετό του.

Όσο προχωρούσε ο αγώνας η ύδρα αδυνάτιζε, μέχρις ότου η νίκη κερδήθηκε από τον Ηρακλή.
Τα εννιά κεφάλια έσκυψαν και έπειτα με λαχανιασμένο στόμα και γυάλινα μάτια έπεσαν προς τα εμπρός.

Μόνο όμως όταν έπεσαν χωρίς ζωή πια, ο Ηρακλής ξεχώρισε το μυστικό κεφάλι που ήταν αθάνατο.
Τότε ο Ηρακλής έκοψε το αθάνατο κεφάλι της ύδρας και το έθαψε κάτω από ένα βράχο, ενώ ακόμη και κάτω από το βράχο σφύριζε άγρια.

Επιστρέφοντας ο Ηρακλής, στάθηκε μπροστά στο Δάσκαλό του.

Ο Δάσκαλος είπε: “Η νίκη κερδίθηκε”.

“Το Φως που λάμπει στην όγδοη Πύλη, τώρα έσμιξε με το δικό σου.”
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
Άβαταρ μέλους
Danielli
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 23105
Εγγραφή: 31 Οκτ 2007 4:53 pm
Τοποθεσία: Κέρκυρα

Δημοσίευση από Danielli »

Το τέρας, δυνατό στο σκοτάδι και την ελώδη λάσπη, έχασε τη δύναμή του ευθύς όταν οι ακτίνες του ηλίου έπεσαν πάνω του και ήρθε σε επαφή με τον αέρα.
:-D :-D :-D
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Άβαταρ μέλους
ARTYADIS
Δημοσιεύσεις: 14369
Εγγραφή: 24 Μαρ 2009 12:36 pm
Τοποθεσία: Universe

Δημοσίευση από ARTYADIS »

Ο ένατος άθλος του Ηρακλή
"Οι Στυμφαλίδες όρνιθες "



Μέσα στον τόπο της ειρήνης στάθηκε ο Δάσκαλος και μίλησε στον Ηρακλή.

“Υιέ του Θεού, που είσαι και υιός του ανθρώπου ήρθε ο καιρός να βαδίσoυμε έναν άλλο δρόμο.

Στέκεσαι στην Ένατη Πύλη.

Να περάσεις και να βρεις το βάλτο της Στυμφαλίας, όπου κατοικούν τα όρνεα της αφανισμένης ερήμου. Έπειτα, ανακάλυψέ τα για να τα διώξεις από τη απέραντη και ασφαλή κατοικία τους”.

Σταμάτησε για λίγο.

“Η φλόγα που λάμπει πάνω από το νου, αποκαλύπτει τη σίγουρη κατεύθυνση. “Το έργο περιμένει. Τώρα πρέπει να περάσεις από την ένατη Πύλη.”

Έπειτα, ο Ηρακλής, ο υιός του ανθρώπου που ήταν και Υιός του Θεού, προχώρησε.
Αναζητούσε επί πολύ καιρό μέχρι να φτάσει στη Στυμφαλία. Μπροστά του βρισκόταν ο δύσοσμος βάλτος. Καθώς ο Ηρακλής πλησίαζε, ένα πλήθος από όρνεα έκρωζαν βραχνά, μια απειλητική και παράφωνη χορωδία.
Είδε τα όρνεα από κοντά. Ήταν μεγαλόσωμα, άγρια και αποκρουστικά.
Καθένα είχε ένα σιδερένιο ράμφος, ακονισμένο σαν σπαθί.
Τα φτερά τους έμοιαζαν επίσης με ατσάλινες λεπίδες και αν έπεφταν, θα μπορούσαν να σχίσουν στα δύο τα κρανία των κουρασμένων διαβατών.
Τα νύχια τους σε δύναμη και αιχμηρότητα, ήταν σαν τα ράμφη τους.

Ο Ηρακλής είδε τρία όρνεα, να ορμούν επάνω του.

- Κάθισε κατάχαμα και φυλαγόταν από τυχόν επιθέσεις.
Με το βαρύ ρόπαλο που κρατούσε κτύπησε ένα όρνεο στη ράχη και αντήχησε δυνατά.
Δύο φτερά έπεσαν σαν βολίδες στη γη και σφύριζαν καθώς βυθίζονταν στο εύφορο χώμα. Στο τέλος τα όρνεα αποσύρθηκαν.

Ο Ηρακλής στέκονταν στο βάλτο και συλλογιζόταν πώς θα μπορούσε να επιτύχει το έργο που του ανατέθηκε.
Συλλογιζόταν πώς να απαλλάξει τον τόπο από τα αρπακτικά αυτά όρνεα. Με πολλές σκέψεις έψαχνε να βρει τον τρόπο.

Πρώτα δοκίμασε να τα σκοτώσει με την φαρέτρα του γεμάτη βέλη.
Τα λίγα που σκότωσε δεν ήταν παρά ένα μέρος των πολλών που έμειναν και που υψώθηκαν σαν σύννεφα τόσο πυκνά, ώστε έκρυψαν τον ήλιο.

Μετά σκέφτηκε να στήσει παγίδες μέσα στο βάλτο. Αλλά ούτε βάρκα ούτε ανθρώπινα πόδια, μπορούσαν να διασχίσουν το βούρκο.

Ο Ηρακλής σταμάτησε. Έπειτα θυμήθηκε τα λόγια της συμβουλής που του δόθηκε.

“Η φλόγα που λάμπει πάνω από το νου, αποκαλύπτει τη σίγουρη κατεύθυνση.”

Αφού σκέφθηκε πολύ, ήρθε στο νου του μια μέθοδος.

Είχε δύο κύμβαλα, μεγάλα και ορειχάλκινα, που έκαναν έναν οξύτατο απόκοσμο ήχο.
Έναν ήχο τόσο διαπεραστικό και τραχύ, που μπορούσε να τρομάξει και πεθαμένο. Στον ίδιο τον Ηρακλή ο ήχος ήταν τόσο αφόρητος, ώστε κάλυψε τα αυτιά του με βάτα.

Στο λυκόφως, όταν ο βάλτος είχε πυκνώσει από αναρίθμητα όρνεα, ο Ηρακλής επέστρεψε.
Τότε άρχισε να χτυπά συνεχώς τα κύμβαλα με οξύ πάταγο.
Ένας διαπεραστικός και εκκωφαντικός θόρυβος επακολούθησε, ώστε και ο ίδιος ο Ηρακλής δύσκολα άντεχε τον ήχο.
Ποτέ πριν δεν είχε ακουστεί στη Στυμφαλία μια τόσο ενοχλητική στα αυτιά παραφωνία.

Zαλισμένα και ενοχλημένα από έναν τόσο τερατώδη θόρυβο, τα αρπακτικά όρνεα σηκώθηκαν στον αέρα με άγρια φτερουγίσματα των ορειχάλκινων φτερών τους κρώζοντας βραχνά και τρομαγμένα.

Μέσα σε πλήρη σύγχυση, το απέραντο σύννεφο των πτηνών, έφυγε με μανιακή βία, για να μην ξαναγυρίσει ποτέ.

Σιωπή απλώθηκε σ’ όλο το βάλτο.

Τα φοβερά όρνεα εξαφανίστηκαν.

Το αμυδρό φέγγος του ήλιου που βασίλευε, φαινόταν σαν να τρεμοσβήνει στο τοπίο που σκοτείνιαζε.

Όταν ο Ηρακλής γύρισε πίσω, ο Δάσκαλος τον χαιρέτησε:

“Τα όρνια της σφαγής εκδιώχθηκαν. Ο άθλος πραγματοποιήθηκε
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
Άβαταρ μέλους
Danielli
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 23105
Εγγραφή: 31 Οκτ 2007 4:53 pm
Τοποθεσία: Κέρκυρα

Δημοσίευση από Danielli »

“Η φλόγα που λάμπει πάνω από το νου, αποκαλύπτει τη σίγουρη κατεύθυνση.”
@};-
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Άβαταρ μέλους
ARTYADIS
Δημοσιεύσεις: 14369
Εγγραφή: 24 Μαρ 2009 12:36 pm
Τοποθεσία: Universe

Δημοσίευση από ARTYADIS »

Ο δέκατος άθλος του Ηρακλή
"Ο Κέρβερος, ο Φύλακας του ’δη"



“Το Φως της ζωής πρέπει τώρα να λάμψει μέσα στον σκοτεινό κόσμο”, δήλωσε ο Mεγάλος Προεστός.

Ο Δάσκαλος κατάλαβε.

“Ο υιός του ανθρώπου, που είναι και Υιός του Θεού πρέπει να περάσει από τη δέκατη Πύλη”, είπε. “Αυτή την ώρα ο Ηρακλής πρέπει να τολμήσει.”

Όταν ο Ηρακλής στάθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με εκείνον που ήταν οδηγός του, ο τελευταίος μίλησε:

“Αψήφησες χίλιους κινδύνους, Ηρακλή και έχεις να πετύχεις πολλά.
Η Σοφία και η Δύναμη σου ανήκουν.

Θα τις χρησιμοποιήσεις άραγε για να σώσεις κάποιον από την αγωνία, ένα θύμα μιας πελώριας και αδιάλειπτης οδύνης;”

είπε ο Δάσκαλος αγγίζοντας ευγενικά το μέτωπο του Ηρακλή.

Στον εσώτερο οφθαλμό του τελευταίου ανέτειλε ένα όραμα.

Ένας άνθρωπος είναι ξαπλωμένος σ’ ένα βράχο και βογκάει σαν ετοιμοθάνατος.. Τα χέρια και τα πόδια του είναι δεμένα.
Οι βαριές αλυσίδες που τον δεσμεύουν, συγκρατούνται με σιδερένιους κρίκους.
Ένας άγριος και φοβερός γύπας κτυπάει με το ράμφος το συκώτι του εξαντλημένου θύματός του. Ένα ρυάκι αίμα τρέχει από τα πλευρά του.
Ο άνθρωπος σήκωσε τα, δεμένα με χειροπέδες, χέρια του και ζήταγε βοήθεια.
Μάταια, όμως, τα λόγια του αντηχούσαν στην ερημιά, τα έπαιρνε ο άνεμος.

Το όραμα έσβησε.

Ο Ηρακλής στεκόταν όπως και πριν, στο πλευρό του οδηγού του.

Είπε ο Δάσκαλος:

“Ο αλυσοδεμένος που είδες ονομάζεται Προμηθέας”.
“Για χρόνια υποφέρει έτσι και ακόμη δεν μπορεί να πεθάνει, γιατί είναι αθάνατος.
Έκλεψε το Πυρ από τον ουρανό, γι’ αυτό τιμωρήθηκε.
Ο τόπος της κατοικίας του είναι γνωστός σαν Κόλαση, η περιοχή του ’δη.
Ηρακλή, σου ζητούμε να γίνεις του Προμηθέα ο σωτήρας.
Κατέβα κάτω στα βάθη και εκεί πάνω στα εξωτερικά πεδία, ελευθέρωσέ τον από τα δεινά του.”

Αφού άκουσε και κατάλαβε, ο υιός του ανθρώπου που ήταν και Υιός του Θεού, αναχώρησε για την έρευνά του και πέρασε από τη Δέκατη Πύλη.

Προς τα κάτω και πάντα προς τα κάτω, ταξίδευε, προς τους κόσμους τους δεμένους από τη μορφή.

Η ατμόσφαιρα γινόταν αποπνικτική, το σκοτάδι όλο και πιο βαθύ.

Η θέλησή του όμως ήταν ακλόνητη.

Η κρημνώδης αυτή κάθοδος συνεχίστηκε για πολύ.

Περιπλανιόταν μόνος, αλλά όχι εντελώς μόνος, γιατί όταν έψαχνε, μέσα του άκουγε

- την αργυρόηχη φωνή της Αθηνάς, της Θεάς της Σοφίας και
- τα ενθαρρυντικά λόγια του Ερμή.

Τέλος έφτασε σ’ εκείνο το σκοτεινό και δηλητηριώδη ποταμό, που λέγεται Στυγξ, έναν ποταμό που πρέπει να διαβούν οι ψυχές των νεκρών.
Ένας οβολός, μια δεκάρα, έπρεπε να πληρωθεί στον Χάροντα, τον πορθμέα, για να τις μεταφέρει στην άλλη πλευρά.

Ο μελαγχολικός επισκέπτης από τη Γη φοβέρισε τον Χάροντα που ξεχνώντας την αμοιβή, πέρασε τον ξένο στην άλλη πλευρά.

Ο Ηρακλής μπήκε τέλος στον ’δη, μια

- σκοτεινή και
- ομιχλώδη

περιοχή όπου οι σκιές ή να πούμε καλύτερα, τα κελύφη εκείνων που είχαν αποχωρήσει, φτερούγιζαν τριγύρω.

Όταν ο Ηρακλής διέκρινε τη Μέδουσα, με τα μαλλιά της τυλιγμένα από φίδια που σφύριζαν, άρπαξε το σπαθί του και της το έμπηξε, αλλά κτύπησε μόνο τον κενό αέρα.
Μέσα από λαβυρινθώδεις ατραπούς συνέχισε το δρόμο του, ώσπου έφτασε στην αυλή του βασιλιά που κυβερνούσε τον κάτω κόσμο, τον ’δη.

Ο βασιλιάς, βλοσυρός και αυστηρός, με απειλητικό ύφος, καθόταν αλύγιστος στο θρόνο του, καθώς ο Ηρακλής πλησίαζε.

“Τι ζητάς εσύ, ένας ζωντανός θνητός, στα βασίλειά μου;” ρώτησε ο ’δης.

Ο Ηρακλής είπε, “Ζητώ να ελευθερώσω τον Προμηθέα”.

“Η ατραπός φρουρείται από το τέρας Κέρβερο, ένα σκύλο με τρία μεγάλα κεφάλια, σε καθένα από τα οποία είναι τυλιγμένα φίδια”, απάντησε ο ’δης.

“Αν μπορέσεις να τον νικήσεις με γυμνά χέρια, ένα κατόρθωμα που κανένας δεν έκανε ως τώρα, θα μπορέσεις ν’ απελευθερώσεις τον Προμηθέα, που υποφέρει.”

Ικανοποιημένος απ’ αυτή την απάντηση, ο Ηρακλής προχώρησε.
Αμέσως είδε τον τρικέφαλο σκύλο και άκουσε το διαπεραστικό του γαύγισμα.
Ο σκύλος ουρλιάζοντας, πήδηξε πάνω του.

Ο Ηρακλής αρπάζοντας τον πρώτο λαιμό του Κέρβερου, τον κράτησε με τη σαν μέγγενη λαβή του.
Το τέρας ωθούμενο από μια άγρια λύσσα, κτυπιόταν δεξιά και αριστερά.
Επιτέλους η δύναμή του κόπασε και ο Ηρακλής κυριάρχησε.
Αφού έγινε αυτό, ο Ηρακλής προχώρησε και βρήκε τον Προμηθέα, που ήταν πάνω σε μια πέτρινη πλάκα, αγωνιώντας από πόνο.
Γρήγορα ο Ηρακλής έσπασε τις αλυσίδες και τον ελευθέρωσε από τα δεινά του.
Ανιχνεύοντας τα βήματά του ο Ηρακλής γύρισε πίσω όπως είχε έρθει.
Όταν άλλη μια φορά έφτασε στον κόσμο των ζωντανών πραγμάτων, βρήκε εκεί τον Δάσκαλό του.

“Τώρα το Φως λάμπει μέσα στον κόσμο του σκότους”, είπε ο Δάσκαλος.
“Ο άθλος πραγματοποιήθηκε. Αναπαύσου τώρα, Υιέ μου
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
Άβαταρ μέλους
Danielli
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 23105
Εγγραφή: 31 Οκτ 2007 4:53 pm
Τοποθεσία: Κέρκυρα

Δημοσίευση από Danielli »

~Τώρα το Φως λάμπει μέσα στον κόσμο του σκότους”,
@};- @};-
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Άβαταρ μέλους
ARTYADIS
Δημοσιεύσεις: 14369
Εγγραφή: 24 Μαρ 2009 12:36 pm
Τοποθεσία: Universe

Δημοσίευση από ARTYADIS »

Ο ενδέκατος άθλος του Ηρακλή
"Ο καθαρισμός των στάβλων του Αυγεία"


Μέσα από τον Τόπο της Ειρήνης ο Μεγάλος Προεστός διέχυσε την ακτινοβολία της εξυψωμένης Tου σκέψης.

Ο Δάσκαλος πλησίασε.

“Η μοναδική φλόγα πρέπει να φωτίσει τους άλλους σαράντα εννέα”, βεβαίωσε ο Μεγάλος Προεστός.

“Ας γίνει”, απάντησε ο Δάσκαλος.

“Έχοντας ανάψει την δική του λυχνία ο Ηρακλής, πρέπει τώρα να μεταδώσει το Φως στους άλλους.”

Έπειτα από λίγο, ο Δάσκαλος κάλεσε τον Ηρακλή.

“ Ο τροχός έχει πάρει ένδεκα στροφές και τώρα στέκεσαι μπροστά σε μια άλλη Πύλη.
Επί πολύ χρόνο ακολουθούσες το Φως που στην αρχή, τρεμόσβηνε από αβεβαιότητα.

Έπειτα το Φως

- μεγάλωσε και
- έγινε σταθερός πυρσός και τώρα λάμπει σαν εκθαμβωτικός ήλιος.

Ηρακλή

- γύρισε τώρα την πλάτη σου στη λαμπρότητα
- ανάστρεψε τα βήματά σου
- γύρισε πίσω σε αυτούς για τους οποίους το Φως δεν είναι παρά ένα πρόσκαιρο σημείο και
- βοήθησέ τους να το κάνουν να μεγαλώσει.
- Κατεύθυνε τα βήματά σου στον Αυγεία, το βασίλειο του οποίου πρέπει να καθαρθεί από το αρχαίο κακό.
Μίλησα.”

Και ο Ηρακλής προχώρησε μέσα από την Ενδέκατη Πύλη σε αναζήτηση του βασιλιά Αυγεία.

Όταν ο Ηρακλής πλησίασε το βασίλειο όπου κυβερνούσε ο Αυγείας, μια φρικαλέα δυσοσμία έφτασε στα ρουθούνια του και του έφερε λιποθυμία.
Έμαθε, ότι για πολλά χρόνια, ο βασιλιάς Αυγείας δεν καθάριζε την κόπρο που άφηναν τα κτήνη του μέσα στους βασιλικούς στάβλους.
Οι βοσκότοποι ήταν επίσης τόσο πολύ γεμάτοι με ακαθαρσίες, ώστε τίποτε δεν μπορούσε να φυτρώσει.
Η συνέπεια ήταν να σαρώσει τη χώρα ένας καταστρεπτικός λοιμός που προκάλεσε πανωλεθρία στις ανθρώπινες ζωές.

Ο Ηρακλής πήγε έπειτα στο παλάτι και ζήτησε τον Αυγεία
Ο Αυγείας φάνηκε δύσπιστος, όταν πληροφορήθηκε ότι ο Ηρακλής θα καθάριζε τους βρωμερούς του στάβλους,.

“Λέγεις ότι θα αναλάβεις το μεγάλο αυτό έργο χωρίς αμοιβή;” είπε φιλύποπτα ο βασιλιάς.
“Δεν εμπιστεύομαι αυτούς που καυχώνται τόσο.
Κάποιο πονηρό σχέδιο έχεις στο νου σου, Ηρακλή, για να μου πάρεις το θρόνο μου.
Δεν άκουσα ποτέ για ανθρώπους που ζητούν να υπηρετήσουν τον κόσμο χωρίς ανταμοιβή.
Αν και θα καλωσόριζα κάθε τρελό που θα ζητούσε να με βοηθήσει σ’ αυτό.
Πρέπει όμως να γίνει κάποια συμφωνία, μη με χαρακτηρίσουν σαν ανόητο βασιλιά. Αν σε μια μόνο μέρα κάνεις ό,τι υποσχέθηκες, το ένα δέκατο του μεγάλου κοπαδιού μου θα είναι δικό σου.
Αν όμως αποτύχεις, η ζωή και η περιουσία σου θα περιέλθουν στα χέρια μου. Είμαι βέβαιος και δεν νομίζω ότι θα μπορέσεις να πραγματοποιήσεις την καυχησιά σου, αλλά μπορείς να δοκιμάσεις.”

Έπειτα, ο Ηρακλής άφησε το βασιλιά.
Περιπλανήθηκε στον ερημωμένο τόπο και είδε ένα κάρο να πηγαίνει με ένα μεγάλο σωρό πτωμάτων, τα θύματα του λοιμού.
Παρατήρησε ότι δύο ποτάμια, ο Αλφειός και ο Πηνειός, κυλούσαν ήρεμα πολύ κοντά.

Ενώ στεκόταν στις όχθες του ενός, άστραψε στο νου του η λύση για το πρόβλημά του.
Εργάστηκε με δύναμη και σπουδή.
Με μεγάλες προσπάθειες πέτυχε ν’ αλλάξει και τα δύο ρεύματα από τις κοίτες, που επί δεκαετίες ακολουθούσαν.
Έκανε τον Αλφειό και τον Πηνειό να εκβάλουν στους γεμάτους κόπρο στάβλους του βασιλιά Αυγεία.
Οι ορμητικοί χείμαρροι σάρωσαν πέρα για πέρα τη συσσωρευμένη ακαθαρσία.

Η χώρα καθάρισε από όλη τη βρωμερή μαυρίλα.

Μέσα σε μια μόνο μέρα το αδύνατο έργο εκτελέστηκε.

Όταν, ο Ηρακλής απόλυτα ικανοποιημένος με τα αποτελέσματα, επέστρεψε στον Αυγεία, ο τελευταίος συνοφρυώθηκε.

“Το πέτυχες με απάτη”, φώναξε ο βασιλιάς Αυγείας με οργή.
“Οι ποταμοί έκαναν το έργο και όχι εσύ.
Ήταν ένα τέχνασμα για να πάρεις το κοπάδι μου, μια συνωμοσία ενάντια στο θρόνο μου.
Δεν θα έχεις αμοιβή.
Φύγε από δω, αλλιώς θα σε κοντύνω ένα κεφάλι.”

Έτσι ο θυμωμένος βασιλιάς εξόρισε τον Ηρακλή και τον διέταξε να μην πατήσει ποτέ το πόδι του στο βασίλειό του με ποινή άμεσου θανάτου.

Έχοντας εκτελέσει το έργο που του ανατέθηκε, ο υιός του ανθρώπου που είναι και Υιός του Θεού, γύρισε πίσω σ’ αυτόν από τον οποίο ήρθε.

“Έγινες εξυπηρετητής του κόσμου”, είπε ο Δάσκαλος, όταν ο Ηρακλής πλησίασε.

“Προχώρησες οπισθοχωρώντας. Ήλθες στον Οίκο του Φωτός από μια άλλη ατραπό.
Δαπάνησες το δικό σου Φως για να μπορέσει να λάμψει το Φως των άλλων.


Το παράσημο που ο ενδέκατος άθλος σου δίνει, είναι δικό σου για πάντα.”
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
Valia

Δημοσίευση από Valia »

:x :x
Άβαταρ μέλους
Danielli
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 23105
Εγγραφή: 31 Οκτ 2007 4:53 pm
Τοποθεσία: Κέρκυρα

Δημοσίευση από Danielli »

Δημητρα >:d<
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Δαπάνησες το δικό σου Φως για να μπορέσει να λάμψει το Φως των άλλων

@};-
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Λέγεις ότι θα αναλάβεις το μεγάλο αυτό έργο χωρίς αμοιβή;” είπε φιλύποπτα ο βασιλιάς.
“Δεν εμπιστεύομαι αυτούς που καυχώνται τόσο.
Κάποιο πονηρό σχέδιο έχεις στο νου σου, Ηρακλή, για να μου πάρεις το θρόνο μου.
Δεν άκουσα ποτέ για ανθρώπους που ζητούν να υπηρετήσουν τον κόσμο χωρίς ανταμοιβή.

Ήταν ένα τέχνασμα για να πάρεις το κοπάδι μου, μια συνωμοσία ενάντια στο θρόνο μου. Δεν θα έχεις αμοιβή
Μηνύματα για τις 12 συνοδοιπόρους μου στο ΑΓΑΠΗ-ΣΟΦΙΑ
για να μην ξεχνάμε ποτέ, τι μπορεί να αντιστρέψει το Αγαθό στον Δρόμο μας...


@};-
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Danielli
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 23105
Εγγραφή: 31 Οκτ 2007 4:53 pm
Τοποθεσία: Κέρκυρα

Δημοσίευση από Danielli »

@};-
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!

Επιστροφή στο “ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ”